Anchorage

Zoals een ieder die ons kent, weet, hebben wij niet zo veel met grote steden en al zeker niet met openbaar vervoer. Die drukte, dat lawaai, we hebben er gewoon niet zoveel mee. Dat is dan ook de reden dat we vaak in zo'n stad een hop-on-hop-off bus nemen die ons toch de highlights van de stad laat zien. Die hadden ze in Anchorage helaas niet, dus kozen we voor de trolley. We gingen met de bus (jaja, Edwin in een stadsbus) naar downtown Anchorage en vanaf daar met een trolley door de stad. De dame die ons rondreed door Anchorage was een soort uitgebluste musicalster die probeerde al zingend en grappend de tour interessant te maken. Wat ons betreft was alles daarbuiten informatief, maar die poespas was ons iets te Amerikaans. De Amerikanen van 60+ in leeftijd vonden het allemaal prachtig, dus in dit geval lag het vast aan ons.

We kochten nog snel wat souvenirs en gingen toen met de bus weer terug naar de camping. Edwin had zijn appje open staan om te kijken waar we er weer uit moesten, en zei na 2 haltes : "hij rijdt verkeerd". Ik geloofde daar niets van, want ik had nog nooit een bus verkeerd zien rijden. Echter, er werden wel wat mensen nerveus in de bus en het bleek inderdaad dat de chauffeur de route van bus 25 reed terwijl we in bus 10 zaten. Hij had privé nogal veel aan zijn hoofd en bood zijn excuses aan. Heel bizar. Uiteindelijk kwamen we, na een soort van Formule 1 race door Anchorage gelukkig toch weer aan op de camping.

Daar aangekomen hebben we het grootste gedeelte van de spullen ingepakt/schoongemaakt. Spullen die we niet meer nodig hadden en die niet meer op kwamen hebben we aan mensen op de camping gegeven die ons lekkere beef jerkey gaven na een praatje eerder op de middag.

Na een tip van de eerder op een camping op de Glenn Highway ontmoete Valerie (via Facebook) hadden we gereserveerd bij de Glacier Brewerie als laatste maal van onze prachtige roadtrip door Alaska. Met de taxi welteverstaan na het avontuur met de bus (en precies waarom wij dus niet van het openbaar vervoer houden). Het eten was heerlijk: we hadden uiteraard vis (we zijn per slot van rekening in Alaska) en het voorgerecht was een prima New-Product-Development gerechtje voor mijn vorige werkgever (kerst-ideetje ofzo). Mjummie. Het hoofdgerecht was voor mij zalm direct op het open vuur bereid en voor Edwin heilbot, ook zo lekker zacht. We twijfelden over een nagerecht maar kozen uiteindelijk een bloemloze chocoladetaart (jemig wat zwaar, nog erger dan brownies… pffff) en white chocolate cheesecake. Beide plakten we zo op de heupen haha. Na het eten deden we nog een Alaska-afsluiter aan de bar voordat we weer met "onze" Sudanese taxichauffeur meegingen naar de camping.

Nu lekker op tijd naar bed, morgen de laatste dingen inpakken, de camper inleveren  en dan terug naar Nederland, dan is het echt voorbij. We zouden nog best een paar weken willen blijven, want wat is het hier mooi! Maar duty calls, we moeten weer werken. En vooral heel snel weer gaan sparen voor een volgende roadtrip: we love it!