Naar Helsingborg en door naar Maribo

Gisteren hebben we 6 uur gereden van ons mooie plekje naar Helsingborg. Onderweg, vooral in het begin, hebben we nog veel reeën gezien. Na ongeveer een uurtje waren we op de snelweg. Een keer laden tussendoor en rond 15 uur waren we in ons hotel. Een leuk, hip hotel midden in het centrum van Helsingborg. Een leuk stadje. We slenterden even door het centrum en langs het water. Hier gaat ook een veerboot naar Denemarken, maar die nemen wij niet.

In het centrum is in een piepklein pandje ook een gitaarwinkel gevestigd. Heel leuk en Edwin keek zijn ogen uit als een kind in de snoepwinkel.

In de avond hebben we heerlijk gegeten bij een goed Italiaans restaurant op een pleintje bij de kerk. Daarna nog even langs het water geslenterd en rond 21 uur zijn we als een blok in slaap gevallen om pas weer om 7 uur wakker te worden. Heerlijk ! Na het ontbijt zijn we nog even de trappen opgeklommen naar de toren uit 1100, het boegbeeld van de stad. 

Kon de auto mooi nog even aan de snellader. Daarna door, over de brug naar Denemarken, richting Maribo. Een ritje van krap 3 uur. Morgen pakken we de boot richting Duitsland en rijden we door naar Nederland.

Vargavidderna

Laten we beginnen te vermelden dat Edwin gisteren gewonnen heeft met Keezen. Het werd nog even spannend want ik kwam na een 3-0 achterstand terug naar 3-3, maar uiteindelijk gokte ik verkeerd en kwam Edwin op 4-3. Jammer.

Vanmorgen was de eekhoorn niet van de partij, maar daarvoor in de plaats, ik had hem al meerdere keren gehoord, zagen we de zwarte specht. Ook heel leuk.

Het zou vandaag de hele dag gaan plenzen, maar dat zag er vanmorgen heel anders uit. Dus camera mee en op zoek naar de visarend. We gingen deze proberen te spotten in het natuurgebied Vargavidderna, op een goed uurtje rijden van hier. Onderweg moesten we een paar keer stoppen om wat reeën te laten oversteken. De bronst zal hier ook niet lang meer duren: wat zal het hier dat een herrie zijn!!

Om bij het natuurgebied te komen, moest je afslaan op de snelweg. Niet via een uitrit, maar gewoon haaks afslaan. Levensgevaarlijk. Maar het is hier gelukkig niet zo heel druk. Door op een grindweg (die zijn hier nog heel veel), richting een meer. En dan weer afslaan nog een smaller weggetje in. En ja, daar stond een bord. We liepen eerst richting het meer door een mooi bos met veel mos. Een hoge luchtvochtigheid dus zweten !

Via dezelfde weg liepen we weer terug richting de auto. Daar deden we onze jas en trui uit en liepen we het andere pad. Dat was vele malen mooier en deed ons echt denken aan de mooie wandeling over planken die we met een gids in Finland maakten. Mooie vergezichten, heel veel bessen en volop eland- terrein aan het einde van het pad. 

Op veel plekken bij wandelpaden zie je hier, net als in Finland, barbecueplekken. Houten hokken waar je droog kan zitten met daarvoor een plek waar je vuur kunt maken en daar dan omheen kunt zitten. Alles is aanwezig : stammen hout, een zaag, een bijl, aanmaakhout, papier, een EHBO setje en een logboek. Je hoeft alleen je koelbox mee te nemen en lucifers. Heel leuk. En het blijft hier ook gewoon heel. Geen graffiti, geen half in de fik gestoken huisje, de bijl en zaag worden niet gejat. Gewoon een plek waar iedereen van kan genieten.

We zagen welgeteld 3 merels. Geen visarend of zeearend en geen enkele andere vogel. Ik hoorde wel wat goudhaantjes in de toppen van de bomen. Er waren wel weer heel veel mooie paddenstoelen.

Dus weer terug naar de auto, waar we weer terugreden over de grindpaden en vanaf het grindpad zo weer de snelweg op gingen. We stopten voor een typisch Zweedse ‘fika’, dat is eigenlijk niets meer of minder dan een koffietje met iemand drinken met wat lekkers erbij. Wij namen een klein broodje garnaal en ei bij de koffie. 

Op de terugweg kwamen we weer achter een auto met een gevarendriehoek erop. Levensgevaarlijk is dat. Ik heb even opgezocht wat dat nou voor een raar gedoe is maar het blijkt zo te zijn dat er jaren geleden een tekort aan landbouwvoertuigen was hier in Zweden. Daarom mocht je van de overheid een gewone auto ook registreren als landbouwvoertuig. Omdat het maar een tweezitter mag zijn, is de achterbank er dan vaak uitgesloopt. Maar het betekent dus ook dat je er met je 15e met een brommerrijbewijs in mag rijden. Weliswaar met 30 km/uur, maar ik snap wel dat die jonge gasten dat doen. Het probleem is echter dat ze ook op wegen mogen rijden waar je 100km/uur of 80km/uur mag. En dan is het verschil wel heel erg groot. De Zweedse overheid weet niet zo heel goed wat ze ermee aan moet.

Inmiddels is de koffer weer gepakt. Morgen gaan we beginnen aan de terugreis. Zweden is een beetje als Canada maar dan dichterbij: ik vind het heerlijk! Ook hier kun je tijden rijden zonder iemand tegen te komen. De natuur is prachtig, alleen er zijn geen beren en geen bergen. Ik houd echt van Zweden met z’n rust en natuur. En qua lezen kwam ik een heel eind met mijn Zweedse cursus. Qua verstaan en praten was het nog echt wel heel lastig. Morgen hebben we een lange reisdag naar Helsingborg. Daar slapen we dan een nachtje en dan rijden we door naar Denemarken waar we ook een nachtje slapen. Dan hopen we zaterdag weer thuis te zijn. Nu is het weer even klaar met de vakantiepret en moeten we eerst weer 8 maanden werken. In mei 2026 gaan we richting Schotland. 

Stora Djurö en Näsnaren

Gisteren was het laat geworden: we waren aan het Keezen geslagen en dan zijn we beide fanatiek. Helaas voor Edwin trek ik altijd aan het langste eind als het gaat om spelletjes waar ook geluk een factor speelt (zegt Edwin dus). Daar kan ik niets aan doen, dat zit in de genen en heb ik gekregen van mijn oma. Hoewel Keezen een combinatie is van tactiek en geluk, was het geluk gisteren wel aan mijn zijde en heb ik Edwin dik ingemaakt. Vanavond maar weer even Hitster doen dus, want dan kan Edwin weer winnen. 

Vanmorgen was ik dus even een beetje een slow starter. Lang met koffie op de bank gehangen, lekker uitgebreid gedoucht en van de huiseekhoorn genoten die weer druk bezig was in de boom achter ons huisje. In de andere boom waren twee boomklevers in de weer. Toen de zon doorbrak, zijn we aanstalten gaan maken om te gaan wandelen. We hadden een route gevonden in de buurt van Katrineholm: Stora Djurö. Een van de weinige bewegwijzerde wandelroutes hier. Na 100 meter liepen we al verkeerd en zijn we de verkeerde bordjes gaan volgen. Of dat aan de bewegwijzering lag of aan ons, weet ik niet, maar kennelijk is lichtrood niet hetzelfde als oranje als het gaat om pijlen. Ook als dat de enige zijn die te zien zijn. We kwamen er pas achter toen we merkten dat we van het meer afliepen i.p.v. er naartoe. Dus onze eigen route maar even bepaald. En toen we na 4,5km bijna weer bij de auto waren, zagen we ineens de route aangegeven. Uiteindelijk hebben we dus toch nog een deel van de route gelopen en kwamen we uit op 6,6km. En ook al was het niet de route die we hadden willen lopen: het was een mooie omgeving en we hebben lekker gewandeld. En we hebben een enorme slak gezien, die ons deed denken aan de wijngaardslakken in Luxenburg.

Daarna gingen we op zoek naar een bakkertje in Katrineholm, maar die was niet te vinden. Dus haalden we even een broodje bij de lokale supermarkt. Op de terugweg wilde ik nog even kijken bij een vogelgebied bij een meer, want er zijn hier veel visarenden, dus ik hoopte er nog een te kunnen spotten. Een zeearend (bijgenaamd vliegende deur) hebben we eerder al wel gespot overigens. Dus door naar natuurgebied Näsnaren, waar we de houten brug niet over mochten met de auto en dus verder moesten lopen. Al met al liepen we daar ook stiekem toch weer meer kilometers dan gepland. Helaas geen visarend gespot. Sterker nog: behalve een paar aalscholvers hebben we helemaal geen vogels gespot. 

Wel heel erg veel paddenstoelen in allerlei soorten en maten. Ook leuk om op de foto te zetten, hoewel wel wat uitdagender want ik had natuurlijk de verkeerde lens daarvoor meegenomen. Ik moest dus op flinke afstand gaan staan haha!

Aan het einde van de rit gaf de stappenteller 12,67km aan. Bij de ICA deden we nog even de laatste boodschappen van deze vakantie en inmiddels zijn we we in het huisje. Na een heerlijke zonnige dag buiten komt het nu weer met bakken uit de hemel en is het afgekoeld naar 14 graden. Edwin heeft de hamburgers en de aardappeltjes op de BBQ liggen en de spekkachel binnen brandt. Mooi dagje weer!

Een eland, Viking-rotstekeningen, Eskilstuna en vogels kijken

Hoewel de weersvoorspelling voor vandaag en de komende dagen voornamelijk regen is, stonden we vanmorgen op met een waterig zonnetje. Bij de 2e bak koffie werd het zonnetje zo lekker warm, dat we verhuisden naar de veranda en daar ontbeten. Daardoor zagen we de huiseekhoorn niet, want die zit achter het huisje, bij de ontbijttafel.  We vroegen chat GPT om wat hulp voor de dagindeling en kwamen uit bij een mooi rondje rondom Eskilstuna, een goed uurtje hiervandaan.

Onderweg naar Eskilstuna reden we over de mooiste weggetjes en het was dan ook een kwestie van tijd voordat we de eerste reeën in het veld zagen staan. Even later zag ik iets groters in het veld tegen de bosrand aan staan: een eland! Direct daarna was een inham waar we konden stoppen en waar ik het (ik denk nog jonge) dier op de foto kon zetten. Die kan mooi van de lijst afgestreept worden!

Daarna door naar de Viking-rotstekening  (Sigurdsristningen). Men denkt dat deze rotstekening dateert uit het jaar 1030.  Het bestaat uit een slang die de tekening omcirkelt en een afbeelding van een familie. 

Daarna door naar Eskilstuna. Een dorpje met een oud en een nieuw stadscentrum. Dat viel een beetje tegen: klein en hartstikke doods, want het is zondag.

Niet echt gezellig om te lunchen dus. We raakten aan de praat met een dame die ons de tip gaf om te gaan eten of een "fika" te doen (koffie met iets lekkers) bij Solby Gard. Dat is een soort theetuin, waar ze heel veel verschillende soorten taart hebben, maar waar je ook kan lunchen. Ze gebruiken daarvoor groentjes uit eigen tuin. We namen een lekker bordje zalm met groentjes en omdat het zonnetje nog steeds zijn best deed, zaten we lekker buiten i.p.v. in de bloedhete serre.

Daarna zijn we nog even doorgereden naar de Ekeby Wetlands, een mooi vogelgebied aan de rand van het stadje. We hebben daar lekker even wat gewandeld in het zonnetje en ik hoopte de visarend, mijn favoriete vogel, te spotten, maar die liet zich helaas niet zien. Er waren wel heel veel grauwe ganzen, zwanen en reigers. 

Al met al weer een lekker dagje buiten. We zijn de afgelopen dagen, ondanks dat het zonnetje niet meer zoveel kracht heeft, weer lekker bijgekleurd. Bij thuiskomst konden we nog even lekker van het allerlaatste zonnetje genieten op de veranda maar toen de zon weg was en er een windje op kwam zetten, werd het toch echt te koud. Dus binnen lekker het kacheltje aangemaakt. Straks maar eens even een bordje pasta klaarmaken.