De reis in vogelvlucht - Facts & Figures

Wat feitjes:
- Ik heb bijna 40 blogjes weten te posten dit keer. Niet allemaal op de dag zelf, soms even met wat horten en stoten. De blogjes zijn tussen de 60-100x gelezen, leuk dat we zoveel volgens hadden!
- We hebben maar liefst 7.100km gereden. Dat is wel een hoogtepunt kijkend naar onze andere roadtrips en we hadden zelf ook niet gedacht dat het zoveel was.
- We hebben 1x een lekke band gehad, gelukkig was dat snel gefixt.
- We hebben 12 graden Celsius  gehad (bij Hentiesbaai), maar ook 41 graden Celcius (in de Namib Desert)
- Ik heb zo'n 2.500 foto's geschoten, die ik nu heb teruggebracht naar ca. 400 voor in het fotoboek. Ik denk dat er daar gaandeweg nog wel wat sneuvelen.
- De big 5 hebben we niet gezien. Dat kan ook niet want de buffel is niet te vinden in Etosha. En voor een luipaard moet je heel veel geluk hebben (en dat hadden we 2 jaar geleden al in Etosha). We zagen wel genoeg olifanten, neushoorns en natuurlijk dat prachtige spektakel met de leeuwen en hun pas gedode zebra.
- We hebben 2 landen aangedaan: Namibië en Zuid-Afrika. Hoewel Namibië al minder charme heeft dan 2 jaar geleden nu het een van de populairste vakantiebestemmingen is geworden voor Duisters en Nederlanders (bussen vol), is het daar nog echt puur. Soms kom je urenlang niemand tegen op de gravelwegen en je gaat van het ene mooie landschap naar het andere. De mensen zijn vriendelijk en je voelt je daar niet onveilig. Zuid-Afrika heeft voor mij minder charme. Het lijkt heel westers met zijn goede geasfalteerde wegen, grote commerciële bedrijven, etc. Wel is er prachtige natuur, die ons een beetje deed denken aan Oostenrijk en Frankrijk. Toch houden wij meer van het pure zoals in Namibië en zullen we Zuid-Afrika niet meer snel als bestemming kiezen.
- We zagen droogtes, groene vlaktes, bergen, woestijnen, wijngaarden, een canyon, een waterval, een spookstad en alles wat daar tussenin ligt.
- In Etosha zagen we de meeste wilde dieren, maar buiten Etosha hebben we ook ontzettend veel dieren gezien, van de hoopoe tot de "go-away-bird" tot de grootoorvos en ga zo maar door.

En bovenal: we hebben op en top genoten! We komen zeker terug in Afrika, niet volgend jaar, maar wellicht het jaar daarop weer. Er is nog zo veel moois te zien op de wereld!

De laatste dag in Zuid-Afrika en vlucht naar huis

23 september was de laatste dag in Zuid-Afrika. Omdat we pas om 23 uur vlogen, hadden we nog een hele dag te gaan. We hebben nog even overwogen om naar Robbeneiland te gaan, maar een excursie daar naartoe kost je al gauw een uur of 5/6 en dan zit je toch misschien een beetje tegen de tijd aan te hikken. Dus zijn we terug gegaan naar de zuidelijke kust waar de walvissen langs de kust zwemmen. We hebben we een groot deel van de kust afgereden en zijn een beetje gaan "strand-hoppen". Bij De Kelders zagen we weer de meeste walvissen.

We aten nog even in het plaatsje Strand, waarvan de ligging zich laat raden en we genoten daar van een mooie zonsondergang. Op het vliegveld leverden we de auto in en moesten we vanwege de lekke band nog even wat papierwerk afwikkelen om ons geld voor de nieuw aangeschafte band terug te kunnen krijgen. Ook was er nog even wat gedoe met de stoelen, want we hadden flink extra betaald voor economy comfort stoelen, maar doordat er een ander vliegtuig was ingezet, waren onze stoelnummers nu geen comfort stoelen meer. Na wat gedoe heeft KLM het uiteindelijk toch geregeld en kregen we toch stoelen toegewezen waarvoor we betaald hadden.

De retourvlucht duurde lang (11,5 uur), maar gelukkig hebben we wat kunnen slapen. Verder keek ik nog een film (leuke film trouwens, The Circle). We landden op tijd op Schiphol, maar door de mist was onze gate nog bezet waardoor we nog een poosje moesten wachten. Ook het wachten op de koffer nam nogal wat tijd in beslag, maar rond 12:30 uur waren we weer thuis in het mooie Hulshorst waar we meteen even lekker wat slaap in hebben gehaald. Ik ben maandag en dinsdag nog vrij, Edwin de hele week nog. Nu aan de slag met de foto's!

Chapman's Peak Point, Kaap de Goede Hoop, Cape Point, en Boulder's Beach

Vandaag hadden we best veel op het programma staan. We hebben eerst op aanraden van de reisagent die we tegen kwamen, de Chapman's Peak Point gereden. Dat zou volgens hem de mooiste weg van de wereld zijn. Dat zijn we niet met hem eens, we hebben veel mooiere wegen gezien in onze reisjaren. Het was wel mooi hoor, maar zeker niet de mooiste weg ter wereld.

Daarna zijn we doorgereden naar Boulder's Beach,  Daar leeft een  pinguinkolonie en dat hebben ze goed uitgemolken. Zonde, want eigenlijk was een paar dagen geleden Betty's Bay veel leuker. Nou ja, we zijn toch even geweest en het begon te gieten als een gek. Zeiknat waren we. In de auto hebben we snel even wat warme kleren aangetrokken en hebben we (heel vies) geluncht bij een visrestaurant aan de baai.  Daarna zijn we doorgereden naar Cape Point, waar we een flinke klim hebben gemaakt naar de vuurtoren. Slechts 133 treden, maar wel redelijk stijl omhoog. Om de wijntjes van de afgelopen dagen er weer af te lopen, besloten we niet met het treintje weer naar beneden te gaan, maar te lopen. Sportief gedoe weer.

Daarna nog even door naar Kaap de Goede Hoop. Het was best koud, dus dat werd een spoedbezoekje. Maar we zijn er geweest!

Op de terugweg nog even weer langs de pinguins gegaan, want het kaartje was de hele dag geldig en het was inmiddels prachtig mooi weer geworden. Koud, maar het zonnetje was aanwezig, we zijn zelfs nog een beetje verbrand.

Om 17 uur reden we weg, waarna we na een flinke verkeersopstopping uiteindelijk net op tijd waren voor het eten. Overigens hebben we weer erg lekker gegeten hier: huisgemaakte bobotie met pompoen en rijst.

Pinguins - ze zijn zo lekker klungelig...

Dag Kaapstad en aansluitend wijnproeverij

Wij zijn geen stadsmensen, maar als je in Stellenbosch bent moet je echt een dag Kaapstad doen. Dus zijn we als echte toeristen in zo’n rode hop-on/hop off bus de stad gaan verkennen. Een mooie tocht door het stadscentrum en langs de mooie stranden. Uiteraard zijn we uitgestapt bij de Tafelberg en zijn we daar naar boven gegaan. We hadden echt mazzel, want we waren daar om 11:00 uur en toen begon het net een beetje te breken en trokken de wolken weg. We hadden nog een paar druppels regen en 2 bliksemschichten, maar daarna trok het helemaal open. Een prachtig uitzicht dus op Kaapstad aan de ene kant en op de zee aan de andere kant. We hebben daar het rondje over de tafelberg gelopen en aansluitend even wat gegeten en gedronken in het restaurant. Rond 14 uur gingen we weer met de kabelbaan terug naar beneden en binnen no time was alles weer potdicht (vanaf de grond was de hele Tafelberg niet meer te zien) en kwam er ineens veel koude wind opzetten. Het zou me niet verbazen als de kabelbaan daarna ook dicht is gegaan en dat alles precies in de 3 uurtjes dat wij er waren open trok, wat een mazzel weer!

We hadden het eigenlijk wel een beetje gehad dus rond 15:00 uur zijn we ook weer weg gegaan, voor de spits uit. We vonden de parkeerplaats weer vrij eenvoudig gelukkig en 1x raden wat een parkeerkaartje van 10:00 – 15:00 uur kostte : 20 rand, 150 rand of 300 rand (een rand is ongeveer EUR 0,70)….

Nog snel even langs de Spar om vlees te halen een wat maïskolven, want vanavond braaien we in onze eigen tuin. Met de upgrade naar de cottage hebben we namelijk ook een keuken met borden en bestek en een tuin met een eigen braai en die gaan we vanavond maar eens aansteken. Even een lekker flesje wijn van de Knorhoek wijngaard erbij halen uit de honesty bar en dan eten we gewoon lekker in de tuin, net als thuis. We hebben al gelezen dat het zondag lekker weer wordt in Nederland dus wellicht kunnen we ook nog een keer in die week daarna de BBQ aansteken in Nederland, anders is hier echt de laatste keer. 

Precies om 16:15 uur waren we terug op het wijnlandgoed dus precies op tijd voor de laatste wijnproeverij van de dag. We proefden 5 Knorhoek wijnen en hadden daarbij olijven, nootjes, biltong en andere knabbeltjes. Een goed einde van de middag zo in het laatste zonlicht. Inmiddels brandt de braai en zijn de houtblokken over een uurtje of 1,5 à 2 wel hete kooltjes geworden waar we op kunnen braaien.   

In die tussentijd kan ik mooi dit blogje nog even plaatsen bij de receptie van het landgoed, waar wifi nog een beetje snel is.

Diner bij Rust en Vrede

In Nederland had ik nog een reservering kunnen maken voor het restaurant Rust en Vrede, een toprestaurant hier in Stellenbosch. De taxi was geregeld door de receptie en ook Edwin’s linnen broek en overhemd waren keurig gestreken op verzoek. Ik had in Nederland een mooi nieuwe lange jurk gekocht en samen zagen we er tiptop uit, vooral Edwin natuurlijk met zijn recent aangeschafte schoenen van € 3,50.

 

 

Bij aankomst op de parkeerplaats begon de belevenis al. Nog voor we uitgestapt waren, kwam de gastvrouw ons al tegemoet lopen om ons op te vangen. We dronken bij zonsondergang met uitzicht op de berg buiten een glaasje champagne. Het restaurant doet zijn naam eer aan: met een fantastisch uitzicht hoorden we niets anders dan vogels die floten en zagen we eekhoorns tikkertje spelen. Nog een beetje ongemakkelijk dronken we onze champagne op. Buiten kregen we onze eerste amuses: oesters en Edwin kreeg een soort bitterballetje met eendenragout en ik kreeg een soort crackertje met superlekkere gerookte zalm. Aansluitend gingen we naar binnen en werd onze stoel (of eigenlijk meer de fauteuil) aangeschoven door de gastvrouwen en het servet op onze schoot gelegd. We kozen het 6-gangen diner met wijnarrangement en vanaf dat moment werd het een groot feest van smaken. Het personeel legde alles tot in de puntjes uit en ook de sommelier legde met veel passie uit waarom de wijn die geschonken werd precies bij het gerecht paste.

Glutenvrij eten was hier geen probleem, dat is in het begin van de avond 1x benoemd en daarna is het net meer ter sprake gekomen, maar gewoon geregeld. Heerlijk. Als je glas water over de helft leeg was, werd het zonder dat je het door had meteen bijgevuld. De Braziliaanse chef-kok in de open keuken beoordeelde alles voordat het uitgeserveerd werd en kwam zowel aan het begin als aan het eind van de avond even een praatje maken met al zijn gasten. Als je naar de wc ging, dan werd je daar naartoe gebracht door de gastvrouw. In het wc-papiertje zat een keurig vouwtje en de naast handenwassen kon je ook nog even je handen insmeren met bodylotion. De gastendoekjes lagen keurig opgevouwen en kon je na gebruik in een wasmandje gooien. Als je klaar was, dan ging een van de gastvrouwen heel onopvallend even het gebruikte handdoekje uit de wasmand vissen, de boel weer netjes maken en een vouwtje in het wc-papier leggen. De andere gastvrouw liep achter je aan om je stoel aan te schuiven en het servet (dat inmiddels allang weer opgevouwen was en over de rand van de tafel lag), weer op je schoot te leggen. Niets maar dan ook niets werd aan het toeval overgelaten en toch gebeurde dat zonder dat je het idee had dat je op moest zitten. Het eten is geweldig, alle smaken passen perfect bij elkaar en ik vind het altijd zo knap dat je de wijnen er zo goed bij weet te combineren. Zo hadden we een gerecht met vrij heftige kaas en daarbij zat een Gewürztraminer uit Alsace. Dat vind ik dus echt niet lekker en zal ik normaal gesproken niet opdrinken, maar het paste zo goed bij het gerecht dat het glas gewoon leeg ging.

Al met al een superleuke ervaring. Niet iets wat je vaak moet doen (dure hobby ook), maar iets wat je heel af en toe moet doen en dan is het heel erg bijzonder. Om 22:30 uur zette de taxi ons weer af bij de receptie van Knorhoek Wine Estate.