Van het stel dat we eerder deze vakantie hadden leren kennen, hadden we een leuk lunchadresje gekregen tussen God's Window en Potholes in. We hadden een goede omschrijving gehad en wilden zeker zijn dat we op tijd waren. Via een zandpad met gaten en een houten brug waar de nodige planken misten, kwamen we uit bij een rotspartij. Als je daar tussendoor loopt, kom je bij Potluck Boskombuis. Wat een geweldige locatie! 1km van de snelweg en je waant je in een paradijs! Langs een kabbelend beekje is een eetgelegenheid gebouwd. Boomstammen als stoelen, houten tafels, zinken mokken en borden, een braai en een oven en twee dames die eten bereiden. Verder niets: geen elektriciteit, niets. Op de kaart stonden 4 gerechten: sirloin steak, rumbsteak, boerewors en potjiekos. Ik ben natuurlijk nieuwsgierig, dus bestelde ik het laatste. Inmiddels ben ik erachter wat het gerecht (bestaande uit maispap, stoofvlees met en zonder bot, aardappelen en groenten), is en wat de achtergrond er van is - lang leve Wikipedia.
Potjiekos betekent potje eten. Het is een stoofpotje waarin verscheidene ingrediƫnten langzaam worden klaargemaakt. Het Potjie is een gietijzeren kookpot met drie poten die op een tot kooltjes geworden houtvuur wordt verhit. Vaak wordt ook wel direct houtskool gebruikt. Door echte liefhebbers wordt dat verafschuwd. Het potjie wordt in Zuid-Afrika ook wel een swart pot genoemd.
Potjiekos kent zijn oorsprong bij de Voortrekkers. Zij hadden een ijzeren pot die meeging met hun trektochten door Zuidelijk Afrika. Op hun weg werden de ingrediƫnten verzameld, zoals groenten en wild. Deze werden aan de bestaande pot toegevoegd zodat er een rijkelijk gerecht ontstond. Zelfs de botten van het wild gingen in de pot om de stoofpot aan te dikken.
Het was heerlijk en ook de steak van Edwin was heerlijk. Inmiddels is het na 19 uur en we hebben nog steeds geen trek na deze overvloedige maaltijd. Zie onder voor de foto's, die eigenlijk de beleving niet kunnen vatten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten