Van Parque Natural de Alvao naar de Dourovallei

Vanmorgen zijn we na het ontbijt en tussen de buien door richting auto gegaan en konden daar even weer wat kleding wisselen van de koffers naar de "dagtas". Dat werkt op zich prima: zo hoef je niet steeds je koffers mee te slepen. For the record, we moesten naar de boomhut de afgelopen dagen een aantal trappen op en een steil bospad lopen. Nu neem je voor 2/3 dagen kleren mee in een handzaam tasje + je toilettas. OK, en ook mijn cameratas. En soms nog wat extra... haha! 

Daarna zijn we doorgereden naar Ermelo, een plaatsje in Parque Natural Alvao waar we gisteren ook de buggy tour voor een deel gedaan hebben. Ermelo heeft hier de klemtoon op de tweede e liggen, dus Ermélo, maar dat mocht de pret niet drukken. Dus even een kopje koffie en een sanitaire stop gemaakt in Ermelo + een selfie gemaakt. Verder is de attractie van Ermelo de waterval die van behoorlijk hoog schijnt te vallen. Echter, zo legde onze gids Paul ons gisteren uit, had de burgemeester (Bruno schijnt de beste man te heten, en hij heeft samen met Paul gestudeerd) bedacht om er een mooi vlonderpad / uitkijkpunt van te maken, en hij zou daar in september vorig jaar mee laten beginnen. Een klus van ca. 6 maanden, dus ruim op tijd klaar voor het hoogseizoen. Maar je raadt het al: alles ging met de Zuid-Europese slag dus ze zijn net pas begonnen en dus was de weg naar de waterval niet open.  Enige alternatief was een wandelroute van ruim 9 kilometer, waar we in Nederland niet zo zenuwachtig van worden, maar hier zijn de wandelpaden steil en glad en ze hebben veel losse stenen en omdat er veel regen gevallen is, kan het ook zijn dat we door een stroompje moeten. Dat vonden we wat te veel van het goede.

Dus zijn we verder gegaan naar de Cascate de Galegos da Serra, die zeker ook de moeite waard was!

Daarna zijn we over een bochtig bergweggetje langs mooie bloeiende planten en struiken en spookdorpjes doorgereden naar onze eindbestemming van vandaag in de Douro-vallei. 

Nog nooit van gehoord, en kennelijk had ik me ook niet zo heel goed ingelezen, want we zitten hier te midden van de wijngaarden: heel leuk, we wanen ons in Toscane ofzo. Onze verblijfplaats, een soort houten losstaand hotelkamertje, blijkt op een wijngaard te staan en kijkt uit over de vallei. Vanavond tegen schemering was het een drukte van jewelste met vogels, vooral veel putters, merels, zwaluwen en spreeuwen. Eén groot fluitconcert, onder leiding van de merel in "onze" boom. Je kunt hier ook een wijnproeverij met een worst/kaas plank boeken. Meteen maar even gereserveerd voor morgen dus :-). Het uitzicht is prachtig en het is hier heel stil, dus slapen wordt weer geen enkel probleem! Hoewel... we hebben twee losse bedden... 

    

 

 

Vanavond hebben we gegeten in een typisch traditioneel Portugees restaurant: met als voorgerecht bonensoep volgens het recept van moeders, diverse lokale kazen en worsten. Naast rauwe ham en diverse soorten worst, wordt hier ook veel bloedworst gegeten. Ik ben daar niet zo heel gek op, Edwin wel. Als hoofdgerecht had ik geitenvlees (nooit gehad, dus proeven maar) met rijst met een soort spek, warme appelmoes en gebakken aardappels en diverse soorten kool. Edwin had een gegrilde kalfsrib, ook met alle toebehoren. Allemaal heerlijk.

Vanaf morgen wordt het weer ook weer beter, dus dan gaan we de Douro-vallei wat verkennen. Wel zo leuk voor de kwaliteit van de foto's ook. We blijven hier maar twee nachtjes voordat we naar onze laatste bestemming gaan.