Op het gebergte lag een soort van rolwolk als hoedje op de toppen. De gids Philippe zei direct "neem maar een extra jasje mee. want dat betekent dat de Bora er is". De Bora is een snijdende, koude valwind uit het Noord-Oosten. En die was er! Brrrr… Dat extra windjack was dus geen overbodige luxe.
Na een relatief goed berijdbare weg gingen we verder op een echt 4x4 pad. Een hele mooie weg de bergen in op weg naar Peter, de enige man die in het Velebit gebergte woont. Hij is herder en zorgt daar voor zijn paarden en koeien (en 2 honden). Het laatste stuk moesten we lopen, maar dat was zeker geen straf. Het leek wel alsof we door een Alpenweide in Oostenrijk liepen. Net toen ik zei "het enige wat er nog aan ontbreekt, zijn de koeien met een bel om de nek", hoorden we de bellen en niet veel later om de bocht stonden daar de koeien van Peter.
We lunchten bij Peter thuis en hadden daar ook nog snel even tijd voor een plaspauze, alvorens we weer verder de bergkam over gingen. Daar kwamen we bij een plaats waar de film van Winnetou opgenomen is. Zie onder:
Een prachtige omgeving, waar ook de eigenaar van het bedrijf dat de safari organiseert, nog even wat uitleg gaf over de oorlog. Zo gaf hij aan dat ze nog steeds afwachten totdat de Serven toegeven dat de oorlog hun schuld was, omdat ze na de afscheiding van Kroatië vanuit de republiek, ook toegang wilden hebben tot de zee. En dat ze sorry zeggen voor alle civiele slachtoffers die ze hebben gemaakt. Hij legde ook uit dat er, zelfs na 25 jaar, heel veel mijnen nog niet gevonden zijn en dat je dus lang niet overal veilig kan lopen of je hond uitlaten. Dat die gebieden wel aangegeven staan met bordjes, maar dat het door de stenen en vegetatie in dat gebied heel veel tijd en dus geld kost om die mijnen allemaal onschadelijk te maken. Er was een stuk binnen het gebergte helemaal verbrand. Een brand waarvan niemand weet of die wel of niet is aangestoken, maar die er wel voor heeft gezorgd dat de mijnen in dat gebied "opgeruimd" werden.... jaja. De eigenaar gaf aan dat men liever niet meer over de oorlog praat, maar ik vond dat bizar, omdat zeker in deze omgeving de restanten van de oorlog nog goed te zien zijn aan kapotgeschoten huizen die veelal verlaten en vervallen zijn in de tijd. Toen ik aangaf hoe het kan dat ze dagelijks geconfronteerd worden met de oorlog, maar er toch niet meer over praatten, gaf hij daar niet echt een antwoord op.
Verderop kwamen we nog bij een mooie kloof, de Zrmanja Canyon, waar ook een stuk van de film Winnetou is opgenomen. Zie onder.
Al met al een fantastische dag, met mooi weer, een mooie route, en daarnaast was het erg informatief. We waren tegen half 5 weer terug en toen moesten we nog naar de volgende accommodatie, maar dat was slechts een uurtje rijden. Na een redelijke biefstuk met vieze patat, vieze groente en vieze rijst onderweg, zijn we inmiddels aangekomen in het agrotoerisme waar we de komende dagen verblijven. We zitten nu aan de rand van Nationaal Park Krka, en het weer lijkt de komende dagen mee te werken, dus we zullen eens zien wat dit stuk Kroatië ons te bieden heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten