Vandaag had ik weer een hut geboekt en moest Edwin weer aan de studie. Verschil moet er zijn.... Een gierenhut stond er op het programma vandaag.
Na een nachtje spoken werden we toch wakker van de wekker en zijn we maar gaan ontbijten. De bakker was eigenlijk nog niet open, maar gelukkig konden we al wel wat kopen. Om 9:00 reed ik door de mist naar de parkeerplaats waar ik de gids zou treffen. Om 9:30 hadden we afgesproken en uiteraard was ik er ruim op tijd. Maar helaas geen Jesús. Ik wachtte tot 9:45 uur en nam toen contact op met Elly, die het voor me geregeld had. Na wat heen en weer bellen, bleek dat de gids al lang en breed onderweg was, dus enige ongerustheid sloeg toe. Gelukkig was er uiteindelijk niets aan de hand en kwam hij me toch nog iets voor 10:00 uur halen. Wat er nou aan de hand was, geen idee. (Al had hij het me uitgelegd, dan had ik het nog niet eens verstaan, want ik spreek nog steeds te beroerd Spaans.) Maar ik heb vakantie, dus waar zou ik me druk om maken - dat halve uurtje gaan we ook niet dood aan. We waren vrij snel bij de hut en in de mooie setting werden een aantal stukken varken als prooi neergegooid. In de hut was een schot, waardoor er nog een ruimte was gecreëerd die ook verhuurd was. Deze Spaanse meneer hield wat minder rekening met mij dan ik met hem en aangezien het nogal gehorig was, hoorde ik hem steeds druk bellen, appen en andere geluiden maken (zal ik jullie besparen). Ik heb dus maar de deur dicht gedaan, dat hielp. Voor de vogels maakte het overigens allemaal niet uit, want die hadden maar 1 focus: varken als brunch!
Er waren 2 soorten gieren: de vale gier en de monniksgier. De vale gier heeft een spanwijdte van 2.30 -2.70 meter en de monniksgier 2.50 - 2.95 meter. Die laatste vind ik zelf ook mooier, die heeft meer tekening in zijn kop. Wij zeggen ook steeds "daar vliegt weer een deur" als we onderweg zijn, en daar is niets aan gelogen. Want wat zijn ze groot!!
Maar goed, eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik gieren eigenlijk helemaal niet zo leuk vind. En ik wist ook vrij snel weer waarom. Net als in Afrika, waar we ze eerder zagen, schrokken ze alle eten zo snel mogelijk en met grote stukken tegelijk naar binnen, gunnen elkaar het licht in de ogen niet als een ander te dicht bij "hun" eten komt, en als alles naar binnen is geschrokt, dan vertrekken ze weer. Toch zijn het natuurlijk immense dieren en is het super gaaf ze van zo dichtbij te bekijken.
Wat mij nog aangenaam verraste, was dat er ook een 3-tal rode wouwen steeds rondom de hut rondzweefden. Dat zijn ook echt hele mooie beesten. Hoewel het wat helderder werd in de lucht, had ik nog wel te dealen met een hoge ISO, waardoor de foto's minder mooi zijn geworden dan vooraf gehoopt, omdat ze dan toch wat grauwer en korreliger zijn.
Maar al met al ben ik best tevreden. Toen alle grote beesten vertrokken waren, kwamen de kleinere vogels om de restjes van de botten af te kluiven. Ik zag uiteindelijk ook nog best veel soorten - er zijn hutten in Nederland waar ik op een grauwe dag minder zie- : kwikstaart, blauwe ekster, duiven, raven, vinkjes, pimpelmeesjes, spreeuwen, een hop (helaas te ver weg), vale gier, monniksgier, rode wouw, kuifleeuwerik, een gors (soort kon ik niet determineren) en een fitis. Om 13:45 uur bracht Jesús de luidruchtige meneer weg en vroeg hij mij nog even tot 15:00 uur te blijven zitten. Om me nog even te vermaken, liet hij nog een dood konijn achter, maar kennelijk waren de grote rovers volgegeten, want dat konijntje is niemand meer komen halen. Nadat Jesús de Iberico varkens en de geitjes los gelaten had, bracht hij me terug naar de auto en kon voor mij de klus beginnen om de foto's te sorteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten