Terug uit Kroatië

En toen zat het er alweer op. 5.557km hebben we op de teller gezet, waarvan zo'n 2.600km voor de heen- en terugreis.

Kroatië is een mooi land, met veel elementen uit Romeinse tijd die mooi bewaard zijn gebleven. De mensen zijn vriendelijk en toerisme is een hele grote bron van inkomsten. Je wordt standaard in het Duits aangesproken, en ook borden en menukaarten zijn vaak in het Duits. Daar waar Istrië eigenlijk toeristenplaats nummer 1 is, is Dalmatië onze favoriete plek. Aardige mensen, mooie natuur en heel erg puur eten. Maar ook de restanten van de oorlog, die nog goed zichtbaar zijn. Qua omgeving vonden we Kroatië wel wat weg hebben van Frankrijk, Italië of Oostenrijk, maar dan minder druk (let wel, we waren in het voorseizoen). Het is een prima alternatief voor Frankrijk, ook voor campers / caravans. En of je nou naar Zuid-Frankrijk rijdt of naar Kroatië, dat maakt qua kilometers niet zoveel uit. Maar ga wel in het voor- of naseizoen!

De natuurparken zijn prachtig! Wij zijn in Nationaal Park Krka, Velebit, Paklenica, Plitvice en Risnjak, Zumberak geweest. Krka en Plitvice zijn supertoeristisch, ik zou daar in het hoogseizoen niet willen zijn. Maar ze zijn beide prachtig!

Fietsen in Zumberak National Park

Vanmorgen zijn we natuurlijk eerst de dag begonnen met een verjaardagsliedje voor Melta, want die viert vandaag haar 73-ste verjaardag! Hoera!

Daarna zijn we doorgereden naar Zumberak National Park. De weg er naartoe was nogal tijdrovend, veel harder dan 40km/uur hebben we niet kunnen rijden vanwege de bochtige weggetjes met vele gaten en scheuren en af en toe overstekende reeën. Ook gingen we 2x de grens over naar Slovenië en terug, want het park ligt in het grensgebied. Ik blijf dat toch bijzonder vinden, want het is allemaal Europa. We hebben ons laten vertellen dat het ermee te maken heeft dat het niet onder het Schengen verdrag valt. een van de kleinere grensovergangen was hilarisch. Je moet je voorstellen: loket Slovenië - slagboom - loket Kroatië, allemaal binnen een meter of 5. Je meldt je bij loket 1 en laat je paspoort zien. Dan geeft de politieagente de paspoorten over de slagboom aan haar collega in Kroatië die ook de paspoorten nauwkeurig bekijkt. Dan gaat de slagboom omhoog en kun je door. Wij hebben er met verwondering naar gekeken.

Maar goed, na wat omzwervingen kwamen we aan bij de keurige jongeman van het park. De E-bikes stonden klaar en we konden op pad. Even een stukje fietsen in Kroatië is toch wel wat anders dan even een stukje fietsen in Nederland, en ondanks de elektrische ondersteuning hebben we echt nog wel een paar keer lopend de top van de heuvel bereikt.

De temperatuur was inmiddels gestegen tot 32 graden Celcius, dus toen we na 2 uur nat bezweet weer aankwamen bij de verhuurder van de fietsen was de accu bijna leeg, waren de benen verzuurd en wilden we alleen nog maar heel veel water drinken. Tjonge, wat een work-out! De vriendelijke jongeman bood ons nog aan de accu te vervangen voor een volle, zodat we nog een stukje konden fietsen en had als alternatief nog een mooie wandelroute, maar wij vonden het wel prima. Water wilden we!

We moesten dezelfde slingerweg nog terug en bij de grenscontrole hadden we een extra oponthoud, want de dame in kwestie wilde ook even in onze kofferbak kijken. Die ging vrij snel weer dicht, want behalve mijn stinksokken die ik net had uitgedaan na de fietstocht, een koffer en een hoop rommel, was er weinig te zien. Ik vond het bijzonder, want als je dan de kofferbak wil zien, doe het dan goed. Wie zegt dat we niet een lijk in de koffer hadden gepakt en 50 kilo cocaïne onder de kofferbakplaat hadden liggen? Nou ja, we zagen er kennelijk betrouwbaar uit. Haar collega aan deze kant van de slagboom is niet eens uit zijn kantoortje gekomen, die geloofde het wel (of lag net even een dutje te doen).

Deze regio is overigens echt heel erg mooi: veel vogels, reeën, vossen en heel veel groen.

Plitvice Meren

Vandaag stond een bezoek aan de beroemde Plitvice meren op het programma. Vroeg op, want ik had kaarten voor 10:00 uur besteld. Dacht ik. Normaal had ik dat gecheckt op de avond ervoor, maar omdat mijn avondeten er gisteren na een halfuurtje met dezelfde vaart weer uitgekomen was, was het me te veel moeite om naar de auto te lopen. Na een goede nachtrust heb ik dat dus maar als eerste gedaan, en toen bleek dat ik kaarten had voor 09:00 uur. En het was al 7:38 uur en het was 1 uur en 45 minuten rijden. Zonder ontbijt dus maar die kant op gegaan en ondertussen even gebeld met ze. Gelukkig zijn kaartjes van 09:00 uur geldig van 09:00-10:00 uur gaf de receptie aan, dus we hadden  de tijd. Daar aangekomen hebben we eerst toch maar even wat gegeten en een bak koffie gedronken (dat laatste is voor iedereen om ons heen ook wel prettig), want er stond een flinke wandeling op het programma.

Omdat er heel veel water was gevallen de afgelopen weken (twee weken geleden was het hele park zelfs gesloten), waren er 3 van de 4 routes te doen: wij kozen voor die van 5-6 uur, waar ook een busritje en een boottocht bij in zat, naast de 9km wandelen (plus de wandeling van en naar de parkeerplaats van ca. 3 km). Gelukkig lag de wandeling die wij gingen doen voor een heel groot deel in de schaduw, want het beloofde een warme dag te worden van > 25 graden Celcius. We waren daar goed op voorbereid ook met petten, water, zonnebrand factor 50.

De wandeling was prachtig, maar het was wel erg druk. En wij zijn nog wel in het voorseizoen, je wilt hier in het hoogseizoen echt niet zijn!! Vooral de bussen vol met Aziaten zijn een doorn in het oog. Die gasten (Asian Invasion zoals onze gids in Sibenik ze noemde), maken echt om de minuut een selfie. En ze schromen daarbij niet om alles wat er in de buurt staat, weg te duwen of met luid lawaai weg te wuiven. Gek word ik ervan!

Buiten dat hebben we een supermooie dag gehad. Wat een mooi park, met heel veel groen-blauwe meren en overal waar je keek kwam wel water naar beneden. Ook hier hadden we, net als in Nationaal Park Krka, "geluk" dat er zoveel water was gevallen de afgelopen weken, dus er viel voldoende water naar beneden! De routes door het bos langs de meren met uitzicht op de watervallen, maar ook de boardwalks door het park, waren allemaal mooi aangelegd en er waren voldoende plekken waar je even weer wat nieuw water kon kopen tegen een normale prijs. Al met al hebben we denk ik beide wel anderhalve liter water weggewerkt gedurende de rit.

Het laatste stuk naar de bus was nog even flink aanpoten, want dat was alleen maar omhoog in 27 graden Celcius. Zoals een wijs man (BvW) ooit zei: "Tering, wat een ontbering"... Maar goed, zolang je de ene voet voor de andere blijft zetten kom je vanzelf waar je zijn moet, toch?

 

Omgeving Karlovac

We zijn vandaag aangekomen op de laatste accommodatie. Het was een mooie route door de binnenlanden van Kroatië. We hebben weer veel spookdorpen gezien, met verlaten huizen. Na een heel stuk binnendoor gereden te hebben door de bergen en mooie valleien, zijn we over gegaan op de snelweg, want het werd anders wel een hele lange rit. Rond half 4 kwamen we aan op de locatie, prachtig in het binnenland gelegen, met een mooi uitzicht en veel vogels. Hier kreeg ik eindelijk de kans om de grauwe klauwier op de foto te zetten (of zoals Edwin hem noemt: Zorro)! Verder vliegt hier ook een zwarte roodstaart en een groene specht, maar die waren me vanmiddag in de hitte te snel af. Wie weer morgen of overmorgen nog....

Peka

Peka is een traditioneel gerecht van hier. Het wordt gemaakt door in een schaal vlees (of vis), aardappelen, ui, wortel en knoflook met veel kruiden te mengen en deze schaal dan op stenen te zetten die verhit zijn door vuur/kolen. Vervolgens zet je een bolle deksel op deze schaal en daaroverheen zet je een ring waarop je dan weer hete kolen legt. Afhankelijk van hoe groot/warm je vuur is, is het binnen een paar uur dan klaar.

Van het restaurant waar we zo lekker lam gegeten hebben en van onze food & drink tour gids in Sibenik hadden we begrepen dat je dit echt moet proeven. In Trogir zit een tentje dat dat nog traditioneel bereidt, maar dat moet je dan vanwege de bereidingstijd wel vooraf bestellen. Dus bestelden wij gisteren al de lam-peka voor vandaag en konden we vandaag om 20 uur aanschuiven. En het was heerlijk!!

Rondleiding in Split

Vanmorgen hadden we een rondleiding door Split gepland. We moesten vroeg uit ons bed, en tot onze grote ergernis is er echt een mega-parkeerprobleem in Split. In plaats van een kwartier te vroeg waren we dus 20 minuten te laat. Gelukkig waren we de enigen die de tour geboekt hadden en had onze gids hetzelfde parkeerprobleem, dus toen we er na 17 minuten lopen eindelijk waren, konden we van start. Split is anders dan de plaatsen die we tot nu toe hebben gezien: gejaagder, echt al een grote stad. Onze gids was een pittige tante die daar volledig in mee ging. We hadden steeds het idee dat we haast hadden en hadden soms moeite om haar bij te benen als we nog even snel een foto wilde maken. Omdat ook in deze tour een food & drink thema zat, begonnen we met een typisch Kroatisch broodje met kaneel en walnoot. En koffie, want daar hadden we nog helemaal geen tijd voor gehad. Ook deden we het kleine chocoladewinkeltje waar chocolade met bijvoorbeeld wijn en vijgen of chocolade met olijfolie verkocht werd, aan. Toen door naar de green market voor wat verse kersen en naar de vismarkt. We proefden ook traditionele Soparnik, een soort hartige taart, waarna de gids ruzie kreeg met een andere marktkoopman omdat we de Soparnik opaten in voor zijn stand. De Soparnik was overigens heerlijk! Door naar de vismarkt, het blijft mooi om te zien. En uiteindelijk kwamen we bij onze lunchplek waar we polenta met een soort van kip en lam met aardappels en kool aten. En natuurlijk de lokale grappa dronken.

De tour zelf was niet al te best, de dame praatte erg veel, luisterde niet zo goed en was niet op haar mondje gevallen (lees: had overal een weerwoord op). Bovendien was het snikheet, dus we waren wel blij dat we om een uur of 2 aan het strand lagen. Ik heb zelfs mijn 2e boek uitgelezen!

Quadtour op het eiland Ciovo

Vandaag stond een quadtour op het programma. Omdat we alleen logies hebben hier, moesten we in de stad nog even snel ontbijten. Om 8 uur zaten we dus al op het terras met een paar spiegeleitjes, koffie en jus d'orange. Toen we aankwamen bij het quadbedrijf bleek dat niemand van onze boeking af wist. Ookal had ik, voor degenen die mij een beetje kennis is dat vanzelfsprekend, de boeking afgelopen week nog een keer bevestigd en laten terugbevestigen. Gelukkig kwam er na een aantal telefoontjes toch iemand opdagen, die er in de eerste instantie ook weinig zin in leek te hebben op zijn vrije dag. Een beetje een valse start dus. Maar goed, de quads werden klaar gemaakt en ongeveer 40 minuten laten dan gepland, konden we dan toch op pad. Ik vond het in het begin nog wel wat eng (dit was de eerste keer dat ik zelf reed, normaal zat ik bij Edwin op de quad of in de buggy). Zo'n ding stuurt best zwaar namelijk en daarnaast schud je alle kanten op. Maar uiteindelijk ging het me best makkelijk af dus dat kan ik ook weer van de bucket list afstrepen.

We stopten op verschillende plekken, onder andere bij een mooi uitzichtpunt. We konden Split in de verte zien liggen, maar omdat een wolkje had besloten precies gedurende onze quadtour leeg te regenen boven het eiland waarop wij rondreden, was het minder spectaculair dan met een blauwe lucht. Verder stopten we nog even bij een oud kerkje. En bij een koffiebarretje, waar we als goedmakertje op kosten van onze gids een kop koffie kregen om op te warmen. Vanaf daar zouden we het laatste stukje naar het bedrijf rijden. Onze gids reed in een oude Lada, waarvan we net nog geconstateerd hadden dat deze niet stuk te krijgen zijn. Helaas wilde deze nu niet meer starten. Maar niet getreurd, een paar belletjes en zijn maat kwam eraan en de dame en heer van de koffiebar kwamen ook helpen. Met z'n drieën duwden ze de auto even aan en konden we weer op pad. Al met al hebben we een leuke ochtend gehad. 

Trogir by night

Gelukkig is het weer wat omgeslagen. Af en toe een buitje dat eigenlijk geen naam mag hebben, maar verder lekker warm. Vanavond zijn we dus laat uit eten gegaan en konden we gewoon in zomerse kleding zonder vest tot laat buiten zijn. Heerlijk, zo'n vakantiegevoel. Via Tripadvisor had ik een leuk restaurantje gevonden. Ergens midden in de stad, op een soort van binnenplaatsje / binnentuin,  tussen alle straatjes in gepropt. Erg leuk, en vooral ook erg lekker. We zitten we aan de kust, dus we wilden weer vis. Aansluitend hebben we nog even over de boulevard gewandeld en een afzakkertje gegaan bij een tent waar net een straatmuzikant lekker op zijn gitaar aan het pingelen was. Al met al een mooi avondje.

 

Twee rustige dagen en door naar de volgende accommodatie in Trogir

Even weinig te melden vandaag. Gistermiddag hebben we eigenlijk niet zoveel gedaan, behalve aan het zwembad liggen met een boek. Het is per slot van rekening ook nog vakantie hè? Vanmorgen zijn we naar onze volgende locatie gereden: Trogir. Trogir is een stad aan de haven en de oude binnenstad is gelegen op een eilandje tussen het vasteland en het eiland Ciovo. Autovrij, dus hebben we een pasje waarmee we relatief goedkoop kunnen parkeren net buiten de stad en dan via de houten loopbrug naar het appartement kunnen. En de binnenstad is, net als Zadar en andere steden hier aan de kust, voorzien van grote stenen en dus alles behalve vlak, ook wat betreft hoogteverschil overigens. Geen hakjes aan dus en met koffers en tassen best onhandig. Nog even een paar trappen op bij het appartement en dan ben je er. Maar we zitten op een geweldig plekje: midden in de historische binnenstad, achter de toegangspoort van de stad.

Omdat het weer is omgeslagen naar zo'n 30 graden, hebben we vanmiddag in plaats van de stad verkend, lekker op een strandje gelegen. De zee was ijskoud, maar prima voor wat verkoeling. Vanavond gaan we toch lopend de stad in om wat te eten dus kunnen we net zo goed dan een beetje sightseeing doen, net als morgen- en overmorgenavond, want dan hebben we overdag activiteiten gepland. Morgen gaan we met een quad op pad en de middag is nog vrij te besteden. De dag erna hebben we een rondleiding door Split en onderweg gaan we diverse specialiteiten proeven.

Speenvarken aan het spit

Echt een specialiteit hier : speenvarken aan het spit! Wij nemen de lam-variant voor de lunch.

Cultural walking food & drink tour in Sibenik

Vanmorgen om 09:00 uur hadden we met een gids in Sibenik afgesproken voor een cultural walking food & drink tour. Igor was keurig op tijd (want hij kwam niet uit Dalmatië, zo legde hij uit, want Dalmatiërs zijn altijd te laat). Hij leidde ons rond door de straatjes van Sibenik, daar waar de toeristen normaal gesproken niet komen. Hij vertelde ons het een en ander over de stad en ondertussen stopten we bij diverse restaurantjes en bars waar je als toerist normaal niet naar binnen zou gaan. We startten op de lokale markt. Daar was het een drukte van jewelste. Er was een groenten-, een vis- en een vleesafdeling. Geweldig om over de markt te lopen. Igor kocht wat kersen voor ons en legde ons daarna wat uit over de groenten die niet het hele jaar beschikbaar waren. Daarna gingen we naar de vismarkt. Geweldig om te zien! Sardientjes kostten daar 20 kuna (ca. EUR 2,60) per kilo. Aan de zijkant van de markt, was een soort van klein winkeltje, waar kennelijk erg lekkere prosciutto verkocht wordt. Igor regelde daar een prima ontbijt met heerlijke prosciutto en we kwamen er niet onderuit om daar een raki bij te drinken. Tuurlijk, om 10 uur in de ochtend.... Edwin moest rijden, dus ik kon natuurlijk niet ook weigeren. Igor legde uit dat men in Kroatië graag in de ochtend een schnapps of grappa drinken, want dat zuivert je lichaam. Ik vond het een goed excuus.

Aansluitend was het tijd voor koffie, een Kroatische Latte. Igor ging even naar de bakker om de hoek om een soort van strudel te halen, gevuld met verse kaas en andere gevuld met appel. Die hadden we eerder geproefd op het eiland Krk, waar Maria deze voor ons had klaargemaakt. Verder met de tour legde hij ons veel uit over de geschiedenis van de stad Sibenik en hoe de pest daar een invloed heeft gehad op de stad. Erg interessant allemaal. De volgende stop was een soort van kruidentuin, waar we Travarica kregen. In Kroatië wordt dit een geneesmiddel of "de dokter" genoemd, omdat het zoveel heilzame werkingen heeft. Er zit o.a. mint, lavendel, rozemarijn en salie in. Gezond, dus moest ik het maar weer proeven. En Edwin mocht weer een bakje koffie en een slokje van mijn drankje.

Verder de stad door dan maar. Next stop was de wine bar. Daar "moesten" we rode en witte wijn proeven (en Edwin weer koffie). Beide waren lekker, en hij gaf ons ook nog twee varianten, die je minder snel dronken maakte. De witte wijn werd gemengd met bruisend mineraalwater en werd dan op z'n typisch Kroatisch "gemischt" genoemd en dat kun je dus ook zo bestellen in een restaurant of bar. De rode wijn werd met gewoon plat water gemengd en daarna smaakte het een beetje als vlierbessensap.  We leerden hier ook dat vis 3x moet zwemmen: 1x in de zee, 1x in olijfolie en 1x in witte wijn.

De klimmetjes over de trappen begonnen al wat zwaarder te worden na al die alcohol in de ochtend, maar we moesten nog naar de "echte lunch". Een tentje, gerund door 2 oude mensjes van 80+, waar de mijnheer de inkopen doet op de markt, de mevrouw kookt (eten wat de pot schaft / wat op de markt te verkrijgen was), en de mijnheer serveert. Slechts een paar tafeltjes, maar wel met rood-geblokte kleedjes, bestek wat allemaal niet bij elkaar past, grootmoeders eten en uiteraard weer een likeurtje. Dit keer een walnootlikeur. Best lekker, en om eerder genoemde reden moest ik ook die van Edwin opdrinken. Geen wijn erbij dit keer, maar gewoon water. We aten huisgemaakte gnocchi met een soort van sukadelap, en een aardappelgerecht met gedroogde, gezouten kabeljauw. 

Voordat het het einde van de tour was, gingen we nog even sardientjes eten bij een tentje aan de haven. Ik had geleerd dus bestelde snel een "gemischt" voordat Igor nog een schnapps kon bestellen. 

Op de terugweg heeft Igor ons nog even laten zien waar we een fles Travarica konden kopen. Hij kletste nog wat van de prijs af (denken we, want na een praatje met de kassajuffrouw ging er nog even 14 kuna af van de prijs die op het schapkaartje stond). Al met al een superleuke trip, een aanrader. Het regende eigenlijk de hele ochtend, maar da heeft het niet minder leuk gemaakt. We hebben gelachen en naast eten zijn er heel wat onderwerpen de revue gepasseerd.