Amalia Gorge

Vandaag lekker uitgeslapen tot 6 uur. Geen vogel die ons wakker maakte! Om 7 uur aan het ontbijt, en dan door naar de Amalia Gorge. Die konden we als Nederlanders natuurlijk niet overslaan! Poeh, wat was wat een tocht. Zoals Bert vW zou zeggen: tering, wat een ontbering!! Eerst over rotsachtige "paden" en dan via een richel met kettingen waar je je aan vast kon houden om niet van de klif te vallen. Dan klimmen en klauteren met handen en voeten. Edwin heeft me heel wat handjes en kontjes moeten geven om over sommige rotspartijen te kunnen. Met als gevolg een blauwe hand, want als Edwin je vast heeft, dan heeft hij je ook vast. Allemensen wat een tocht was het, niet eentje die we morgen weer doen, zeg mar. Maar goed, nadat we het moeilijke stuk hadden gehad, kwamen we ook echt aan bij de Amalia Gorge. Hij leek een beetje op Emma Gorge, maar het water was minder koud. Dus hup erin en heerlijk gezwommen!

En dan weer terug naar de auto, weer zo'n kolere-eind klauteren en klimmen. Veel stukken gewoon op mijn kont gedaan. Maar daarna was daar de heerlijke douche in ons twee-onder-een-kap huisje. Snel nog even een was gedaan en even een ijsje gegeten in de wachttijd. Daarna, je gelooft het niet... daar kwamen onze Amerikaanse vrienden weer aan. Dus gezellig samen een drankje gedaan met Les, Tom en William, die hun 50-jarige vriendschap vieren met een roadtrip door Australië en ook maar even wat gegevens uitgewisseld. Je weet nooit.

Morgen een lange reisdag, voor een deel over de snelweg, maar het laatste stuk van 3 uur weer over een gravelweg. Geen idee of we daar internet hebben, dus dat zien we dan wel weer. We gaan in ieder geval naar Bungle Bungles National Park de komende 3 nachten.  Eens kijken wat ze daar weer voor moois hebben!