Bosuil!

Een van de foto-excursies die je hier kunt doen, is de bosuilfotografie waar je vanuit de auto probeert de bosuil voor de lens te krijgen. Dat blijkt nog niet mee te vallen. Gisteren deden we poging 1. Toen moesten we eerst flink puzzelen met de instellingen van mijn camera, want ik heb weinig kaas gegeten van schieten in Manual-stand en ik weet niets van flitsers en in het donker fotograferen. Met de hulp van Gert-Jan en zijn flitsers leek het allemaal wel goed te staan. Gert-Jan leek me overigens meer een Nikonman dan een Canonman haha. Dan is er nog 1 ding nodig en dat is de bosuil. Die had gisteren kennelijk al genoeg gegeten, want er was geen ruimte meer voor een snackje. We hoorden ze wel en zagen ze langs fladderen maar ze kwamen niet daar waar we ze graag wilden hebben.

Dus vandaag in de herkansing. Zonder Edwin, want die geloofde het wel na gisteren, het duurde allemaal veel te lang. Daarnaast kon hij dan mooi vast de kachel aanmaken zodat ik er lekker warm in kwam na de excursie. 

Na nog wat geklooi met de instellingen, kwam de uil al vrij snel op de setting. Het scherpstellen wilde echter nog steeds niet lukken en de eerste foto's waren dan ook niet scherp. Daarna nog wat aan de instellingen van de lens aangepast en toen ging het beter gelukkig. De uil nam een kuiken en een muis mee en ging er weer vandoor, om later nog een keer voor de gezelligheid terug te komen. Toen had ik mijn camera en lens wat beter onder controle, dus maakte ik wat betere foto's. 

Daarna kwam de uil terug om op een meter of 6 op een tak te gaan zitten. Minutenlang. En wij maar wachten tot hij kwam. Met de ijskoude wind op mijn vingers.... Maar dat deed ie niet. Tot er een uil van het andere geslacht langs kwam en we getuige waren van pure bosuilenporno, zonder beeld, maar met geluid. Duurde overigens niet heel lang. Daarna had de uil wel een snackje verdiend zou je zeggen, maar hij bleef wederom minutenlang op een tak zitten vlakbij de auto. Ik dacht dat hij misschien wel een dutje aan het doen was (kan natuurlijk ook prima na de daad), maar volgens Gert-Jan, die hem wat beter kon zien, draaide hij nog wel met zijn hoofd. Het laatste snackje werd uiteindelijk toch nog naar binnen gewerkt en terwijl Gert-Jan de setting opruimde, bleef de uil op zijn gemakje nog op een meter of 6 op een boomstronk kijken. Je zou wel willen weten wat hij denkt.... ik kan wel een paar gedachtekronkels bedenken....

Overigens, de bosuil is ca. 37-43cm groot en heeft toch nog een spanwijdte van 80-95cm. Bijzonder beestje en heel leuk om eens van zo dichtbij gezien te hebben. Inmiddels ben ik gelukkig weer wat opgewarmd bij de houtkachel, want o - wat was die wind koud! Ik begrijp dat het in Nederland ook goed koud is, dus dan kan ik vast wennen.