Onze reis in het kort

Nou, dat was weer een fantastische reis! En wat hebben we veel gezien en gedaan.

Wat feitjes:
- we hebben 5 zwarte beren gezien en 2 grizzly's.
- we hebben heel veel bultruggen, een grijze walvis en wat orka's gezien.
- we hebben een hoop herten in diverse soorten en maten gezien, net als eekhoorns.
- we hebben een wasbeertje gezien (en bijna plat gereden).
- we hebben in natuurlijke hot springs gebadderd, 1x tussen de rotsen met uitzicht over zee en 1x in de bergen met uitzicht op de Rocky Mountains.
- we hebben veel gezien en gehoord van de geschiedenis van de First Nations.
- we hebben prachtige meren, landschappen, watervallen, bossen en parken gezien.
- we hebben 1,5 week doorgebracht op Vancouver Island en 1,5 week op het vaste land.
- Vancouver Island was prachtig, de Rockies ook, maar het was jammer dat heel veel al gesloten was.
- we hebben temperaturen van rond plus 20 graden en min 13 graden gehad.
- we hebben zon, regen, wind en sneeuw gehad.
- we hebben bijna 1.600 foto's gemaakt (dat wordt nog een mooie klus met uitzoeken)
- we hebben bijna 3.800 km gereden
- ik heb zo'n 30 blogjes kunnen uploaden nadat we geland zijn. Dat viel nog niet altijd mee, en gebeurde soms op een parkeerplaats van de Home Depot waar je gratis wifi had of midden in de natuur, bij de receptie van een camping op het trappetje waar er net genoeg bereik was. Maar dat deed ik graag voor de bijna 100 volgers die we hebben!
- op het incidentje met het rolgordijn en de koolmonoxide/rookmelder na, was de camper helemaal geweldig. Compact, maar door de slide-out superruim! Ik zou hem aan iedereen aanraden en zelf ook nog zeker een keer huren als ik hier was.

Morgen wacht ons de lange terugvlucht, ik hoop dat we een beetje kunnen slapen. Dan hoef ik gelukkig pas dinsdag weer aan het werk en Edwin pas donderdag geloof ik.

Luie Canadezen

Canadezen zijn ontzettend lui. Op een camping gaan ze met de auto naar de wc/douche of afval weggooien, ze parkeren het liefst voor de deur, eettentjes hebben bijna allemaal een drive trough zodat je niet uit de auto hoeft om je eten te halen. Eerder deze vakantie hebben we het toppunt van luiheid gevonden: een drive trough pinautomaat. Overdekt, zodat zelfs je arm niet nat wordt als je vanuit je autoraampje gaat pinnen. Edwin kan er wel aan wennen zegt -ie. :-)

Van Banff naar Calgary

14/10/2016. De laatste dag. Vandaag een relatief korte rit van Banff naar Calgary. Toen we vanmorgen wakker werden, regende het gelukkig dus geen pak sneeuw voor de deur. Omdat we vandaag geen lange reisdag hadden, zijn we dus nog even lekker gaan slapen. Toen ik opstond voor ontbijt was de regen overgegaan in natte sneeuw en toen we gingen ontbijten vielen dikke vlokken sneeuw naar beneden die ook bleven liggen. Zo gaat dat dus hier, het weer kan van het ene moment op het andere veranderen.

Vandaag zouden we voor een goede bekende naar een herdenkingsplaats gaan voor Canadese oorlogshelden, waar een boom was geplant voor zijn oom. Het viel niet mee om het te vinden en de wegen ernaartoe waren afgesloten, maar omdat het fantastisch weer was, hebben we onze wandelschoenen maar aangetrokken en zijn we er naar toe gewandeld. Hadden we meteen een goede workout en kon Edwin zijn rugpijn er uit lopen. We zagen veel herten die het prima naar hun zin hadden in Fish Creek Provincial Park.

Hoewel ik het hele gebeuren van de "mermorial site" wel wat tegen vond vallen en het zonde vond dat de highway dwars door het park liep, vonden we wel de borden met alle namen voor wie een boom geplant was ter herinnering en als dank aan deze mannen en vrouwen die in een oorlog gevochten hebben. En we vonden in het jaar 2009 de naam die we zochten en hebben foto's gemaakt de we in Nederland kunnen laten zien. De bomen zelf waren niet specifiek gekoppeld aan personen. Bijzonder om te zien en even bij stil te staan en fijn dat we dit hebben kunnen doen, "we waren toch in de buurt".

Nu zitten we op de laatste camping. Niet mooi, naast de highway en erg ongezellig maar wel met wifi en dicht bij de locatie waar we morgen de camper moeten inleveren. Edwin heeft een vuurtje gemaakt zodat we ons laatste hout, onze laatste maïs en overige etenswaren kunnen opmaken en ik schrijf nog wat blogjes. Morgen om 15:25 lokale tijd vliegen we vanaf Calgary en zondag om 08:15 uur Nederlandse tijd landen we.We zagen dat het morgen in Hulshorst nog 18 graden wordt, dus we kunnen even lekker acclimatiseren.

Van Lake Louise naar Banff

13/10/2016. Vandaag zijn we van Lake Louise naar Banff gereden, over de weg 1A, maar helaas weinig geluk met wild. Wel weer prachtige uitzichten onderweg.

Omdat het weer niet geweldig was, zijn de niet met de kabelbaan omhoog gegaan in Banff, want dan zou je weinig kunnen zien. Omdat we sinds gisteren een dag "over" hebben, zijn we daarom lekker gaan badderen in de Banff Upper Hot Springs. Het thermale water in dit bad bevat veel mineralen (calcium, magnesium, natrium, sulfaat, bicarbonaat) en het heeft een temperatuur tussen de 37 en 40 graden Celcius. Zo ben je dus lekker aan het badderen in een bad van 39 graden op 1.585 meter hoogte, buiten tussen de besneeuwde bergtoppen.

Een bijzondere ervaring en enorm ontspannend, want daarna waren we niet meer vooruit te branden. We hebben dus nog even rondgelopen in Banff (het weer was weer omgeslagen en het was koud, maar lekker) en een hapje gegeten. Edwin heeft nog de biografie van Bruce Springsteen gekocht, die was zowaar in de aanbieding in het schap "Hot & New".

Daarna hebben we de enige camping die nog open was, maar opgezocht en hebben we de middag doorgebracht met wat lezen, luieren en een spelletje op de telefoon. 's Avonds begon het alweer wat te betrekken en waarschuwden ze op de radio voor flinke sneeuwval van 10-15cm. Ben dus benieuwd wat we morgen zien als de rolgordijnen open gaan....

Van Lake Louise naar Yoho Park

12/10/2016. Vandaag was het plan om Yoho Park te gaan verkennen. Er stond een hoop op het programma, zoals de Takakkaw Falls en de Kicking Horse Pass. Helaas beide gesloten. Dan maar naar Moraine Lake, maar helaas, dan moest je 11 kilometer lopen, want ook die weg was dicht. We hebben inmiddels begrepen dat het meeste hier na Thanksgiving dicht gaat en dat was afgelopen maandag dus we piesen net naast de pot. In zowel Banff als Jasper National Park is nog maar 1 camping open en die staat stampvol met campers. Vooral Europeanen, die allemaal dezelfde teleurstelling hebben. Maar zoals een collega van mij altijd zegt “teleurstelling zit in de verwachting”, dus knop om en naar Emerald Lake, dat was erg mooi. 

Daarna maar begonnen aan het plan van morgen en de bussen vol Aziaten achterna naar Lake Louise, het meer zelf. Met enig gevaar om je nek te breken over de spekgladde wandelpaden ernaartoe (al glijdend ging het best snel), wacht een prachtig uitzicht over het meer en de bergen erachter. Het was er druk met lawaaierige Aziaten, maar als je 5 minuten naar rechts liep, dan was het een hele andere wereld en kon je rustig genieten van het prachtige uitzicht.

Het plan om te overnachten in Yoho Park was ook al snel overboord gegooid, omdat we om 14:00 uur klaar waren met het ingekorte programma. Dus zijn we terug gereden naar Lake Louise, om nog even de omgeving tussen Lake Louise en Banff te gaan verkennen via de 1A. Een mooie weg, die parallel loopt aan de snelweg, waar we een aantal reeën zagen en even stil hebben gestaan bij een eekhoorn die met uiterste precisie een nootje open peuterde en oppeuzelde. Het zijn van die kleine dingetjes waar ik dan enorm van kan genieten. 

Morgen gaan we richting Banff en hopen we daar een camping te kunnen vinden. Misschien is er een buiten het park open, een commerciële camping ofzo.

Edwin is nu eerst een vuur aan het maken zodat we ons hout een beetje op kunnen maken en onze kipspiesjes op de grill kunnen klaarmaken. Dat eten we dan wel binnen op, want het is inmiddels alweer tegen het vriespunt of er net onder. De ergste kou van -13 hebben we gelukkig gehad, het wordt nu vannacht niet kouder dan -4.

Van Jasper naar Lake Louise

11/10/2016. Vanmorgen om 5 uur werden we gewekt door een piepend geluid dat uit een panel leek te komen. Het geluid kwam ons het meest bekend voor al het geluid dat uit een rookmelder komt als de batterij bijna leeg is. Dus wij uit bed (brrrr…) en op zoek naar wat er aan de hand is. Batterij verwijderd uit de rookmelder, maar daardoor ging het gepiep niet weg. En het was echt een naar geluid: iedere 25 seconden een soort snerpende piep. Goed voor je humeur ook op dit tijdstip. Nou, dan maar het boekje “camperproblemen oplossen voor beginners” erbij halen. Lijkt toch iets te maken te hebben met de koolmonoxide/rook-melder…. Maar de batterij is eruit…. Indien het boekje geen uitkomst biedt, dan kun je bellen met Canadream. Het meisje dat nachtdienst had, had helaas weinig technische kennis, en aangezien het geluid spontaan was opgehouden, hebben we maar een poging gedaan om weer te gaan slapen. Dat viel nog niet mee, want je bent natuurlijk klaarwakker en minimaal 10 graden :-) afgekoeld. Maar goed, toen we rond 6:30 uur net weer een beetje ingedut waren, begon het geluid weer. Canadream was om 7:00 uur open  dus die hebben we maar gebeld. Bleek dat de accu onder een bepaald niveau gekomen was, waardoor de koolmonoxidemelder niet meer kon detecteren. We stonden zonder stroom die nacht, dus de oplossing was om de auto te starten en de accu weer op te laden. Probleem opgelost en klaarwakker.

Om 8:00 uur zaten we dus in de auto op pad naar Jasper om even gas en benzine te tanken.  En daarna zijn we op weg gegaan naar de Columbian Icefield Road, volgens de geleerden een van de mooiste wegen in de wereld. En dat is niet gelogen! Wat hebben wij veel moois gezien vandaag. Veel besneeuwde bergtoppen, watervallen, berggeiten, meren, gletsjers en vooral prachtige uitzichten.

We begonnen vanmorgen met de Sunwapta waterval, met water uit de Athabasca gletsjer. De waterval is 18 meter hoog en 9,1 meter breed. Naast een aantal uitzichtpunten was de volgende stop de Athabasca waterval. Deze heb ik niet goed kunnen zien, want zonder slee of schaatsen kon je daar bijna niet komen. Spekglad was het. Edwin is nog wel even naar beneden geglibberd. Daarna hebben we even tussen honderden Chinezen en Japanners de toerist uitgehangen en zijn naar de Glacier Skywalk geweest. Deze start vanaf de Columbia Icefield, een prachtige gletsjer, waar een bus je naar een soort van glazen luchtbrug brengt waar je 280 meter boven de kloof op een glazen plateau naar de mooie omgeving kan kijken. Je kunt ook met een soort van sneeuwwagen de gletsjer op maar dat hadden we 7 jaar geleden al gedaan.

De weg zelf is ook wat minder dan 7 jaar geleden: je hobbelt alle kanten op, zelfs als je niet eens de toegestane snelheid rijdt. Wel was de weg supergoed schoongemaakt – daar kunnen we in Nederland nog wat van leren. Geen sneeuw, ijs of prut  te bekennen! Al het gehobbel heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat ons rolgordijn het begeven heeft, want die lag opeens op de bank. Hartstikke afgebroken. Nou, dat zien we wel weer dan als we hem inleveren.

Het Peytomeer stond hoog op mijn verlanglijstje, want ik kon me nog herinneren dat ik dat 7 jaar geleden heel mooi vond. Er lag daar echter een flink pak sneeuw: een centimeter of 15. Door een waar Winterwonderland zijn we naar het Peytomeer gewandeld, waar we een geweldig uitzicht hadden. Terug was het een flinke uitdaging om weer bij de camper te komen. Heen was alles vooral bergop, terug was het dus naar beneden en hier en daar was de sneeuw ijs geworden. Gelukkig hadden sommige mensen al een omweggetje gemaakt die wel te lopen was. We hadden onze work-out dus wel weer gehad. 

Na Peyto Lake hebben we Bow Lake nog even meegepakt en toen was het langzaamaan wel tijd om een camping op te zoeken. Dat valt nog niet mee, want omdat we zo laat in het seizoen zijn, zijn de meeste campings dicht, ook degenen die volgens alle boekjes deze hele week nog open zouden zijn.  De camping waar we wilden staan en die volgens alle informatie nog open zou moeten zijn, was ook dicht, dus staan we nu met een heel groot deel van de campers die we ook zagen in Jasper, nu op de wintercamping in Lake Louise.

Morgen willen we naar Yoho National Park en de dag daarna willen we de omgeving Lake Louise / Banff gaan verkennen. Vrijdag gaan we richting Calgary en zaterdag vliegen we alweer terug. We gaan nog even heel hard genieten van deze laatste dagen in deze geweldige omgeving!

Van Wells Gray naar de Rocky Mountains (Jasper)

10/10/2016. Vandaag zijn we van Wells Gray naar Jasper gereden. Een lange rit van zeker 4,5 uur, maar met de tussenstops bij naar diverse uitzichtpunten, de Reargard Falls en een kleine vertraging vanwege wegwerkzaamheden hebben we er bijna 6 uur over gedaan. Geeft niets, want de weg was prachtig. Hoe dichter we bij de Rockies kwamen, hoe mooier het werd met in de verte de besneeuwde bergtoppen. We zagen diverse herten en reeën en roofvogels. De weg die 2 dagen geleden afgesloten was omdat er wat rotsen naar beneden waren gekomen, was weer schoon. Gezien de rotsen langs de weg moet dat een redelijke bende geweest zijn.

Aangekomen in Jasper heb ik eerst maar eens een muts aangeschaft, want o-wat is het hier koud! Vannacht wordt het min 13 graden Celcius, dus we hebben lekker de kachel aan in de camper. De camping waar we wilden staan, zou open zijn t/m 13 oktober, maar is dat stiekem niet meer. Daarom is de camping die op 13 oktober zijn wintergedeelte zou openen, iets eerder open gegaan en daar konden we nog terecht.  Ze hebben hier lekkere warme douches en het stikt hier van de eekhoorns die je al schreeuwend en piepend om de oren vliegen. Gezellig! Ook wapitiherten zin hier genoeg. Buiten de camping hebben we er een paar gezien, maar op de camping komen ze ook regelmatig gezien de keutels rondom de camper.

Morgen gaan we verder op pad op de Columbia Icefield. Het lijkt prachtig weer te worden: droog en helder, maar wel smerig koud (-11 in de ochtend en + 3 in de middag). Gelukkig kun je je op kou kleden en heb ik nu mijn pas aangeschafte muts! 

Wells Gray Provincial Park

9-10-2016 

Ik had vanmorgen het idee dat ik wakker werd uit een winterslaap van een aantal maanden. Wat een beetje (echt) frisse buitenlucht al niet kan doen met je. Na koffie en ontbijt zijn we verder doorgereden Wells Gray Provincial Park in. Het was weer opgeklaard, de zon deed z’n best en er was hier en daar wat blauwe lucht te zien. Mooi weer voor foto’s dus. Op de bergtoppen konden we de verse sneeuw zien liggen op de bomen, maar bij ons was het droog. Wel koud overigens, een graad of 4. De eerste stop was een uitkijkpunt bij The Shaden en de Spahat Falls. De eerste van een reeks watervallen vandaag. Deze waterval valt van 73m hoogte naar beneden en is 9 meter breed.

De tweede waterval was Dawson Falls. Deze worden ook wel de mini Niagara watervallen genoemd. En we begrijpen waarom. De waterval loopt in een soort van u-vorm, is 107 meter breed en 18 meter hoog. Met veel geweld valt het water naar beneden. Prachtig om te zien!

Dan de laatste waterval van vandaag: de Helmcken Falls, deze waterval is 23 meter breed en valt 141 meter naar beneden.  Een prachtige waterval met veel “rook”. 

Verder zijn we diversen malen gestopt voor wat korte en iets langere wandelingen totdat we aankwamen op de reeds gesloten camping aan het einde van de weg. Vlak bij een viewpoint hebben we de camper neergezet voor de nacht. Er is hier niemand, de camping is gesloten, maar je mag er wel staan. Het viewpoint blijkt een onverwachte verrassing: ook hier is een soort van waterval. 

Brrrr.... sneeuw!

Vandaag zijn we van Merritt via Kamloops naar Clearwater gereden. Het weer was weer omgeslagen en nadat we in regenjas naar het douchehok van de kneuterige camping heen en weer waren gelopen, hebben we opgeruimd en afgekoppeld en zijn we op pad gegaan. Het was een graad of 5 denk ik, maar we gingen flink omhoog de bergen in. Binnen no time was de regen dus veranderd in sneeuw. Eerst natte sneeuw maar hoe hoger we kwamen, hoe dikker de sneeuwvlokken werden. Goed opletten dus! Bah, ik vind er niets aan. Niet in Nederland in de auto, maar zeker niet in een vreemd land in een bakbeest van een camper van ruim 6.500 kg. Gelukkig heeft de camper wel winterbanden (is ook verplicht na 1 oktober hier). Na drie kwartier gingen we weer dalen en veranderde de sneeuw weer langzaam in regen (de rest van de reistijd).

Daarnaast zagen we op grote borden dat de weg naar Jasper afgesloten was en dat er geen omleiding was. Daar gaan we overmorgen heen, dus het was wel even van belang om te weten wat daar aan de hand was. Navraag bij de benzinepomp leerde ons dat er een paar rotsblokken naar beneden waren gevallen, maar omdat het de doorgaande weg is, zou dat zeker over 2 dagen opgelost zijn. Even in de gaten houden dus maar bij de lokale VVV of benzinepomp. Als we via een andere weg moeten omrijden om in de Rocky Mountains te komen, verliezen we een hele dag namelijk. Vandaag zijn we nog maar even op een commerciële camping gaan staan met stroom (handiger met de verwarming); morgen gaan we Well's Gray Provincial Park verkennen en slapen we zonder faciliteiten in het park. Het wordt morgen in ieder geval droog, wel zo leuk als je wat wilt ondernemen. Koud wordt het wel, een graad of 4, maar op kou kun je je kleden en we hebben warme kleren meegenomen. Daarna gaan we echt de kou in. In Jasper wordt het in de nacht van maandag op dinsdag -/- 13 graden en in de nacht van dinsdag op woensdag -/- 11 graden. Voor de zekerheid dus nog maar even gebeld met Canadream om te vragen wat te doen met alle water (grijs, zwart en schoon). Zij verzekerden ons dat als we de verwarming maar aan lieten, er niets zou gebeuren. Zelfs niet met -13 graden Celcius. Nou, we zijn benieuwd wat we daar in de Rockies aantreffen, want het heeft daar 2 dagen lang non-stop gesneeuwd.

Van Harrison Hot Springs naar Merritt door Manning Provincial Park

Vandaag zijn we van Harrison Hot Springs naar Merritt gereden. Het was eigenlijk de bedoeling dat we in Princeton zouden overnachten, maar daar hebben we de bordjes van de camping kennelijk even gemist. Dus zijn we maar een stuk doorgereden en zitten we nu op de dorpscamping in Merritt. Heel kneuterig met twee oude mensjes als eigenaar. Internet hebben ze wel, maar ze weten er niets van en kunnen er niets mee. Er is een soort van minibieb, waar je boeken kunt ruilen, achterlaten of meenemen. 

De weg hier naartoe was fantastisch en het weer is denk ik wel 4 keer compleet veranderd. Het grootste deel was er zon en deels blauwe lucht gelukkig, dus we hebben eerst een wandeling gemaakt naar de Bridal Falls. Op zich niet zo ver lopen, maar een goede work-out gezien het feit dat het pad redelijk steil omhoog ging. We moeten natuurlijk wel een beetje in shape blijven. Ook in Manning Provincial Park hebben we heel wat tussenstops kunnen maken. Leuke korte wandelingen en mooie uitzichtpunten. Met de herfstkleuren ziet alles er nu echt prachtig uit!

Morgen gaan we verder naar Wells Gray Provincial Park en dan naar de Rocky Mountains. We zagen net op de weersverwachtingen dat het daar maandag en dinsdag -/-13 graden Celcius wordt ’s nachts. Brrr…. En dat is ook nog wel goed opletten met zo’n camper, want alle water moet er dan uit, zowel het verse water als ook het grijze (was- en afwaswater) als het zwarte (wc) water om te voorkomen dat het bevriest. Even kijken of we wel op plekken kunnen staan met stroom, dan trekt de verwarming in ieder geval niet onze hele propaantank leeg. Die hebben we net weer laten vullen namelijk. 

Aangekomen op het vaste land van British Columbia

Gisteren had ik weinig inspiratie voor een blogje. We hebben het prachtige Vancouver Island met z'n wildlife en mooie natuur achter ons gelaten en zijn met de ferry van Nanaimo naar Horseshoe Bay in Vancouver gegaan en vanaf daar naar Golden Ears Provincial Park. Dat was redelijk massaal allemaal, het was overal erg druk en we hadden nog best energie om een stuk door te rijden. Bovendien was het weer gaan gieten, dus veel was er buiten ook niet te ondernemen zonder kletsnat te worden. Dus besloten we door te rijden in de richting van Harrison Hot Springs, een dorpje dat normaal gesproken in de zomer vast bruisend is gezien de vele lodges, hotels en restaurants, maar wat nu een soort van spookstadje was. Uiteindelijk kwamen we aan op een mooi park, Sasquatsch Provincial Park. Hoewel alles gereserveerd was voor het Thanksgiving weekend, mochten we er toch een nachtje overnachten. Een Sasquatsch is een soort van Yeti of Bigfoot, iets wat de mensen hier kennelijk nogal bezighoudt. Wij zijn wat nuchterder en geloven zoiets pas als we het zelf gezien hebben (een echte dus). 

Het was weer droog geworden en we hadden nog geen Sasquatsch gezien, dus Edwin heeft vuur gemaakt en we hebben buiten gegeten. We hadden daar in de schemering prachtig uitzicht op de besneeuwde bergtoppen, maar het idee om de dag erna met helder weer een foto te maken viel in het water, omdat het weer weer omgeslagen was en er zulke dikke regenwolken in de bergen hingen, dat niet alleen de besneeuwde bergtoppen maar de hele bergketen niet meer te zien was. Daarom maar even een rondje gedaan over de boulevard van Harrison Hot Springs (mooi uitzicht daar), en daarna snel weer op pad gegaan in ons huis op wielen.

Rondje Zuid-West Vancouver Island

Vandaag zijn we een rondje Zuid-West Vancouver Island gaan rijden. Een lange rit, maar wel een die we graag wilden rijden. Onderweg hebben we een hoop mooie dingen gezien: prachtige meren, mooie stranden en fjorden die ons erg veel aan Noorwegen deden denken.

Files zijn hier een uitzondering, maar wij hebben voor Duncan bijna een uur op de highway in de file gestaan. Een ongeluk denk je dan, er zal wel wat gebeurd zijn.... maar nee, ze waren midden op de dag de strepen opnieuw aan het verven op de weg. Moet je eens in Nederland doen, en dan bij voorkeur rondom Rotterdam of Amsterdam.... Kijken hoe ze daarop reageren. Nu zijn we terug in Nanaimo om ons avontuur op Vancouver Island achter ons te laten en te zien wat het vaste land van Cananda ons te bieden heeft.

Kamperen op z'n Amerikaans

Ik moet het even kwijt, ik heb werkelijk waar met verbazen zitten te kijken naar 3 mannen van middelbare leeftijd die voor een mannenweekend gingen kamperen. Allereerst kwam er al 1 vragen of we lang bleven want we stonden op "hun" plek. 1 dagje was haalbaar. Vervolgens werden de campers geparkeerd: 1 mega caravan van een meter of 15 met slide-outs. Deze werd ingeparkeerd en de pootjes werden uitgedraaid met een boormachine en de caravan werd op de juiste hoogte gezet met een afstandsbediening. Vervolgens ging de een een zeil spannen aan een paar bomen, staand op een wiebelig keukentrapje en de touwen werden hoger geschoven door middel van een schep, die ze kennelijk ook mee hadden genomen.  Toen hoorden we een geluid dat we ergens wel herkenden, maar zonder beeld even niet konden thuisbrengen. Toen het geluid de hoek om kwam, bleek het een bladblazer te zijn. Heel belangrijk om mee te nemen kennelijk. Nadat het blad verwijderd was, kwam er een soort van vloerbedekking te liggen en terwijl 2 van de mannen vlees, bier en andere zaken gingen kopen in de supermarkt, bleef de ander achter om vuur te maken. Dat was geen probleem, want behalve dat de hele bak van de pick-up vol lag met blokken hout, hadden de heren ook een soort van vlammenwerper waarmee je binnen no time je vuurtje aan had. En Edwin maar blazen in z'n firepit. En wij maar denken dat wij luxe aan het kamperen waren in onze camper....! Niet dus.

Chemainus

Vandaag hadden we een lange reisdag, van Tofino via Nanaimo naar Chemainus naar Lake Cowichan. Chemainus was, behalve een plas- en tankpauze de enige stop. Het stadje Chemainus was ooit een beetje een suffig landbouwgebied met een grote zaaginstallatie, dat het hele dorp van werk voorzag. Toen deze sloot, hebben de bewoners een manier bedacht om uit de economische crisis te komen en hebben diverse artiesten het dorp in de jaren ’80 compleet voorzien van beelden en muurschilderingen. Deze muurschilderingen geven een beeld van de rijke geschiedenis van Chemainus. 

We waren goed op weg alle schilderingen te bekijken, maar zijn halverwege afgehaakt. Na de lunch in een kneuterig restaurantje, waar Edwin enorm ruzie had met een ketchupfles of eigenlijk met de ketchup in de fles die verlatingsangst had, begon het namelijk hard te regenen. Na een kwartiertje hebben we daarom de warme camper weer opgezocht en zijn we doorgereden naar Lake Cowichan. Daar wilden we kamperen op Gordon Bay Provincial Park, maar die was al gesloten en under construction. Niet handig dus, dus naar een alternatief gezocht. We staan nu op Lake View Park. Heel mooi, met uitzicht over hetzelfde meer. Ook al gesloten, maar voorzien van alle gemakken, inclusief een lekkere ruime warme douche!  Betalen gaat op basis van ‘honesty’. De tarieven staan vermeld en er staat een soort van brievenbus waar je het geld in kan doen. Prachtig toch dat dat nog kan?

Hot Springs Cove Tour in Tofino

Vandaag moesten we vroeg uit de veren. Om 6:45 uur ging de wekker. De tas was al bijna helemaal gepakt met badkleding en handdoeken, alleen het lunchpakket moest er nog bij. Daarna veel warme kleding aan: een dikke trui, een jas, een regenjas en goede wandelschoenen. Het weer is namelijk vannacht compleet omgeslagen, het regent behoorlijk en het is 10 graden. Met twee boten gingen we op pad naar de Hot Springs Cove. De zee was behoorlijk wild, dus ik was blij dat ik voorin zat en dat er een raampje open kon. Dan bleef het ontbijt tenminste zitten. Onderweg zagen we nog en grijze walvis (die hadden we nog niet gezien!) en wat zeehonden. Aangekomen bij het eiland waar de Hot Springs zaten, liep er een 2 km lang houten pad naar de Hot Springs door een dicht regenwoud. Eekhoorntjes schoten links en rechts weg en uiteindelijk roken we dat we dichterbij kwamen. Deze natuurlijke thermische warmwaterbaden bevatten namelijk zwavel en dat ruik je. Na ons omgekleed te hebben, liepen we in de regen met 10 graden in onze badkleding over de rotsen. Maar o wat was het water warm. Heerlijk! De waterval was letterlijk een warme douche en je zat dus in een soort van natuurlijke hot tub met uitzicht op zee. (De bovenste foto is van ons zelf, de onderste heb ik gejat van het internet, want ik heb de foto's gemaakt met de kleine digitale camera, en daarvan ben ik het kabeltje vergeten en dus krijg ik die foto's niet op de laptop.) Van de regen en de lage temperatuur merkte je niets meer, ook niet toen we weer uit het water kwamen. Helemaal een beetje rozig hebben we daar in badkleding met een handdoek om geluncht en ons daarna weer omgekleed om aan de terugtocht te beginnen naar de haven, waar de boot ons weer ophaalde. Het wind was nog wat heftiger geworden, dus gingen we zoveel mogelijk binnendoor terug. Dat was wel prettig want de boot maakte echt flinke klappen op het water. Hierdoor hebben we weinig wildlife meer gezien, behalve een paar zeeotters die op hun rug dreven. Zij hebben eigenlijk geen vijanden, want orka's lusten geen otters, omdat deze te harig zijn en te weinig vet/blubber hebben. Dan snap ik dat je je op je dooie gemakkie op je rug over de oceaan laat drijven, wie maakt je wat? 

De komende drie dagen zijn we veel onderweg met de camper, dan gaan we flink wat kilometers maken. Kan dus zijn dat het even een paar dagen stil is op het blog. Over 2 dagen verlaten we Vancouver Island en gaan we naar het vaste land van Canada, richting de Rockies. 

Zonsondergang in Tofino

We staan hier in Tofino op een geweldig plekje aan zee, maar wel pal naast een paadje dat naar het strand leidt. Veel aanloop een aanspraak dus. Wel leuk hoor, er zijn hier Nederlanders met wie we een beetje geouwehoerd hebben en net hadden we een gesprekje bij het vuur met twee mensen, waarvan de man een pizzaketen had gehad en de vrouw van origine uit Nederland kwam. De zoveelste die we spreken, echt bizar hoeveel mensen met Nederlandse roots we tegenkomen. Met zonsondergang was het een komen en gaan van mensen met stoeltjes, wijn, bier, snacks etc. Ze sleepten alles mee, terwijl wij gewoon eersterangs zaten. We hebben echt mazzel met dit plekje! We hebben lekker vlees met maïs van de barbecue gegeten en daarna nog even het vuur opgestookt, Nu is het echt te koud geworden, dus zijn we lekker naar binnen gegaan.

Straks even lunchpakketten maken voor morgen en de zwemkleding inpakken voor de hot springs, Want ookal voorspellen ze voor morgen slecht weer met regen, ik zal hoe dan ook in de Hot Springs gaan zitten.

Van Stamp River Provincial Park naar de westkust

Vandaag zijn we in de aanhoudende regen verder gereden naar de westkust, Een slingerende weg langs diverse meren en rivieren met prachtige uitzichten.

Ucluelet en Tofino. Beide plaatsen zijn een waar surfersparadijs, inclusief bijbehorende surf dudes. Eerst zijn we even gaan kijken in Ucluelet, een supertoeristisch surfdorp dat nu een beetje uitgestorven was. We hebben wel even gekeken bij de rotsachtige kust, maar zijn toen verder gereden via Pacific Rim National Park en Long Beach naar Tofino. 

Vlak voor Tofino werden we gebeld door het bedrijf waar we voor morgen een Hot Spirngs Cove Tour hadden geboekt. Of we konden omboeken naar dinsdag, want de boot moest naar de garage. Nee, dat kon niet, dan komen we qua tijd in de knoop.  Dus aangekomen op de camping eerst maar eens even kijken of we wat anders konden vinden. En dat is gelukt, we gaan nu dezelfde tocht maken met een andere maatschappij en krijgen ons geld terug bij de eerste. Dat is dan maar weer geregeld. Het plekje op de camping is echt fantastisch. We zitten direct aan het strand en het is fantastisch weer (het kan hier kennelijk zo van het ene moment op het andere omslaan). Edwin heeft de korte broek weer opgesnord en we zitten lekker buiten in het zonnetje over de zee te kijken.

Vanavond maar weer even wat eten klaar maken op de fire pit buiten, want gisteren hebben we binnen een pastaatje bereid in de camper zelf, want het was echt te regenachtig om buiten te eten. Het is echt heerlijk hier, wel een beetje een hoog hippie-gehalte, dus we vallen wel een beetje buiten de boot, maar dat mag de pret niet drukken; wij passen ons heel snel aan, haha!