Denali Highway

Lokale tijd: 07-09-2018, 21:16 uur.

Vandaag stond de Denali Highway op het programma. Vroeg op pad, even tanken en ontbijten en de strijd aangegaan. Want dat was het met een camper van een paar duizend kilo. De eerste 20 mile was geasfalteerd. De weg was niet best maar begaanbaar, zelfs voor het bakbeest waar wij in rijden.

Echter, na ca. 20 mile werd de weg ongeasfalteerd oftewel een gravelweg. We kregen spontaan een déjà-vu : de wegen in Namibië. De komende 100 mile moesten we op deze weg rijden. De weg zelf was ontzettend slecht, met veel gaten in de weg en grote brokken steen op de weg. Vooral tussen milespost 60 en 90 was het een klein drama. Al slalommend langs de gaten in de weg (waar je echt niet in wilde rijden), gingen we met een gangetje van gemiddeld 15-20km/uur over de highway (=snelweg!). Maar het uitzicht maakte alles goed: wat een prachtig mooi gebied zeg! Na iedere bocht of heuvel weer een ander prachtig uitzicht. Het is nu wat ons betreft extra mooi omdat de herfstkleuren volop zichtbaar zijn en dat gaat van geel tot oranje tot donkerrood. Daarnaast hadden we weer geluk met het weer waardoor we bergtoppen konden zien waarvan de locals allemaal zeiden dat die normaal altijd in de wolken zaten. Zo zagen we ook Mount McKinley die hoger is dan de Mount Everest met zijn 6.193 meter hoogte. 

Qua dieren zagen we niet heel veel. Een kariboe in de verte, een jonge eland en op het allerlaatst zagen we nog een lynx de bosjes inschieten. Zo gaaf!  Geen tijd om de camera te pakken natuurlijk… dus jullie moeten ons maar op ons woord geloven. Op zich ook niet zo vreemd dat we niet zoveel zagen, want we zijn heel wat jagers tegengekomen die verkleed in GI Joe pak op een quad met geweer en al op jacht waren. Hunting is hier echt een ding. We kwamen zelfs een stel tegen dat een hert had geschoten en als triomf zijn hoofd voorop de quad hadden gebonden. Met bloed en al. Ik snap dat niet zo, maar dat zal wel weer aan mij liggen.

Toen we eindelijk weer asfalt onder de wielen hadden merkten we hoe inspannend het tripje was geweest. Kapot waren we. We haalden nog snel even wat boodschappen en meldden ons toen in Denali Park voor een kampeerplaats. Helaas, alles vol. Dus op zoek naar een andere plek. We staan nu nog even full hook-up op een park in de buurt van Denali en gaan morgen en overmorgen volledig back to basic in Denali Park staan. We hebben daarnaast 2 busexcursies geboekt (enige manier om het nationaal park in te kunnen): we hopen daarmee het park te kunnen verkennen en wildlife te kunnen spotten. Komt hopelijk die rijstzak met het hier gekochte kattengrit toch nog van pas.

Aangekomen op de camping waar we nu staan wachtte ons nog een kleine Denali–Highway verrassing… de camper is kennelijk niet zo dicht als wij dachten dus alles in de camper was bedekt met een dikke laag stof. In plaats van ons welverdiende drankje na een dag van 12 uur zat er dus niets anders op dan de camper van onder tot boven uit te soppen. Wat een domper! Gelukkig maakte Edwin daarna een heerlijke pasta en kon ik nog even met de blogjes aan de slag.