Eerlijk is eerlijk.... ik was een beetje nerveus. Een bezoek aan een hut in Extremadura om grote roofvogels te fotograferen stond al een poosje op mijn verlanglijstje en nu ging het gebeuren! Daarnaast moest ik in het schemer van de ochtend een uur rijden in de RAV 4 dwars door de dehasa's en door de bergen om daar uiteindelijk iemand te ontmoeten die ik helemaal niet ken. Luis heet hij, en al vele honderden gasten van Elly en Gertjan zijn me al voorgegaan en die hebben allemaal een topdag gehad bij een van zijn hutten, zo las ik op de FB-pagina. Het zou dus vast allemaal goedkomen, maar ik had echt een beetje het gevoel van een kind dat op schoolreisje gaat. Ik had dus ook wat onrustig geslapen.
Om 7:30 uur reed ik weg om met een supermooie zonsondergang richting de bergen te rijden. 2 camera's mee, 3 lenzen, alle opgeladen batterijen, een statief, een powerbank en een verrekijker. Plus lunch en voldoende warme kleren. Op de slingerende weg waar overal borden stonden om te waarschuwen voor overstekend wild, stond direct na de bocht een hert met een enorm gewei. Gewoon midden op de weg, mij met een schuin hoofd aankijkend wat ik daar in vredesnaam op dat onmogelijke tijdstip deed. Om vervolgens rustig de bosrand aan de andere kant van de weg in te lopen.... Het beloofde een mooie dag te worden!
Ca. een kwartier te vroeg was ik aangekomen bij een bar / publiek zwembad waar ik Luis zou treffen. Ook hij was keurig op tijd, wat ik eerlijk gezegd niet verwacht had, en hij legde mij op zijn beste Engels uit dat we met zijn 4x4 auto verder gingen, omdat de weg nogal beroerd was. Ik bood aan mijn mondkapje op te doen, wat hij vervolgens na mij ook deed. Luis is volgens mij geen ochtendmens, want een praatje aanknopen viel niet mee. Dat lag er overigens ook vooral aan dat mijn Spaans zo beroerd is en we ondanks dat hij echt zijn best deed om goed Engels, gewoon een taalbarrière hadden.
De weg leek nog niet zo heel beroerd, dus ik zat nog redelijk op mijn gemak. Bij de geitenboerderij leek de weg op te houden, dus ik dacht dat we er waren. Niets was minder waar. Die stapel stenen met platgereden planten bleek het vervolg van de weg te zijn. Luis schakelde de auto over naar 4x4 stand en we gingen verder de berg op, tot de "weg" echt ophield en er ineens rechts van me een hut opdoemde. We waren er! Luis legde een aantal kippetjes tussen de rotsen, legde me kort uit wat er ging gebeuren en gaf aan dat ik de deur vooral van binnen op slot moest doen. Daarna vertrok hij met de belofte me om 13:00 uur weer te komen halen. Als er iets was, kon ik bellen. Ik had gelukkig gewoon bereik met mijn telefoon en daarnaast had ik voor mijn eigen en Edwin's geruststelling de satellite communicator meegenomen, die altijd en overal bereik heeft via de satelliet. Just in case voor noodgevallen met een SOS knop. Luis en ik kunnen ook met auto en al van de berg donderen....en dan is hulp inschakelen met zo'n ding vrij eenvoudig.
Al vrij snel kwam steenarend nummer 1 zich melden voor de kippetjes. Wat een beest zeg! Hij bleef lang genoeg om diverse instellingen van mijn camera uit te proberen en zelfs een paar filmpjes te maken. Het mooie is dat er twee rotsen zijn, waardoor er een grotere kans is op foto's waarop de steenarend vliegt. Dat is, vind ik, best moeilijk, dus ik ben superblij dat er een aantal gelukt zijn!
Rond 11 uur was de vogel gevlogen. Hij nam een lekker kippenpootje mee voor thuis en toen was het wachten op een vogel die het laatst overgebleven kippetje kwam halen. Die kwam niet.... dus omdat Luis nogal van de tijd is, zat ik om 12:50 uur klaar met mijn tas ingepakt, en had de hut netjes aangeveegd. Wat denk je? Komt mevrouw steenarend nog even het laatste kippetje halen. Ik had een déjà vu. Dat had ik ook een keer in een hut van Arjan Troost in Nederland toen na het inpakken nog 2 sperwers kwamen badderen. Dus ik snel de camera weer uit de tas, maar uit de hand fotograferen is lang niet zo makkelijk dan vanaf een statief. Ik heb dus waarschijnlijk het wereldrecord "met beleid en weinig opvallende beweging een statief in elkaar zetten en de camera er weer op monteren" gebroken, zodat ik toch nog mevrouw steenarend ook op de foto kon zetten. En o ja, nog snel een appje sturen naar Luis of hij wat later kon komen. Dat lukte gelukkig nog... Of hij is gewoon koffie gaan drinken bij de geitenboer, ik weet het niet.
Ik had in ieder geval nog 20 minuten kans om de steenarend dame op de foto te zetten. Zij is nog een tikkie groter dan het mannetje, dus dat was echt mooi om te zien. De steenarend heeft een lengte van 80-93cm en een spanwijdte van 1,90m tot 2,25m. Meet dat maar eens even uit. Dit was echt indrukwekkend!
Om 13:15 uur kwam Luis er weer aan en hij keek nog even naar de restanten (enkel de grote botten, de kleintjes waren gewoon opgegeten), en we begonnen aan de terugweg. Luis had duidelijk meer koffie op, dus we kletsten er op onze manier in half Spaans / half Engels gezellig op los. Teruggekomen bij de auto moest ik nog een uurtje terug rijden naar "huis" waar Edwin de laatste hand legde aan zijn cursus voor het werk, een noodzakelijk kwaad voor hem deze vakantie helaas. Al met al was het een geweldige dag!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten