Vandaag kwamen we wat moeilijk op gang. Het bed was nog lekker warm en was regenachtig en het was erg druk bij het ontbijt met alle mensen die de Camino de Santiago lopen. We hebben daarom maar onder de overkapping buiten gegeten > meteen even wat frisse lucht! We konden pas laat inchecken op het volgende adres en dat was ook niet zo heel erg, want we hadden nog wel wat andere zaken op het programma staan.
We zijn in de regen naar Salas gereden, waar het net 20
minuten droog was om even het stadje te bezichtigen en wat glutenvrije
boodschappen te doen.
Daarna zijn we via een zeer alternatieve route over een goed begaanbare kleiweg dwars door de bergen verder gereden. Het uitzicht was vast prachtig, maar door de regenbuien was dit helaas niet te zien. Verderop klaarde het weer op en kwam zelfs de zon er door. Toen was ook zichtbaar wat de natte kleigrond had aangericht en hadden we ineens een soort van lichtbeige auto.
Bij 22 graden hebben we lekker tapas gegeten op een terrasje en met een mooie 19 graden hebben we de route van 4,5km heen en 4,5km terug naar de Cascada de Xiblu gelopen. Op internet hadden we gelezen dat het een vrij eenvoudig pad was, maar de laatste kilometer was nog best zwaar met klimmetjes, uitstekende en losliggende rotsen en losse stenen. Omdat het flink geregend had, was de kleigrond ook best glad, dus we hebben overwogen om terug te gaan, maar als je 200m van de eindbestemming af bent, dan moet je soms even doorbikkelen. En was het het waard? Nou, heel eerlijk was de waterval wel een beetje een teleurstelling. Maar goed, we hadden onze grenzen weer wat verlegd en kwamen best trots weer aan bij de auto. En weer 9km in de benen.
Daarna moesten we nog even op zoek naar een supermarkt en die vonden we in een dorpje ca. 12km verderop, San Martín. Een papa-en-mama-winkeltje hoe ik dat noem. Klein, maar fijn. We vonden er de spullen die we nodig hadden om vanavond wat te eten en morgen te ontbijten en het vriendelijke oudere dametje bij de kassa gaf ons nog even een lesje Spaans door alle producten te benoemen die we in ons mandje hadden. Ik wist zeker 80% van de cursus die ik heb gedaan, die is dan toch niet helemaal voor niets geweest!
We zitten nu in een superleuk huisje in een klein bergdorpje
La Focella, midden in de bergen. Een topplek en alles is aanwezig hier. De
vriendelijke mevrouw van de accommodatie stond ons al zwaaiend op te wachten en
heette ons welkom met lokale koekjes en verse appelsap. We zitten hier midden
in een Natuurpark Las Ubiῆas-La Mesa en hebben fantastisch uitzicht. Er is hier
niets. Geen WiFi, geen restaurant en geen supermarkt. Alleen een soort honesty
bar met lokale producten, daar gaan we zo even kijken. Voor morgen hebben we eigenlijk nog geen
plan, behalve de berenexcursie met een gids in de namiddag/avond.
😘
BeantwoordenVerwijderen