Augustus is aangebroken, het aftellen is begonnen! Nog vier weken werken en dan weten we weer waar we dit jaar zo hard voor gewerkt hebben! Het zijn drukke weken vol aanpassingen in werk- en sportschema's en een hele volle agenda, dus de tijd gaat vast heel snel! We kijken enorm uit naar onze roadtrip naar Yukon (Canada) en Alaska (USA). We horen veel mensen zeggen: "Alaska, daar ben je toch al een keer geweest?" . Dat klopt, in 2018 was dat en los van dat het geen straf is om Alaska heel veel vaker te bezoeken dan slechts een keer, gaan we "maar" 222km dezelfde weg rijden als in 2018: simpelweg omdat er geen andere weg loopt en we een rondje willen rijden. Daarnaast heeft Alaska nogal een rare vorm, en wij pakken nu een klein stukje langs de grens met Yukon, ook dat stukje op de kaart rechtsonder (zie plaatje) voor een klein deel. Toen we in 2018 de roadtrip in Alaska deden, hebben we het grote stuk aan de linkerkant van het plaatje gedaan. De voornaamste kilometers zullen we dus gaan maken in Yukon, maar sec gezien maakt het niet zoveel uit, want beide landen hebben dat waar wij zo van houden: uitgestrekte gebieden, vergezichten, prachtige landschappen, wilde dieren, rust en vrijheid en de mensen die je tegenkomt zijn vaak superaardig, want die houden van precies datzelfde en zijn op reis met dezelfde mindset.
We hebben voor deze roadtrip een 4x4 camper gehuurd, waarmee we de Dempster Highway mogen rijden: een gravelweg van 740km, met 2 ferry-overtochten helemaal naar de Noordelijke Ijszee.
Die weg moeten we ook weer helemaal terug, want de wereld houdt daar op in Tuktoyaktuk. Onlangs werd overigens in Tuktoyaktuk nog een ijsbeervrouwtje met 2 jongen gespot. In de herfstkleuren verwachten we dat deze weg net zo mooi is als de Denali Highway die we in 2018 reden.
Verder hopen we de Top of de World Highway te gaan rijden, die is dan nog net open (hebben we de route voor aangepast). Deze weg gaat letterlijk over de toppen van de bergen heen, zie onder.
Maar zoals het gaat in dit soort gebieden, en wat we bijvoorbeeld eerder zagen in Noord-West Australië: je weet nooit wat er kan gebeuren. Als de sneeuw vroeg is dit jaar, is de Top of the World Highway (grensovergang) misschien wel dicht en dan ontkomen we er niet aan een stuk 2x te rijden en missen we waarschijnlijk onze tussenstop in Chicken Alaska. En als er bosbranden zijn, dan kan zomaar de weg een paar dagen afgesloten zijn en aangezien er weinig wegen zijn, sta je dan dus gewoon vast. Een plan kan dus zomaar compleet omgegooid moeten worden. Daar hebben we ons een klein beetje op voorbereid qua opties, maar dat moeten we echt daar ter plekke zien. Dus hebben we niet te veel excursies op voorhand geboekt, op een paar dingen na:
- een vlucht over Tombstone Territorial Park. Na vorig jaar ben ik niet meer bang voor zo'n klein vliegtuigje (oké, een beetje dan misschien)
- een excursie met een gids op zoek naar zwarte beren en grizzly's en zeearenden (en ander moois)
- de overtocht (ferry) van Haines naar Skagway: om 7 uur omrijden te voorkomen.
- de treinrit door de White Pass (inmiddels volgeboekt ook zag ik)
Verder hebben we een grove planning, zie onder. En hopelijk alles geregeld wat nodig is: nieuwe paspoorten, visa voor zowel Canada als USA, stoelreserveringen, verzekeringen, het abonnement van de Satelllite Communicator. Het is de komende weken bloedheet op de plekken waar we naartoe gaan, terwijl ik eigenlijk gerekend had op kouder weer, met mogelijk zelfs al wat vorst in de nacht. Even aankijken dus maar, en last minute besluiten wat we inpakken. Met laagjes kun je je nooit een buil vallen.
We hopen dat veel mensen ons weer zullen volgen bij dat wat we het allerliefst doen: samen op avontuur en mooie stukken van de wereld ontdekken.
