Luxe etentje, Braganca en Montesinho Natural Park

Gisteren hebben we hier in het restaurant gegeten, dat was een behoorlijke belevenis. Het restaurant heeft een Michelinster en dat was dan ook zeker terecht. Een beetje ongemakkelijk kwamen we in ons mooie kloffie aan ; de man van de receptie herkende Edwin door de transformatie van Adidas sportbroekje en dito T-shirt naar nette kleding helemaal niet - LOL! Al snel werden we verwend met een stuk of 8 verschillende amuses (ik ben de tel kwijtgeraakt) voordat ons 4-gangen menu geserveerd werd. Allemaal zo mooi en zo lekker en verfijnd van smaak! Mijn favoriet was de glimmende kers, wat in werkelijkheid een bolletje paté was met daaromheen een soort gelei van rode biet en een klein stengeltje van koriander. We vielen van de ene verrassing in de andere. Maar eerlijk is eerlijk, de beleving en het eten waren een dikke 10, maar goedkoop was het niet. Wel leuk om een keer te doen, maar geef mij maar een gewoon goed normaal restaurant, of zo'n beleving als gisteren in de eetkamer bij oma. Maar het was een hele mooie afsluiting van de vakantie.

Vanmorgen een beetje licht ontbeten, want we zaten nog best vol van de avond ervoor. Daarna maar eens even de wandelschoenen uit de auto gehaald om wat actiefs te doen. Het zonnetje was erdoor gekomen, dus besloten we te voet naar het stadje en haar historische centrum en kasteel te lopen. Eerst flink dalen en daarna weer flink klimmen, maar het was wel de moeite waard. We liepen een heel stuk van een vlonderpad langs een riviertje met veel bloeiende planten en bloemen en veel vlinders en vogels. 

Daarna dus weer flink klimmen, want kastelen staan nou eenmaal altijd op een heuvel. Binnen de muren van het gebied rondom het kasteel wonen mensen en uiteraard waren daar ook cafétjes open. Dus daar maar even een tonicje gedronken en uitgezweet. Daarna nog even over de muren gewandeld in een klein buitje. Helaas konden we het kasteel zelf vandaag niet bezoeken. We hadden wel voor het eerst onze selfiestick meegenomen en die dan ook maar weer even gebruikt. 

Terug zijn we door het stadje gewandeld en moesten we de bijna 100 traptreden die we vanmorgen naar beneden hadden gelopen natuurlijk ook weer omhoog lopen. Een goede work-out! Na terugkomst in het hotel hebben we ons even opgefrist en zijn we nog even een stukje gaan rijden in het Montesinho Natural Park, waar we eigenlijk middenin zitten. Met een blauwe lucht was hier ook meer te zien van de oneindige vergezichten in dit prachtige natuurgebied. We zagen ook heel veel verschillende roofvogels, die hier natuurlijk prima een maaltje bij elkaar kunnen jagen.  Over maaltje gesproken... wij wilden ook nog even een broodje ofzo eten tussen de middag. Dat is hier dus kansloos, want je kunt alleen een halve koe of een half lam krijgen ongeveer. Allemachtig wat een porties. Kan zomaar zijn dat wij vanavond het avondeten even laten voor wat het is. 

Morgen wordt dag 1 van de terugreis. Een lange dag kilometers vreten. De tank zit vol, de koelbox is gevuld, de speellijstjes staan op Spotify en omdat we voor het ontbijt vertrekken krijgen we een ontbijtbox mee van het hotel. Hoe dan ook verliezen we een uur, want het is hier een uur vroeger, dus al we hier een paar kilometer verder de grens oversteken met Spanje, dan is het al meteen een uur later. We hebben voor morgen geen eindbestemming, we kijken wat er op de weg gebeurt en hoe fit we zijn en beslissen op basis daarvan waar we slapen. Hopelijk komen we dan dinsdag einde dag / begin avond weer aan in het mooie Hulshorst. 

Eten boven bij oma

Vanmiddag zouden we even snel lunchen in een dorpje genaamd Vinhais. Het dorpje ligt midden in het Parque Natural Montesinho en we vinden niet direct een restaurant. Soms heb je dan toevalstreffers zoals deze. Terwijl Edwin rijdt, open ik Tripadvisor. Als eerste popt restaurant Vasco da Gama op, waar we toevallig net langs rijden. Kan geen toeval zijn, dus hup de auto parkeren en naar binnen. Dat belooft weinig goeds dachten we, want in het smalle pandje stond een grote toonbank met keuken en 2 lege tafeltjes met 2 lege stoelen. Een oude dame begroet ons en vraagt of we willen eten. Ietwat vertwijfeld knikken we ja en ze wijst naar boven. Het smalle trapje leidt ons naar een eetkamer met 8 tafels. Stampvol, maar nog 1 tafel vrij. Schrootjes op het plafond, TL-bakken als verlichting en kleedjes en gordijnen die we van oma thuis kennen. Een buffetkast met alles wat er nodig is, en dan zo’n la met broodplank waar het rustieke brood gesneden werd door zoonlief. Een menu is er niet, maar gelukkig spreekt de zoon beter Engels dan zijn oude ouders en hij legt uit dat de specialiteit kalf of lam is. Of een combi van beide. Met huisgemaakte patat en rijst met groenten zoals ze dat hier traditioneel maken in de regio. We kozen voor het laatste maar niet zo’n grote portie want dat zware eten tussen de middag bevalt ons niet zo goed. Vaders en moeders maken het menu klaar beneden en zoonlief loopt de trap op en af om de mensen te bedienen. Kneuteriger dan dit wordt het niet. En lekker dat het was!!

Bij het afrekenen vertelde de zoon dat hier veel bekende Portugezen waren geweest. Vol trots liet hij de foto’s aan de muur zien. Niet ingelijst maar gewoon met een punaise op het prikbord.  Beroemde acteurs vooral. En zojuist was er boven ook een beroemde Portugese actrice aangekomen die vanavond optrad in het theater. We zagen wel dat ze met een capuchon op naar binnen liep, maar op zich was dat gezien de regen niet heel gek. Daarnaast hadden we haar toch niet herkend vermoed ik. Moeders ging nog even vragen of er nog kaartjes waren voor de voorstelling voor ons, maar alles bleek uitverkocht.

Voor een mixed grill voor twee personen met rijst, patat, water, wijn en koffie moesten we volgens zijn handmatige berekening op een kladpapiertje €32 betalen. Dat is natuurlijk spotgoedkoop zeker gezien de ontzettend leuke ervaring die we hadden. 

Voor iedereen die hier ooit in de buurt is - GA HIER ETEN! Je zult geen spijt krijgen!

https://www.tripadvisor.nl/Restaurant_Review-g7034944-d8638300-Reviews-Vasco_Da_Gama-Vinhais_Braganca_District_Northern_Portugal.html

Douro vallei in de zon en wijnproeverij

Vandaag konden we heerlijk op het terras in de zon van het geweldige ontbijt genieten! We kwamen door het lekkere zonnetje na al die regen wat moeilijk op gang (die kopjes koffie op een bankje in de zon zijn echt wel het ultieme vakantiegevoel!). Toch maar even een rondje door de Douro vallei gemaakt, want het is hier echt wel heel mooi. En zoals Lohues al zegt : "het mooiste is het hier met een blauwe lucht" en dat geldt denk ik niet alleen voor Drenthe maar voor de meeste locaties. 

De middag hebben we gebruikt om nog even wat kleur op ons lijf te krijgen: Edwin in het zwembad en ik bij het zwembad met een tijdschrift en de camera, want een zwarte roodstaart heeft hier een nest gemaakt en vliegt af en aan met insecten en de putters zijn druk bezig nesten te maken. 

Om half 5 hadden we de wijnproeverij met charcuterie bord. Eerst kregen we een tour over het landgoed, met kersen-, pruimen-, vijgen-, citroen-, limoen-, olijf- en sinaasappelbomen en uiteraard de druiven die net een beetje herkenbaar werden als druiven.

Daarna kregen we een uitleg over hoe het landgoed al lang in de familie was en mochten we mochten 1 witte, 1 rosé en 2 rode wijnen proeven. Deze werden verkocht in zeer kleine oplage aan lokale restaurants en verder alleen aan gasten voor de proeverij en verkoop daarna, en was verder enkel voor vrienden, familie en bekenden.  Ook proefden we de olijfolie van het land en de eigen port. Al met al weer een mooie dag! Morgen vertrekken we naar onze laatste accommodatie.

Van Parque Natural de Alvao naar de Dourovallei

Vanmorgen zijn we na het ontbijt en tussen de buien door richting auto gegaan en konden daar even weer wat kleding wisselen van de koffers naar de "dagtas". Dat werkt op zich prima: zo hoef je niet steeds je koffers mee te slepen. For the record, we moesten naar de boomhut de afgelopen dagen een aantal trappen op en een steil bospad lopen. Nu neem je voor 2/3 dagen kleren mee in een handzaam tasje + je toilettas. OK, en ook mijn cameratas. En soms nog wat extra... haha! 

Daarna zijn we doorgereden naar Ermelo, een plaatsje in Parque Natural Alvao waar we gisteren ook de buggy tour voor een deel gedaan hebben. Ermelo heeft hier de klemtoon op de tweede e liggen, dus Ermélo, maar dat mocht de pret niet drukken. Dus even een kopje koffie en een sanitaire stop gemaakt in Ermelo + een selfie gemaakt. Verder is de attractie van Ermelo de waterval die van behoorlijk hoog schijnt te vallen. Echter, zo legde onze gids Paul ons gisteren uit, had de burgemeester (Bruno schijnt de beste man te heten, en hij heeft samen met Paul gestudeerd) bedacht om er een mooi vlonderpad / uitkijkpunt van te maken, en hij zou daar in september vorig jaar mee laten beginnen. Een klus van ca. 6 maanden, dus ruim op tijd klaar voor het hoogseizoen. Maar je raadt het al: alles ging met de Zuid-Europese slag dus ze zijn net pas begonnen en dus was de weg naar de waterval niet open.  Enige alternatief was een wandelroute van ruim 9 kilometer, waar we in Nederland niet zo zenuwachtig van worden, maar hier zijn de wandelpaden steil en glad en ze hebben veel losse stenen en omdat er veel regen gevallen is, kan het ook zijn dat we door een stroompje moeten. Dat vonden we wat te veel van het goede.

Dus zijn we verder gegaan naar de Cascate de Galegos da Serra, die zeker ook de moeite waard was!

Daarna zijn we over een bochtig bergweggetje langs mooie bloeiende planten en struiken en spookdorpjes doorgereden naar onze eindbestemming van vandaag in de Douro-vallei. 

Nog nooit van gehoord, en kennelijk had ik me ook niet zo heel goed ingelezen, want we zitten hier te midden van de wijngaarden: heel leuk, we wanen ons in Toscane ofzo. Onze verblijfplaats, een soort houten losstaand hotelkamertje, blijkt op een wijngaard te staan en kijkt uit over de vallei. Vanavond tegen schemering was het een drukte van jewelste met vogels, vooral veel putters, merels, zwaluwen en spreeuwen. Eén groot fluitconcert, onder leiding van de merel in "onze" boom. Je kunt hier ook een wijnproeverij met een worst/kaas plank boeken. Meteen maar even gereserveerd voor morgen dus :-). Het uitzicht is prachtig en het is hier heel stil, dus slapen wordt weer geen enkel probleem! Hoewel... we hebben twee losse bedden... 

    

 

 

Vanavond hebben we gegeten in een typisch traditioneel Portugees restaurant: met als voorgerecht bonensoep volgens het recept van moeders, diverse lokale kazen en worsten. Naast rauwe ham en diverse soorten worst, wordt hier ook veel bloedworst gegeten. Ik ben daar niet zo heel gek op, Edwin wel. Als hoofdgerecht had ik geitenvlees (nooit gehad, dus proeven maar) met rijst met een soort spek, warme appelmoes en gebakken aardappels en diverse soorten kool. Edwin had een gegrilde kalfsrib, ook met alle toebehoren. Allemaal heerlijk.

Vanaf morgen wordt het weer ook weer beter, dus dan gaan we de Douro-vallei wat verkennen. Wel zo leuk voor de kwaliteit van de foto's ook. We blijven hier maar twee nachtjes voordat we naar onze laatste bestemming gaan. 

Buggy Tour!

Vroeg op vanmorgen: om 07:00 ging de wekker! Wederom droog overgekomen vanaf de boomhut naar de auto, maar onderweg nog wel wat regen gehad. Via de bochtige weggetjes kwamen we na ruim een uur aan bij het startpunt van onze activiteit van vandaag: een buggy tour! We hadden er zin in! Het was droog geworden, maar nog steeds maar 10 graden, dus over mijn hoodie ging gewoon nog een fleecejas. Verder even de helmen passen en stellen en de regenpakken werden door de tourguide meegenomen. De jas daarvan ging al snel aan, want het was ook een prima windvanger voor de koude wind hogerop in de bergen. Ondanks de bewolking zagen we af en toe een glimp van het geweldige uitzicht in de mooie omgeving. Vol trots vertelde onze gids over de regio.

Paul (de gids) stopte regelmatig om dingen uit te leggen, zoals de betekenis van de zakjes aan de naaldbomen om de hars op te vangen voor de productie van lijm, maar ook uitleg te geven over zaken rondom de bossen in het gebied, de bosbranden en de verbazing over verschillende beslissingen van de lokale overheid in het gebied. Verder legde hij uit dat veel dorpjes leegstand hadden, omdat de oudere mensen uiteindelijk een keer dood gingen en de jongere mensen niet meer in dit gebied willen wonen. Er waren veel villa's gebouwd door mensen die dachten er met hun gezin na terugkomst uit de grote stad te kunnen gaan wonen, maar de realiteit bleek zo te zijn dat hun kinderen na de studie niet terug wilden naar het kleine dorp op het platteland, en daardoor waren de ouders ook in dubio: bij hun kinderen in de buurt blijven of toch terug naar het platteland waar ze hun mooie huis voor hun pensioen hadden gebouwd? Het resulteerde er vaak in dat ze maar een paar weken per jaar in het huis verbleven waar ze zoveel in hadden geïnvesteerd voor "later, als ze met pensioen waren".  Zonde, want al die dure villa's met zwembad stonden dus het grootste deel van het jaar gewoon leeg.

Na de koffie en sanitaire stop waren we weliswaar opgewarmd, maar begon het te plenzen. Even gewacht nog, maar het leek er niet op dat het snel zou opklaren. Dus de regenbroek ook aangetrokken (dat was heel erg lang geleden, dat gaat echt terug naar de schooltijd op het fietsje naar Elburg) en weer verder gegaan. Dan pas merk je dat een voorruit in de auto best een luxe is haha! Handschoenen waren ook geen overbodige luxe geweest overigens.  Brrrr! Maar in het kader van "elk nadeel heeft z'n voordeel", is het wel veel leuker om met zo'n buggy door de plassen en de blubber te rijden. Paul kende de mooiste weggetjes, hoewel weg misschien niet helemaal het juiste woord is, gezien de groeven, stenen, kuilen en gaten in het wegdek. Ik was blij dat Edwin het stuur in handen had!

Al met al hebben we een topdag gehad! Gelukkig konden we even wat opwarmen in de auto en het restaurantje waar we lunchten. Inmiddels zitten we weer fris gedoucht bij de pelletkachel in onze boomhut. Deze mooie plek verlaten we morgen voor een quinta, een landelijk gelegen B&B, een uurtje of twee rijden richting het oosten. Het weer lijkt ook weer iets beter te worden, in ieder geval droog en meer richting de 20 graden dan richting de 10 graden. 

Penada-Geres National Park

Na het ontbijt wat vanmorgen in een mandje aan onze deur van de boomhut hing, zijn we richting het nationaal park Penada- Geres gereden. Het nationaal park omvat bijna 70.000 hectare en kenmerkt zich door watervallen, rotsblokken, rivieren en heel veel bloeiende planten, struiken en bloemen. Wij hadden zelf een dagroute door het park uitgetekend, waarbij we steeds de auto uit konden om naar een waterval te wandelen. Dat viel soms nog niet mee, want echt lekker parkeren kon je vaak niet in de buurt, maar 1,5km verderop. Dus een stukje langer lopen dan.

Het was buiig, maar tussen de buien door scheen de zon en de temperatuur was ietsjes lager maar dan in Nederland (haha) : 8-12 graden. Maar op kou kun je je kleden en ik had dit keer ook een sneldrogende wandelbroek aan gedaan dus we waren na een bui ook vrij snel weer opgedroogd in de auto.

We bezochten diverse watervallen: Cascata da Portela do Homem, Cascata do Arado, Cascatas de Fecha de Barjas en pakten alles mee wat we als "bijvangst" onderweg tegen kwamen. Soms moesten we een stuk klauteren voor de waterval, soms een flinke trap beklimmen en soms ging er gewoon een fatsoenlijk zand/grindpad naar het uitkijkpunt. 

Onderweg zagen we koeien met enorme horens en ook wilde paarden. Verder vogels waarvan ik geen idee had wat het was. Onderweg lunchten we voor 9 euro (!) bij een hostel in een of ander heel klein bergdorpje. Het is hier echt prachtig in deze omgeving. Het weer valt een beetje tegen, maar dat mag de pret niet drukken. 

Vanavond krijgen we vast het ontbijt voor morgen aangeleverd, want morgen moeten we al rond 8 uur weg, voor een buggytour iets zuidelijker van hier. Ben benieuwd wat de dag morgen weer brengt!

Van Spanje de grens over naar Portugal

Vandaag vertrokken we in de stromende regen van O'Grove richting Portugal. Als tussenstop hadden we Castro de Monte Santa Trega gepland, en ondanks de aanhoudende regen besloten we toch even een kijkje te nemen. Bijkomend voordeel: de dame of heer van de entree had besloten thuis te blijven want er gaat met dit weer toch geen mens deze plek bekijken. Ja hoor, wij wel! En gratis, want de poort stond open.  

Een castro is een huisje dat gebouwd is met steen. zand, stro en water en het ligt deels in de grond verscholen. Ze hebben ronde "hoeken" want de Kelten geloofden vroeger dat kwade geesten zich verstopten in hoeken.  Dit specifieke dorp dateert uit de 2e eeuw voor Christus en was misschien wel nooit ontdekt als men niet in 1913 een bospad aan had gelegd. Ik blijf het bijzonder vinden om op een plek te lopen waar mensen zo lang geleden in een dorp woonden. Het uitzicht zou ook bijzonder moeten zijn, maar wij zagen vooral wolken in de aanhoudende regen.

Het is echt jammer dat het zo'n slecht weer was, want we hadden ons hier met gemak een halve dag kunnen vermaken. Desalniettemin was het de stop wel waard, ondanks het feit dat we met een doorweekte broek weer in de auto zaten. Het was zelfs wel een beetje mysterieus met die grafstenen allemaal in de mist.

Door naar Ponte de Barca in Portugal. Dat misten we compleet omdat er kennelijk 2 bruggen zijn met die naam. Dus terug, nog steeds in de stromende regen. Gelukkig is het in de auto warm en droog. Het bruggetje was leuk en ook de oude kerkjes en gebouwen waren wel leuk (hele andere bouwstijl weer hier), maar de broeken waren weer doorweekt. 

Dan maar even lunchen in het tentje dat helemaal vol zat. Het leek een soort veredelde kantine, of dorpshuis met vooral veel locals. Dat zijn vaak de leukste tentjes. Het viel ons op dat veel lokale ouderen veel tanden missen en het viel de lokale ouderen op dat er ineens een "reus" in "hun dorpshuis" was beland. Een beetje ongemakkelijk was het wel. Er was keuze uit twee menu's van de dag: varkensvlees met rijst, patat en sla, brood en een toetje en iets met pasta, brood en een toetje. Het werd het eerste. plus koffie en water. We moesten contant betalen: 2x EUR 7,50 wat de dame achter de bar even op de rekenmachine moest uitrekenen. 

Ook het laatste uur leek er geen einde te komen aan de regen. We slapen de komende nachten in een boomhut, waarvoor we vanaf de parkeerplaats nog een flinke klim hebben voordat we bij de hut zijn. 

Gelukkig zit er in de hut een lekkere pelletkachel, waardoor we snel weer opwarmden. Een uurtje na aankomst kwam zowaar de zon nog even door, waardoor we zonder regenjas naar de auto konden lopen en in het dorpje wat konden eten. Het is gedaan met de lekkere vis en zeevruchten, het is hier meer vlees. Ook niet verkeerd hoor! En ze eten hier rond 20 uur, wat ook al weer 1-2 uur eerder is dan we gewend waren in Spanje. Maar het is een uur eerder hier, dus we houden onszelf misschien ook wel een klein beetje voor de gek vandaag! Morgen gaan we maar eens even de omgeving verkennen. Er schijnen een paar mooie watervallen te zijn. Het weer is nog een beetje wisselvallig, dus sneldrogende wandelbroek en regenjas en waterdichte schoenen gaan het worden denk ik!