Omdat het vandaag nog mooi weer was (er is minder weer op komst), besloten we vandaag de dagtocht langs de steppen van Belén en rondom het stuwmeer van Alcollarin te rijden. Een lange dagtocht van 165km, dus na het ontbijt hebben we de camera's en de verrekijker ingepakt en zijn we op pad gegaan. In ons huisje liggen routes langs de mooiste plekjes om vogels te spotten. Zo begonnen we de rit langs een paar stapeltjes met stenen waar volgens de route regelmatig steenuiltjes te zien waren. En inderdaad zat er een steenuiltje ons aan te kijken vanaf een van de stapels stenen. Helaas wel wat ver, en ondanks dat je hier gewoon een hek mag openmaken en het terrein op mag lopen, wilde ik niet te dichtbij komen en het uiltje verstoren, dus heb ik een redelijke foto kunnen maken. Door richting de steppen van Belén. Vrijwel direct kwamen we langs een weiland waar ca. 30 gieren zaten. Gewoon zo langs de weg. Wat een joekels zijn dat toch! We dachten dat er wel ergens een kadaver zou liggen, maar dat lag er niet. Ze waren gewoon even aan het chillen leek het. We hadden in ieder geval tijd zat om ze te fotograferen. Onderweg zagen we nog veel vogels in de weiden. Er vlogen ook heel erg veel grote roofvogels door de lucht, waaronder diverse wouwen. Ook lag er nog een dode koe langs de weg, waar dan gek genoeg weer geen gieren bij zaten. Het landschap was fantastisch. Uitgestrekt en dor, een echte steppe.
Het volgende stuk van de route ging door mooie dehesa's heen, een soort omheinde weilanden met veelal kurkeiken en hier en daar een poeltje waar naast vee dus ook best veel vogels op af komen.
Net buiten het dorpje Zorita gingen we naar het stuwmeer van Alcollarin, waar je gek genoeg niet kan rondrijden. Je kunt zowel linksom een heel eind komen, als ook rechtsom, maar in beide gevallen moet je ook weer terug. Dat was op zich geen straf hoor, want het was daar erg mooi. Daarnaast scheen de zon volop, dus Edwin was in zijn element met z'n arm uit het raampje. We hebben een paar keer tegen elkaar gezegd dat het wel op Afrika leek. Botswana ofzo, met de Chobe rivier in het midden en de stoffige, steenachtige zandweg erdoorheen. Droog land met droge bomen en hier en daar een soort rotsheuvel, waar prima bavianen zouden kunnen bivakkeren. Ook een olifant of giraffe zou niet misstaan in dit landschap. Het enige wat ons terugbracht in de werkelijkheid, waren de diverse schaapskudde's die in Afrika natuurlijk maar een heel kort leven zouden hebben.
Op de terugweg hebben we in het plaatsje Conquista de la Sierra bij El Parador een Menu del Dia gegeten. Het was even gokken wat we bestelden, maar met wat handen- en voetenwerk konden we kiezen uit het menu wat de ober voor ons in zijn langzaamste Spaans oplepelde. Voor 10 euro per persoon hadden we anderhalve liter water, een voorgerecht (sugar snaps met aardappel en Ibericoham), een hoofdgerecht (steak met friet) en een bak koffie na. Prima maaltje! Via de detour zijn we vervolgens terug naar ons huisje gereden.
Om 18 uur gaat het winkeltje hier weer open, dus kunnen we nog even brood en wijn scoren. Morgen ga ik de hele dag met een gids op pad naar een vogelhut om de steenarend te fotograferen. Ik ben erg benieuwd, ik ga zo alle batterijen van beide camera's maar aan de lader hangen...
Prachtige foto's 😍
BeantwoordenVerwijderen