Daarna zijn we doorgereden naar Zumberak National Park. De weg er naartoe was nogal tijdrovend, veel harder dan 40km/uur hebben we niet kunnen rijden vanwege de bochtige weggetjes met vele gaten en scheuren en af en toe overstekende reeën. Ook gingen we 2x de grens over naar Slovenië en terug, want het park ligt in het grensgebied. Ik blijf dat toch bijzonder vinden, want het is allemaal Europa. We hebben ons laten vertellen dat het ermee te maken heeft dat het niet onder het Schengen verdrag valt. een van de kleinere grensovergangen was hilarisch. Je moet je voorstellen: loket Slovenië - slagboom - loket Kroatië, allemaal binnen een meter of 5. Je meldt je bij loket 1 en laat je paspoort zien. Dan geeft de politieagente de paspoorten over de slagboom aan haar collega in Kroatië die ook de paspoorten nauwkeurig bekijkt. Dan gaat de slagboom omhoog en kun je door. Wij hebben er met verwondering naar gekeken.
Maar goed, na wat omzwervingen kwamen we aan bij de keurige jongeman van het park. De E-bikes stonden klaar en we konden op pad. Even een stukje fietsen in Kroatië is toch wel wat anders dan even een stukje fietsen in Nederland, en ondanks de elektrische ondersteuning hebben we echt nog wel een paar keer lopend de top van de heuvel bereikt.
De temperatuur was inmiddels gestegen tot 32 graden Celcius, dus toen we na 2 uur nat bezweet weer aankwamen bij de verhuurder van de fietsen was de accu bijna leeg, waren de benen verzuurd en wilden we alleen nog maar heel veel water drinken. Tjonge, wat een work-out! De vriendelijke jongeman bood ons nog aan de accu te vervangen voor een volle, zodat we nog een stukje konden fietsen en had als alternatief nog een mooie wandelroute, maar wij vonden het wel prima. Water wilden we!
We moesten dezelfde slingerweg nog terug en bij de grenscontrole hadden we een extra oponthoud, want de dame in kwestie wilde ook even in onze kofferbak kijken. Die ging vrij snel weer dicht, want behalve mijn stinksokken die ik net had uitgedaan na de fietstocht, een koffer en een hoop rommel, was er weinig te zien. Ik vond het bijzonder, want als je dan de kofferbak wil zien, doe het dan goed. Wie zegt dat we niet een lijk in de koffer hadden gepakt en 50 kilo cocaïne onder de kofferbakplaat hadden liggen? Nou ja, we zagen er kennelijk betrouwbaar uit. Haar collega aan deze kant van de slagboom is niet eens uit zijn kantoortje gekomen, die geloofde het wel (of lag net even een dutje te doen).
Deze regio is overigens echt heel erg mooi: veel vogels, reeën, vossen en heel veel groen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten