Boodschappen doen in San Venanzo

San Venanzo is een klein dorpje op 12km met "winkels". Verwacht er niet te veel van, maar je kunt er wat krijgen. Omdat we gisteren een luie dag in de zon hadden, hadden we ook geen boodschappen gedaan. De winkels zijn van 13-16 uur gesloten, dus we zijn om 16 uur nog even naar het dorpje gereden waar we het avondeten nog moesten scoren. En o ja, we moesten ook nog even tanken.

Allereerst het tanken bij een station met 2 pompen. Kletsende mannen met sigaretten in hun mond, en een mijnheer die netjes voor ons tankte. Dan naar de slager. Poeh, als een snoepwinkel voor kinderen. Allemaal lekker dingen, zowel vlees als vleeswaren als kaas als zelfgemaakte pesto en andere smeersels. En 2 dames achter de balie die geen woord Engels spreken. En wij dus geen woord Italiaans behalve de normale begroetingen. Dat werd dus een uitdaging met aanwijzen en handgebaren. Een belevenis op zich, maar uiteindelijk kregen we wat we gevraagd hadden, en gingen we met een dikke tas vol voor slechts EUR 20 de deur uit. Dan door naar de groenteboer, die zou tegenover de kerk zitten. Het was even zoeken want rondom de kerk zaten genoeg winkeltjes, maar uiteindelijk vonden we het winkeltje wat niet groter was dan mijn kantoor bij Teeling. Alles zo vers van het land, niet zoals in de supermarkt alles perfect, maar ook gekronkelde of te kleine komkommers, en tomaten die niet perfect van vorm waren. Daar gaven we aan sla, tomaten, komkommer, knoflook, en druiven EUR 7 uit en de rest hebben we bij de boer langs de weg gekocht. Leuk en supervers allemaal!

Wandeling naar een ruïne op de heuvel waar we op uit kijken

Het beloofde vandaag weer een lekkere warme dag te worden, dus wilden we eigenlijk op tijd aan de wandeling beginnen naar de ruïne waar we vanaf het huisje waar we logeren op uit kijken. Echter, het dal was onzichtbaar door het wolkendek dat erin hing. Dus uiteindelijk gingen we pas om 10:30 uur aan de tocht beginnen.  Al vrij snel moesten we een riviertje door en begon bij de ruïne van de oude molen de klim naar boven. Goed voor de kuitjes laten we maar zeggen. Toen we na vele uitpufmomenten eindelijk boven kwamen, hebben we de gevleugelde uitspraak van onze vriend Bert maar weer eens tevoorschijn getoverd : "Tering wat een ontbering!" Echter, behalve een mooi veld met bloemen en vlinders, wat ons deed denken aan een Alpenweide in Oostenrijk, zagen we geen ruïne. Na wat rondzwervingen boven op de berg, vonden we gelukkig toch nog de overblijfselen van het huis, dat inmiddels overwoekerd was door de planten, struiken en bomen die door het dak en door de ramen en deuren groeiden. Zonde, want het is een prachtig mooi plekje. Uiteindelijk moesten we ook bekennen dat het er van ons huisje af spectaculairder uit zag dan van dichtbij, maar goed, we hadden een mooie wandeling gemaakt. Nadat we even gefacetimed hadden met het thuisfront om ze mee te laten genieten, zijn we begonnen aan de terugtocht. Dat ging een stuk makkelijker en we hadden nu ook tijd om te kijken naar de vele roofvogels die al schreeuwend door het dal vlogen. En op het huis waar we logeren. Zie foto met pijl. Na een snelle douche, hebben we ons naar het zwembad gesneld om daar nog even lekker te genieten van het zonnetje. Het lijkt erop dat het na donderdag gebeurd is met het mooie weer dus we genieten er nog even van. 

Pornello - Agriturismo Casanova

O ja, het plekje hier is geweldig. Je hoort niets, alleen de vogels. En af en toe het balken van 2 ezeltjes, die hier op het terrein lopen.  O ja, en binnen de torren of wormen die zich tegoed doen aan het hout van de balken in het huis. En de uil 's nachts. Het is hier ook gezellig, want behalve de ezeltjes die regelmatig even poolshoogte komen nemen, zijn er ook wat katten die steeds even langskomen en 3 kittens die de hele tijd achter elkaar aan hollen en stoeien.

Ja, en dat uitzicht. Daar raak je niet op uitgekeken. Vanmiddag zaten we lekker buiten in het zonnetje toen er een pikzwarte lucht aankwam. Pikzwarte lucht versus felblauw, heel mooi. De pikzwarte lucht waaide echter gewoon weer over en daardoor konden we toch nog een half uurtje extra genieten van de zon.

Spello

Omdat we vroeg uit de veren waren, waren we al vroeg in Spello.  Ooit door de Umbriërs gesticht, maar toen kwamen de Romeinen die het de naam Hispellum gaven. Vanuit deze periode staan nog de stadspoort en delen van de  stadsmuur en het amfitheater. En inmiddels weten we dat die Romeinen goed bouwen konden, want er is nog heel wat overeind gebleven uit die tijd. Spello is een van de best bewaarde historische plaatsen van Italië, Het deed ons vanwege de smalle steegjes en de potten met zomerbloeiers ook erg denken aan Trogir (Kroatië.) Al met al een leuk bezoek en een flinke work-out, want het ging behoorlijk steil omhoog tegen de bergwand aan.  Eigenlijk wilden we daarna nog even een bergwandeling maken, maar die hebben we even overgeslagen omdat het weer helemaal was omgeslagen en het heerlijk zonnig was. We hebben dus vanmiddag lekker in de zon bij ons huisje gezeten met een boek / tijdschrift.

Gouden uurtje

Onder fotografen is de term "het gouden uurtje" wel bekend. Dat hadden wij hier net. Dat is een moment waarom het licht heel mooi en intens is. En het uitzicht is te mooi om niet heel even met jullie te delen.

Ouderwetsch koffie zetten

Toen we gisteren op zoek gingen naar een Senseo of ander koffiezetapparaat, konden we alleen een percolator vinden. Ik heb die dingen wel eens in bejaardenhuizen in kastjes van hele oude mensen zien staan, maar we hadden beiden geen enkel idee hoe het werkt. Gelukkig hebben we hier internet en bestaat er zoiets als YouTube. 

Percoleren blijkt als volgt te gaan:

• het waterreservoir onderin wordt gevuld met water.
• de koffie gaat in het bakje erboven en je zet de 3 delen in elkaar.
• dan zet je het geheel op het fornuis.
• zodra het water bijna het kookpunt heeft bereikt, wordt dit door het holle buisje in de kan naar boven gestuwd. 
• het water gaat door de druk via het filterzeefje langs de koffie naar de uitschenkkan.
• op deze manier neemt het water de aroma's van de koffie mee.

Umbrië in de ochtend

Goedemorgen! We zijn gisteren via de kustweg gereden en langs hele mooie velden in Toscane uiteindelijk aangekomen in Umbrië, waar het regende en regende en regende. Negen graden was het, dus we hebben direct de kachel aangemaakt. De eigenaresse had gelukkig al een mand vol hout klaargezet. Gisteravond zijn we nog even uit eten geweest bij een restaurantje in de buurt. Dat was ook nog een uitdaging op zich, want we reden letterlijk in de wolken over een slingerweggetje naar het restaurant. Het restaurant zelf was niet echt gezellig: een soort kantine. Maar het eten was prima. Voor nog geen 30 euro stonden we 45 minuten later met een volle maag weer buiten. Thuisgekomen nog weer even de kachel opgestookt en daarna als een blok in slaap gevallen. Het nadeel van vroeg naar bed gaan, is dat je ook weer vroeg wakker bent meestal. Het voordeel daarvan is dan weer dat je de zon op ziet komen en de vogels hoort fluiten.  

Ondanks eerdere berichten lijkt het toch vandaag droog te blijven, dus we zullen eens zien wat de dag brengt. 

Ontbijt in Italië

Na een fantastische nacht waarin we als een blok hebben geslapen, schoven we vanmorgen om 8 uur aan bij het ontbijt. Een hele aparte tafel voor mij was ingericht met glutenvrij brood en veel vers fruit.  En zoals we eigenlijk wel hadden kunnen verwachten was er heerlijke koffie, en lekker beleg. De parmaham werd ter plekke even "geslacht" en ook de andere vleeswaren werden ter plekke gesneden. En alles werd met heel veel plezier aangeprezen: we moesten van het personeel dan ook alles proeven. Wij vinden Italië nu al leuk! En verder werd er natuurlijk druk gekletst door de Italiaanse eigenaar. We zitten nu nog even met een bakje koffie buiten en gaan dan de laatste 550km rijden. Het is hier strakblauw maar waar we naartoe gaan is het koud en nat. We hebben dus nog niet heel veel haast en nemen misschien wel de alternatieve route langs de kust. Het is per slot van rekening vakantie. 

Lange reisdag vandaag

We hebben vandaag een lange reisdag gehad. Om 7:15 uur zijn we vanmorgen weggereden. Het eerste stuk tot bijna Zwitserland heb ik gereden en bestond voornamelijk uit regen en Baustellen. Best vermoeiende 5 uur dus. Tussendoor nog een keer getankt met mondkapje op en een keer Currywurst gegeten (toen mocht aan tafel het mondkapje even af). Toen Edwin het stuur overnam, regende het nog steeds, en ook Zwitserland is erg druk met wegwerkzaamheden. Gezien het nieuwe reisadvies wilden we in Zwitserland liever niet de auto uit. Dat hebben we dan ook niet gedaan. 

Voor de Gotthardtunnel stond een file van ca. 1,5 uur. Maar goed, die kunnen we ook weer afvinken. Hoewel ik prima verder had kunnen leven zonder dat afgevinkt te hebben, want zo spectaculair was de tunnel niet. Het uitzicht in de file was wel mooi, over de besneeuwde bergtoppen. En ik had een kussentje meegenomen dus heb even de stoel naar achteren gezet. Na de tunnel was het zowaar droog moesten we nog ca. 1,5 uur rijden en arriveerden we rond 19:30 uur eindelijk bij onze B&B voor de nacht arriveerden. Net over de grens met Italië, vlak bij het Comomeer. De vriendelijke, maar temperamentvolle eigenaar probeerde alles in 5 minuten te laten zien en uit te leggen, terwijl hij ondertussen 2 restaurants belde om nog een plekje te veroveren voor ons. Uiteindelijk lukte het bij de 2e die hij belde, maar toen de 1e terugbelde, heeft hij de 2e weer afgebeld. Nou ja, het zal wel. Nadat we een soort van pistool op ons hoofd kregen in de vorm van een temperatuurmeter en we goedgekeurd waren, hebben we in ieder geval een prima glutenvrije pasta en een pizza gegeten, beide frutti di mare.  Nu nog even snel een drankje uit de honesty bar, en dan maar naar bed. 

Morgen de laatste 5-6 uur te gaan, maar we doen rustig aan, want het weer is morgen nog niet echt uitnodigend: 11 graden met regen. Later in de week knapt het nog wel wat op, maar ik acht de kans vrij groot dat wij morgen de houtkachel binnen aan maken!

Vakantieplan D treedt in werking - Umbrië

Het blijft een raar jaar, het jaar 2020. Corona gooit een ieder's leven overhoop. Wij als reisfanaten staan natuurlijk te popelen om weer op pad te gaan, maar heel veel "veilige" keuze is er niet op het moment.

>> Plan A was West- Australië in april 2020. Dat is geannuleerd. Ligt nu wel uitgestippeld op de plank.

>> Plan B werd uitgetekend - een roadtrip Schotland met de camper. Dat hebben we niet eens geboekt want Schotland werd oranje. Ligt nu wel uitgestippeld op de plank. 

>> Plan C leek het lang te gaan worden. Het veilige deel van Spanje - Extremadura. Tot ieders teleurstelling werd heel Spanje oranje omdat het vooral aan de kust heel erg mis was. Deze reis hebben we vorige week ook geannuleerd helaas. Gelukkig hadden we goed contact met de eigenaren van het huisje en hebben we ons geld terug gekregen. Ook dit adresje staat nu vast voor een andere keer.

>> Maar nu ... plan D : Italië. Nooit eerder geweest, dat was het plan voor als we geen lange vliegreizen meer wilden / konden maken. Italië is nog geel en het weer lijkt ook wel OK. De keuze is gevallen op een kneuterige agriturismo in Umbrië, in de heuvels en met ezeltjes, poezen en kippen. We gaan met de auto, dus geen gedoe met vliegtuigen en vliegvelden. En ruimte zat voor alles wat mee moet, waaronder een voorraadje mondkapjes. We hebben eerst maar 1,5 week  geboekt en het tweede deel van de vakantie vullen we daar ter plekke wel in. 1,5 week vooruit kijken in deze tijd is al lang. Dus we gaan ervoor. Ook hier hebben we een superleuk plekje gevonden en hebben we goed contact met de eigenaar, die ontzettend goed meedenkt. We hopen dat we zondag aankomen daar en dat we maandagochtend met het uitzicht van de foto en een bak koffie genieten van de rust.