Berensafari met de heli

Lokale tijd : zaterdag 1 september, 08:39

Poging 2 voor de berenexcursie was vrijdag 31-8. Het weer was prachtig (helder en weinig wind) en doordat onze trip de dag ervoor geannuleerd was, gingen er vandaag 2 helikopters: 1 volgepropt met 6 mensen en een piloot en 1 met ons tweeën en een pilote. Hadden we dus weer goed voor elkaar. We kregen lieslaarzen (achteraf waren die veters voor Edwin’s wandelschoenen dus niet zo acuut nodig als verwacht) en lieten onze schoenen achter op het vliegveld.

Na een korte uitleg van de enthousiaste gidsen en tevens piloten Kirsten en Eric, het aandoen van de reddingsvesten en het aankoppelen van de koptelefoons, konden we op pad. 

We vlogen naar Lake Clark National Park en zagen onder ons al wat donkere stipjes: beren! Na de landing moesten we een stukje lopen door het water en de modder en was het de truc dat de beren naar ons toe zouden komen. Hoe dichterbij wij probeerden te komen, hoe verder zij van ons af gingen. Geduld was dus het codewoord. En met succes. Wat een prachtige plek, en wat een mooie dieren zijn dat zeg! Geweldig! In het begin waren ze vooral aan het chillen : liggend of (zo komisch om te zien!), plat zittend op hun kont. Aan het einde van de dag werden ze wat actiever en gingen ze vissen. Gaaf om te zien. Luisteren-kijken-achter de vis aanrennen- klap geven met een van de klauwen- vis in je bek en dan het belangrijkste >> als een malle wegrennen om te voorkomen dat je je vis moet afgeven aan een andere beer die hem komt afpakken. Vooral dat laatste spel was ontzettend leuk om te zien. Op een gegeven moment kwamen er 3 beren op ons afgerend, waarvan de voorste met zijn net gevangen zalm in de bek. De gids bleef heel rustig en zei dat we even als groep bij elkaar moesten gaan staan zodat ze wat ruimte hadden om te passeren en dat deden ze. Op zo’n 3 meter afstand!! Spannend!

Volgens Kirsten en Eric was een dergelijke dag met zo veel beren en dan ook nog zo dichtbij echt uniek. Dit maakten zij zelf ook niet vaak mee, getuige ook het feit dat ze zelf enthousiast aan het fotograferen waren. Op de terugweg moesten we nog even langs bij Richard die ergens in de bush woonde en zonder brandstof zat. Daar kwamen we natuurlijk niet weg zonder zijn zelf gemaakte yurt en houten cabin te hebben gezien. Ook zijn buurvrouw uit Duitsland nodigde ons uit om even in haar huis te kijken. Beren waren daar soort van dagelijkse gast, zowel naast, om als in het huis, waar ze af en toe inbraken en de boel overhoop haalden.  Zo leerden wij dat beren gek zijn op het drinken van afwaswater en dat zij graag banken slopen. 

Tegen schemering (veel later dan eigenlijk gepland) gingen we terug naar Homer. Onderweg zagen we nog een aantal walvissen (bultruggen), ook een bijzondere ervaring zo vanuit de lucht waarbij je ze helemaal kan zien. Vlak voordat we aan land gingen kreeg Kirsten te horen dat het vliegveld helaas gesloten was. Gelukkig konden we landen bij het meer in de buurt en stond Eric daar met onze schoenen om ons vervolgens weer terug te brengen naar het vliegveld waar de camper nog geparkeerd stond. We zochten snel een plek om te slapen en zijn daarna zonder te eten en zonder nog maar naar de foto’s te hebben gekeken als een blok in slaap gevallen. Helemaal kapot waren we!

Wat een ervaring, wat een mooi gebied en wat een prachtige beesten! Het was serieus net of we live in een aflevering van National Geographic zaten.