Watervallen in Twin Falls

Vandaag waren we vroeg uit de veren om de watervallen te bekijken. Om 8 uur waren we bij de  Shoshone Falls, “de Niagara Falls van het Westen’. We hadden er hoge verwachtingen van, maar bij aankomst was er een miezerig watervalletje. We spraken mensen daar en die zeiden dat het gisteren een prachtige volle waterval was. We wisten dat de waterval gereguleerd wordt, dus even gebeld met het Visitor Center om te vragen hoe laat de waterval ‘aan’ ging. Ik denk dat iemand vergeten was het schuifje open te zetten want nog voordat we opgehangen hadden, werd de waterval prachtig! Wel een beetje een domper natuurlijk! 

Door naar de Twin Falls. Ook gereguleerd maar wel iets mooier dan de Shoshone Falls. Misschien kwam dat omdat deze al ‘aan’ stond. Wij mensen worden natuurlijk graag voor de gek gehouden.. 

Omdat we pas een uur en een kwartier op pad pad waren, pakten we ook nog even Perrine Coulee mee, een waterval waar je achterlangs kan lopen. Deze is volgens mij niet gereguleerd en wij vonden deze het mooist van allemaal. Prachtig! Wat een geweld ! Zonde dat mensen deze waterval overslaan zeg! Deze waterval maakte het voor ons al of waard dat we via Idaho zijn omgereden!

Om half 11 waren we klaar met het rondje waarvoor we de hele dag voor gepland hadden. Dus door naar het dumpstation. Even snel nog douchen in de camper en dan ons douche- en wc-water lozen. Klaar voor weer een paar dagen vrij kamperen! Want dat is zo veel leuker dan op een camping !

We gaan nu maar vast een stukje op weg naar Grand Teton National Park. Het is weer bloedheet hier, bijna 30 graden Celsius, dus we gaan de middag in de airco maar wat kilometers vreten. 

Reisdag en leuke dieren gespot

Gisteravond hoorden we steeds een vogel zingen, maar behalve een gele flits liet hij zich niet zien. Er waren wel veel marmotten, ook geinige beestjes.

Vandaag een reisdag, die zitten er soms tussen. Saai, over de snelweg, kilometers vreten. De rode rotsen maakten plaats voor mooie groene heuvels, totdat we in de buurt kwamen van de drukke voorsteden van Salt Lake City. Met grote billboards die de beste advocaten voor geschillen en voogdijzaken aanprijzen, en de beste artsen voor borstvergrotingen. Hebben we gelukkig allemaal niet nodig, dus ogen op de weg, want het was best heel druk met vrachtverkeer. En natuurlijk pick-ups. Want die hebben ze hier bijna allemaal. Van die dikke Ford pick-ups, vaak ook nog met een kar met daarop een buggy, een quad, waterski's, kano's of een boot. Onderweg hebben we een paar keer gestopt, maar een beetje saai was het vandaag wel over die lange snelweg. In Idaho veranderde het landschap weer: veel akkerbouw, volgens mij ook veel granen. Langgerekte weilanden, met grote sproeisystemen om de boel groen te houden. En veel silo's.

In Twin Falls hebben we bij het bezoekerscentrum wat informatie ingewonnen voor onze uitjes morgen naar de Twins Falls en de Shoshone Falls.  Het bezoekerscentrum ligt langs een kloof, waar de Snake River doorheen stroomt. Best een mooi plaatje.

Hoewel het vandaag best aardig weer is (28 graden met een windje), wordt morgen nog wel een keer flink warm, zo'n 35 graden, dus we moeten maar weer wat vroeg op pad. Daarna wordt het echt koeler.

Inmiddels hebben we een mooi plekje gevonden net buiten Twin Falls. Een oude camping, waar geen faciliteiten meer zijn, maar nog wel de mooie rechte plekjes en de picknicktafel en de firepit. Gratis en voor niets. We staan hier met zo'n 5 à 6 andere kampeerders: prima plekje weer. Lekker windje ook, zodat het nog een beetje koel is in de camper.

De vogel die ik gisteren de hele avond hoorde op het plekje in de heuvels, was hier weer luid en duidelijk aanwezig. Ik dacht zelf aan een soort van wielewaal, gezien het mooie melodieuze geluid en de gele flits die ik al een paar keer gezien had, maar met de Merlin app vond ik snel uit dat het de geelkaakweidespreeuw was, en dit keer liet hij (of zij) zich ook nog eens goed zien en kon ik hem/haar goed op de foto krijgen. Helemaal leuk! Ik heb hieronder ook een filmpje toegevoegd - het is echt een mooie zanger!

Morgen gaan we dus naar de watervallen hier in de buurt, ik ben erg benieuwd, want de Shoshone wordt de Niagara van het westen genoemd en ze schijnt op haar mooist te zijn in de lente.

Arches National Park

Vanmorgen moesten we vroeg uit de veren. We hadden voor 08:00 uur geboekt om bij Arches National Park naar binnen te kunnen. Omdat het weer heel warm zou worden hadden we besloten eerst naar het punt met de langere wandeling te rijden zodat we in normale temperatuur (24 graden) deze wandeling konden doen. 

We liepen naar de noordelijke en zuidelijke boog en naar de dubbele boog. Prachtig zeg! 

Daarna deden we nog een aantal wat kortere wandelingen naar de Tunnel Arch, Pinetree Arch, Sand Dune Arch en natuurlijk naar Balance Rock. Allemaal even mooi! Wat kan de natuur toch prachtige creaties vormen ! Ik vind alle parken tot nu toe heel erg mooi, maar Arches vind ik eigenlijk wel het mooiste. 

We aten een lekker broodje knakworst op de parkeerplaats en gingen op pad richting een andere omgeving en ander weer. Nou, dat hebben we gemerkt ! Op de snelweg 6 reden we door de dorre woestijn. Af en toe stoof er wat zand over de weg of zagen we kleine windhoosjes. Links en rechts waren onheilspellende wolken dus we bereidden ons voor op wat regen. Edwin moest flink sturen met die wind, want met zo’n bakbeest vang je natuurlijk behoorlijk wind. En opeens, het duurde maar een paar seconden, zagen we helemaal niet meer door een zandstorm. Ook vielen dikke regendruppels op het raam en zo snel als het begon, was het ook weer afgelopen. Best spannend. Lastige was wel dat de camper het ook spannend vond en in allerlei melding ging geven van dingen die uitgeschakeld waren. Hierdoor werkte o.a de cruise control niet meer. Nou wemelt het op die snelweg niet van plekken waar je even veilig kunt stoppen. Toen dat uiteindelijk kon hebben we eerst geprobeerd om het zelf op te lossen en toen toch maar even met de servicedeskmedewerker van Cruise America gebeld. De winderige omgeving leek de boosdoener en een keer of 8 herstarten de oplossing. 

In Wellington werden we verwelkomd door een bord “Trump - Make America Great Again” en in Price deden we even boodschappen bij de Walmart. Het was de eerste keer dat we een ID-bewijs moesten laten zien om Budweiser mee naar huis te mogen nemen. 

De Ioverland plek die ik had uitgezocht leek plaats te hebben gemaakt voor een golfbaan met luxe huizen er omheen. Hoewel het gras er mooi bij lag, hebben we de camper er maar niet neergezet. Het risico van vrij kamperen. Dus door naar de volgende. En dat is weer een schot in de roos. Tussen de groene heuvels met lekker 23 graden Celsius en vogels die fluiten kunnen we hier prima een nachtje staan!

Morgen gaan de door richting Idaho, dat wordt een lange reisdag. Zo eerst maar eens een kippendijtje op de BBQ voor onze curry van vanavond.

Scenic Route 128

Gisteravond was een zwoele avond. Gelukkig hebben we een generator waardoor we het laatste uurtje van de middag nog even de airco in de camper konden aanzetten.  Toen de zon achter de rotsen was, konden we naar buiten en de BBQ aansteken. We zaten nog buiten tot 22.30 uur, zo laat hebben we het hier nog niet gemaakt. Meestal lagen we dan al lang en breed in bed. We hadden alles al tegen elkaar open gezet want er was een windje op komen zetten. Toch was het een plakkerige nacht. Daarnaast is Edwin snotverkouden, dus echt een hele goede nachtrust hadden we niet. Vanmorgen dus maar even rustig aan gedaan, we hadden toch niets op het programma staan. We dronken in de schaduw een lekker kopje koffie en ik had een soort van live fotohut in de schaduw met een boompje waar de mooiste vogels op gingen zitten en waar de hagedisjes rondom mij in de zon aan het opwarmen waren. Heerlijk een uurtje met de grote lens in de weer geweest dus. Die had ik hier nog niet op de camera gehad.

Pas laat in de ochtend gingen we op pad. We reden de Scenic Route 128 met aan de ene kant de machtige Colorado rivier, die met zijn 2.334 km lengte hier zo veel van het landschap gevormd heeft en nog steeds belangrijk is voor Amerika. Aan de andere kant de grote rode rotspartijen. Een hele mooie weg, en zeker de moeite waard.

Daarna kwam wederom de vraag hoe we de hitte moesten bestrijden. We hebben erg last van de warmte en zeker als je niet kunt terugkoelen. Ondanks veel drinken zorgt dat voor hoofdpijn en het heeft ook een behoorlijk effect op je lijf. Alles is droog: zere neus / bloedneuzen, lippen als schuurpapier en je huid is wit van de droogte. Smeren dus. We kozen daarom geheel tegen ons principe in toch voor een camping met stroom voor de airco en een zwembad om terug te kunnen koelen.  We zijn stiekem ook wel een beetje blij dat we over een paar dagen ander weer tegemoet gaan. Maar niet zonder morgen Arches National Park gezien te hebben. We hebben een vroege Entry Time geboekt, dus hopelijk kunnen we in ieder geval nog één wat langere wandeling doen. Ik zal straks eens even kijken welke we dan het beste kunnen kiezen. 

Canyonlands National Park

Gisteren hebben we in de lokale brouwerij nog even een drankje gedaan en wat fingerfood gegeten. We hadden geen zin om te koken. Vanmorgen zijn we weer fris gedoucht op pad gegaan: op naar Canyonlands National Park. Het beloofde weer een warme dag te worden. Met de nationale parkpas waren we zo weer binnen. Omdat het zo bloedheet is hier, rond de 35 graden Celcius, kunnen we niet de wandelingen doen die we graag willen doen. Het is gewoon te heet. Er is geen zonnebrand tegen te smeren en je zou eigenlijk wel een liter of 6 water mee moeten nemen om gehydrateerd te blijven. We doen dus de wat kortere wandelingen, die vaak door de klimmetjes en de hoogte en het gebrek aan beschutting ook nog best pittig zijn.  Maar goed, meerdere kleine wandelingen maken ook zomaar 5-7 kilometer samen en de uitzichtpunten zijn prachtig! We liepen eerst naar de Mesa Arch. Prachtig!

Je kunt Canyonslands vanaf verschillende kanten benaderen. Wij zaten in het Island of the sky district.

Op de terugweg pakten we nog even Dead Horse State Park mee. In een State Park werk onze nationale parkpas niet, want een State Park krijg geen subsidie van de staat. Dus moesten we entree betalen, maar dat was meer dan de moeite waard.  We deden ook hier weer een aantal korte wandelingen, want het kwik was boven de 35 graden Celcius uitgekomen weer. Volgens de legende hebben de cowboys wilde paarden in dit gedeelte omheind met takken en blad zodat ze niet weg konden. Ze kozen vervolgens de paarden die ze konden gebruiken en lieten de andere paarden achter zonder beschutting en water. Zij stierven van de dorst met zicht op de Colorado rivier. Triest verhaal.

Rond een uur of 3 vonden we het wel welletjes. We hadden al weer heel wat litertjes water gedronken en vocht verloren en de warmte begon ons tegen te staan. Dus nog even naar de supermarkt voor wat boodschappen voor de komende dagen en dan op zoek naar een slaapplek voor vannacht. Keuzes - keuzes: $20 op een provincial park langs de Colorade rivier met kans op wat schaduw en een briesje, 

$ 80 op een schreeuwerige camping met zwembad of gratis vlak bij het vliegveld op een open vlakte zonder enige vorm van schaduw of verkoeling. Het werd optie 1, hoewel dat nog niet meeviel. Alles was vol en bij camping nummer 5 was nog 1 plekje vrij. Zelfs de schaduw biedt weinig verkoeling dus uiteindelijk hebben we zelfs de generator aangedaan en de airco aangezet en zijn we in de camper gaan zitten. We hopen dat de zon snel achter de rotsen gaat en het afkoelt zodat we naar buiten kunnen en kunnen gaan koken. Vanavond staan er gebakken aardappeltjes, de laatste groene asperges die we nog hadden en een braadworstje op het menu. Het zal vannacht wel een plakkerig nachtje worden.

Morgen gaan de de route 128 rijden, die langs de Colorado rivier slingert en langs hoge rode rotswanden gaat. De dag erna gaan we naar Arches National Park. Het blijft hier de komende dagen nog steeds warm : 30-37 graden Celcius. Gelukkig hebben we om 8 uur een entreetijd geboekt voor Arches, dus kunnen we in ieder geval in een redelijke temperatuur nog een wandeling doen. Daarna gaan we richting Idaho en Yellowstone en ander weer: regen en vorst in de nacht.

Capitol Reef National Park

Gisteravond hebben we na het eten nog een vuurtje gemaakt. De buurman kwam even kletsen en nodigde ons uit voor s’mores waarvoor we vriendelijk bedankten. De buurvrouw nam daar echter geen genoegen mee en kwam terug met de vraag of we überhaupt wisten wat s’mores waren. Ik moest eerlijk bekennen dat ik het met gegoogled had dus eindigden de buurtjes bij ons bij het vuur en kregen we een lesje s’mores maken. Eén marshmallow boven het vuur zacht laten worden en deze dan tussen 2 crackers waar ook al een plak chocolade tussen zat, doen en dan opeten. Dat lukt natuurlijk net zo goed als het op die manier eten van een tompouce, dus zaten we er helemaal onder. Dan hadden we het goed gedaan zeiden ze. We kletsen nog even over van alles en nog wat. Edwin en ik speelden nog een spelletje Keezen ( ik won weer 😉) en we lagen er op tijd in. Het buiten zijn, de vele indrukken, de hoogte, het rijden en de wandelingen zorgen ervoor dat je aan het einde van de dag toch wel moe bent. We zijn per slot van rekening ook geen twintig meer.

Na het ontbijt gingen we op pad richting Capitol Reef. We checkten in met onze nationale parkpas en vonden een van de laatste plekjes om de camper te parkeren om de populaire wandeling naar de Hickman Natural Bridge te doen. Smeren met factor 50, drie liter water mee en petten op. 

Met prachtige vergezichten klommen we over de rotsen in 30 graden Celsius omhoog. Af en toe even uitpuffen en drinken en dan weer door. Het eindpunt was echter meer dan de moeite waard, een soort natuurlijke boog / brug in een prachtig landschap!

Nadat wat foto’s en water in de schaduw begonnen we aan de tocht terug. Deels via een andere route, maar het laatste deel terug naar beneden over de rotsen. 

Moe maar voldaan kwamen we terug bij de camper en hebben we nog even de oude rotstekeningen bekeken en de scenic route gereden. We wilden eigenlijk ook nog een deel van een andere route lopen, maar die begon aan een gravel weg waar wij met onze grote camper niet op mochten. Het alternatief was iets van vijf mijl extra lopen. Daar hadden we geen puf meer voor. Dus door richting Canyonlands en Arches National Park. Lekker in de airco. Omdat we naar weinig handdoeken hebben en de wastas inmiddels aardig vol begon te raken, besloten we op een camping in het centrum van Moab te gaan staan. Met wasruimte. Niets aan zo tussen al die andere campers maar wel even makkelijk. En we kunnen vanavond nog even het dorpje in om een drankje te doen. De wasmachine werkte op loonies die ik nog mee had genomen uit Nederland van een vorige vakantie. De wachttijd benutten we in het zwembad en inmiddels hangt de was te drogen en was in de droger kon, zit in de droger. Lozen en laden hadden we vandaag al ergens anders gedaan dus de komende dagen zitten wij weer lekker in de vrije natuur.

Scenic Route 12

Toen ik gisteren rond zonsondergang de foto’s van de camera aan het afhalen was, kwamen er twee grote herten voorbij lopen, zo voor de camper langs. Prachtig ! Dat is dus het mooie van vrij kamperen. Na een lekker pastaatje speelden we nog een potje Keezen - best of 5. Het was spannend, maar met 3-2 trok ik toch weer aan het langste eind. Het was een koude nacht dus de grootste opgave was om alle lichaamsdelen zo veel mogelijk bínnen de dekens te houden. Toen we wakker werden, stond mijn telefoon vol met verjaardagswensen. Leuk wakker worden !!! Rond 08:30 uur gingen we op pad om de 12 te rijden, een ‘scenic route’ door een prachtig landschap. Af en toe stapten we uit voor een relatief korte wandeling naar een mooi uitzichtpunt.

We maakten ook een tussenstop bij Kodachrome Basin State park, wat door de meeste toeristen (geheel onterecht) wordt overgeslagen. 

De slingerende weg 12 bereikte een hoogte van bijna 3.000m! In de middag, net toen het een beetje begon te regenen, kreeg ik nog een zelf ingezongen verjaardagsboodschap van onze lieve vrienden in Nederland, zoooo leuk ! 

We reden verder via de slingerende weg naar Torrey wat helemaal in de memorial day stemming is met veel Amerikaanse vlaggen. We zochten nog een flesje wijn voor bij onze steak vanavond om te proosten op mijn verjaardag maar helaas was dat niet te krijgen hier.  Dan maar een sinasje en / of Corona’tje, dat mag de pret niet drukken.

We staan inmiddels een paar mijl voor Capitol Reef National Park, op een mooi gratis plekje via de app. Voor ons een uitgestrekt landschap met in de verte nog wat sneeuw op de bergtoppen. Achter ons een grote rode rotskllif. Prima plekje dus weer. Morgen gaan we het park in. We lopen een dagje voor op planning maar dat komt goed, want dat geeft ons mooi wat extra tijd de 128 een deel te rijden.