Middag Vianden

Het weer is hier nog steeds prima (lees: 13 graden, droog en wat zon) en we slapen hier ontzettend goed. Vandaag zijn we pas om 9:30 uur uit bed gerold en na wat lanterfanten met een paar bakken koffie erbij (de eerste bak zelfs lekker in de tuin toen een groene specht me om de oren vloog >> weer geen foto), zijn we toch wat gaan ondernemen en naar Vianden gereden. 

Met de stoeltjeslift omhoog en langs het kasteel weer naar beneden gelopen. Hoewel we eigenlijk weinig spierpijn hadden van de wandeling van gisteren, voelden we nu wel in de benen dat we gisteren ook wat gedaan hadden. Het kasteel zelf hebben we verder niet bezocht, maar het ligt daar wel prachtig aan de rivier de Our. Bovendien zijn de bladeren aan de bomen al flink aan het verkleuren. Ik had de camera niet meegenomen, dus de foto's zijn allemaal met de telefoons gemaakt.

Op de terugweg nog even een stukje van de wijnroute gereden en een klein hapje gegeten in Remich, wat best toeristisch is en hier slechts een paar kilometer vandaan is. We zitten hier aan de Moezel zoals eerder gezegd, en we zijn er vandaag achter gekomen dat die Moezel precies de grens is tussen Luxemburg en Duitsland. We zitten dus net aan de juiste kant van de rivier. We merken wel dat ze hier nog wat minder ingericht zijn op mondkapjes, terwijl wij in Italië natuurlijk de laatste dagen die dingen zowel binnen in gebouwen als ook buiten op straat moesten dragen. Wij dragen ze toch dus wat sneller dan de meeste mensen hier. Bij terugkomst in het huisje weer lekker de haard aangestoken en even de finale Nadal - Djokovic gekeken, wat een redelijke teleurstelling werd. Nadal was heer en meester en het was in 3 sets al gebeurd.

We hebben hier een lekker flesje wijn gekregen van de eigenaresse en zijn erachter gekomen dat deze van een wijnhuis / wijngaard vlakbij komt, dus we gaan morgen eens even kijken of die open is en of we daar wat wijn kunnen proeven en aanschaffen. Nog even een paar daagjes genieten voordat we weer naar de Corona-ellende in Nederland gaan. Het blijft hier voorlopig nog gewoon droog dus we nemen het er nog even van!

Luxemburg : wandeling tussen de wijnvelden van de Moezel

Vanmorgen in het licht bleek dat we hier aan de Moezel zitten en midden in de wijnvelden. Dat krijg je als je snel-snel keuzes maakt over waar de volgende stop moet zijn, dan weet je niet zo goed waar je belandt, behalve dat het daar nog droog is.... Niets voor mij overigens want ik zoek altijd alles van te voren uit. Volledig buiten de comfortzone dus. 

De wandelroute die ik vanmorgen uitzocht, liep dus dwars door de wijnvelden. Het bleek een behoorlijke work-out met veel nare klimmetjes maar het was zeker een hele mooie route. Het weer was vandaar ook perfect om te wandelen: 15 graden en een lekker herfstzonnetje.  Zo'n 2,5 uur zijn we zoet geweest incl. uitpuffen, genieten van het uitzicht en foto's maken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet had verwacht dat Luxemburg zo mooi was. En mondkapjes hadden we voor deze activiteit niet nodig!

Dagje Lucca en reis naar Luxemburg

Donderdag hebben we een dagje Lucca gedaan. Het was heerlijk weer (23 graden met een zonnetje) dus we hebben lekker terrasjes gepickt in hemdje en korte broek en wat souvenirs gekocht. 's Avonds op sjiek uit eten geweest. We aten daar dingen die we wel eens gegeten hadden, maar niet op deze manier bereid. Zo had ik als voorgerecht een bord met alleen maar rauwe vis. Oesters, tonijn tartaar, coquillecarpaccio en rauwe garnalen.  En Edwin had als hoofdgerecht gekookte inktvis, die ook nog zo lekker zacht was. Alle smaken waren puur, de bediening goed, het eten goed, de sfeer goed en het gezelschap goed. Kortom een zeer geslaagde dag / avond.

Vrijdag zijn we vertrokken uit Italië. Na een lange reisdag van ruim 12 uur met veel vertraging door file, wegwerkzaamheden en slecht weer, zijn we aangekomen in Wellenstein, Luxemburg. We logeren in een B&B wat eigenlijk een verbouwde schuur is bij iemand in zijn achtertuin. Wat lastig om te vinden in het donker maar het is een hele mooie verbouwde schuur met een mooie tuin met fruitbomen en alles industrieel ingericht. 

Op loopafstand is de Moezel en we zitten midden in de wijnvelden (zagen we vanmorgen pas toen we boodschappen gingen doen na bijna het klokje rond geslapen te hebben). Straks dus maar even de wandelschoenen aan en op pad! 

Gezellige beestenboel hier

Het is hier bij de Agriturismo een gezellige boel. Zo is er een kater en een poes, en zijn er de kittens, die elke dag wel zorgen voor vermaak.  Ze onderzoeken alles, springen over elkaar heen, plagen moeder door aan haar staart te hangen en ze klimmen in bomen en struiken. Soms zie je ze alleen voorbij schieten, vaak achter elkaar aan of achter een insect aan. Er waren er eerst drie kittens, maar eentje is verhuisd naar de andere Agriturismo, bij opa. Wij mochten de afgelopen dagen voor ze zorgen, en dat deden we met veel plezier. Het zijn buitenkatten, dus heel veel omkijken heb je er niet naar. Ze ravotten of ze slapen of ze zijn op ontdekkingstocht. Wel leuk om op een luie middag even wat foto's van te schieten!

Verder zijn er twee ezeltjes, die volop de ruimte hebben en iedere dag wel even gedag komen zeggen. De ene keer met wat meer bombarie dan de andere keer, maar gezellig zijn ze wel.  Nina en Fiore heten ze. 

Vandaag hebben we een beetje rondgereden in de omgeving. En we hebben even het prachtige plekje  (Agriturismo) van onze overburen in Hulshorst bezocht en een aantal meren in de buurt. Tevens is vandaag onze laatste dag hier in Pornello. Wat hebben we het mooi gehad! Morgen gaan we een nachtje naar Lucca, en dan komen we langzaamaan weer terug richting de Corona-hectiek in Nederland.

Città della Pieve en Carniola

Vandaag startten we een beetje langzaam op. Eerst hebben we uitgeslapen, toen op ons gemakkie een kop koffie gedronken in het zonnetje buiten en pas tegen 11:30 uur zijn we wat gaan ondernemen. 

Allereerst hebben we een bezoek gebracht aan Città della Pieve, wat bestaat uit allemaal smalle straatjes met leuk gekleurde luiken voor de ramen. Kruip-door-sluip-door dus, niet heel erg handig met een Rav-4 en dan binnen de muren parkeren. Maar met een beetje passen en meten kwamen we wel het stadje weer uit. Het smalste straatje van Città della Pieve was zo smal dat wij er alleen overdwars tussendoor konden. Ben benieuwd hoe mensen dat doen met een kratje boodschappen ! Wij hebben het al snel omgedoopt tot smurfen-dorp, want echt alles leek te zijn gemaakt voor smurfen met smurfenauto's die overal onderdoor kunnen snurfen.

                

Aansluitend hebben we nog even een late lunch gedaan in Carniola: naar dat dorpje wilde Edwin al steeds steil omhoog rijden en dat hebben we dan nu maar even gedaan. Het enige wat ik me herinner van dit dorpje is dat het me in 30 minuten zo'n 8 muggenbulten opleverde op mijn voeten en armen.

Aan het einde van de dag hebben we nog even gerelaxt bij het huisje, in het zonnetje was het nog best te doen. Inmiddels zitten we alweer lekker binnen met de haard aan. 

We gaan hier donderdag weg en we hebben van donderdag op vrijdag nog een nachtje in Lucca geboekt. 

Daarna was alles nog onduidelijk aangezien:

• Het Noorden van Italië getroffen is door noodweer en we niet eerst nog zuidelijker willen rijden.
• Zwitserland oranje is en dus ook een no-go is.
• Frankrijk voor een groot deel ook oranje is en daarnaast ook last heeft van noodweer.
• We in Duitsland zoals het er nu uit ziet, niet meer mogen overnachten zonder eerst een Corona-test te doen. De app van buitenlandse zaken kon er niet echt een sluitend antwoord op geven.

We hebben nog even Oostenrijk overwogen maar daar is het ook een en al regen, dus vertrekken we vrijdag maar vast weer een heel eind richting Nederland, naar Luxemburg wat nog geel is en waar het ook nog een paar dagen droog lijkt te zijn. We hebben een leuk plekje geboekt met een houtkachel in Zuid-Luxemburg tot en met woensdag en gaan dan lekker weer naar huis. 

La Scarzuola - bizar en gek en mysterieus en briljant tegelijk

Thuis had ik dit uitje al gevonden, maar omdat rondleidingen alleen met 8 personen gedaan worden, had ik deze alweer van de lijst gestreept. Tot onze gastvrouw ons vroeg of we interesse hadden om de rondleiding door de tuinen van La Scarzuola te doen. Ja dus!

Ooit gesticht door Franciscus van Assisi in 1218 die er een roos en een laurier plantte, waaruit een fontein stroomde: een wonder. In 1957 begon de architect Thomasso Buzzi naast het klooster een ideale stad te bouwen. Het zijn in totaal 7 theaters, die allemaal hun eigen curiositeiten hebben. Zo is er een miniatuur-stad met miniaturen van de mooiste gebouwen in de wereld. Alle theaters hebben een prachtige akoestiek, maar hebben ook weer hun eigen eigenaardigheid. 

Zo is er een vergulde deur, die precies met de stenen meebeweegt, zijn aan het einde van een theater wat cipressen geplant met daaronder wat bakstenen op zijn kant, wat een orgel met orgelbuizen en toetsen moet voorstellen. De boom in het midden van een andere ruimte is gemaakt als zonnewijzer en als je een trap in een glazen ruimte op loopt, maakt dat precies het geluid van een toonladder. Er is een tunneltje dat de keel van de walvis van Jonas voorstelt, waar je, als je er doorheen loopt, een wijzer mens wordt. Overal waar je kijkt word je verrast door een andere stijl, een gekkigheid of slimmigheidje. Iemand met heel veel geld en een hele creatieve geest heeft hier aan de knoppen gezeten.

En dan Brian, de gids. Met zijn gat in zijn broek en paarse Croqs aan in zijn keurige Engels, die me deed denken aan een Engelsman die ik kende (misschien zijn tweelingbroer of anders een reïncarnatie van hem, wie weet: alles lijkt hier te kunnen op dit landgoed). Hij is geknipt voor deze job! Vanaf de eerste minuut hang je aan zijn lippen. Ge-wel-dig! Edwin was natuurlijk voor alles en nog wat weer uitgekozen als side-kick.

Boven: overzicht van 1 van de theaters met recht een miniatuurstadje 

met allerlei gebouwen uit de hele wereld

Boven: moeder natuur uitgebeeld als vrouw met vlammen uit haar hoofd

Boven: mond van de walvis die Jonas doorslikte

Boven: aan de lange wijzer van de klok zit een hand die aangeeft 

dat je als je sterk bent, de tijd kan stoppen of terugdraaien.

 Op de deur eronder een persoon met vleugels, die aangeeft dat de tijd vliegt.

Boven: een replica van de toren van Babel in miniatuur

Boven: een vergulde deur, die precies met in de voegen van de stenen past. 

Van binnenuit is de deur haast niet te zien en de akoestiek in het theater blijft behouden.

Rome

Gisteren zijn we naar Rome geweest, dat op ca. 2 uur rijden van hier ligt. Al vroeg waren we op pad, om 7:30 uur.  Onderweg zagen we nog een groene specht (ook wel groene middelvingerspecht genoemd bij ons), en een hele mooie kleurrijke fazant. Helaas had ik de verkeerde lens op de camera zitten dus geen mooie foto's. De kans dat we de fazant nog weer zien lijkt me ook vrij klein, want een paar bochten verder stond een jager met geweer die ook vroeg uit de veren was.

Onderweg naar Rome was het heel erg rustig. Binnen 2 uur waren we dus geparkeerd op een bijna lege parkeerplaats bij het treinstation, vanaf waar we de hop-on hop-off bus genomen hebben, die om 9:30 ook nog hartstikke leeg was. Is natuurlijk supertoeristisch, maar wel de beste manier om in korte tijd dicht bij de hotspots te komen. Al snel hadden we in de gaten dat we nooit alles konden zien wat we wilden zien in 1 dag. Bovendien zagen we vanuit de bus al dat om iedere bocht een volgend mooi oud gebouw opdoemde.  Keuzes maken dus.

Allereerst het Collosseum. Wat een massaal ding zeg! We hadden nog geen kaartjes en de rij was redelijk lang, dus hebben we online kaartjes geboekt voor 15:00 uur en zijn we eerst verder gegaan.  De volgende stop was Teatro Marcello, dat gebouwd is onder Julius Ceasar en pas 11 voor Christus is afgerond onder Augustus.

Rondom dat Theater was ook nog genoeg te zien, dus nadat we er zo'n 45 minuten rondgestruind hadden, zijn we weer met de bus meegegaan naar de Sint Pietersbasiliek en de Castel Sant'Angelo. Tjonge, wat is die Sint Pieter een bombastisch ding zeg. Echt een pronkstuk met een pilarenrij aan beide kanten. Deze katholieke kerk staat op het Sint Pietersplein in Vaticaanstad. De kerk werd tussen 1506 en 1626 gebouwd en volgens de overlevering werd de eerst Paus, Petrus hier gekruisigd en begraven. De Sixtijnse kapel was gesloten dus daar zijn we niet geweest.  We zijn ook niet naar binnen geweest, daar was simpelweg geen tijd voor.

    

De Castel Sant'Angelo oftewel Engelenburcht heeft zijn naam gekregen op basis van een legende. In 590 hield een paus een kerkelijke dienst om God te smeken een einde te maken aan de pest die heerste. Boven op het Mausoleum verscheen een engel. De engel stak zijn zwaard in de schede en de bede van de paus was verhoord en de pestepidemie was voorbij. Op deze plek heeft de paus een kapel laten bouwen. Misschien moet een paus ook nog even wat roepen over een corona-virus?

Toen door of eigenlijk terug naar het Colloseum, met onze op internet gekochte kaartjes. Dat ging prima! Nadat we door een scanpoortje heen waren gegaan en onze temperatuur via een computerscherm was gemeten, mochten we naar binnen. Helaas stond en veel in de steigers, maar het was wel gaaf om te zien dat zo'n gebouw wat er al bijna 2.000 jaar staat, nog in zo'n goede staat is. 

Omdat we de bus op 2 minuten misten, en we kaartjes hadden die ook voor de Palatijn geldig waren, hebben we dat ook maar even meegepakt. Na wederom door de scanpoortjes heengegaan te zijn en onze temperatuur te hebben laten meten, mochten we door. De Palatijn is een van de zeven heuvels in Rome. Hij geldt al de heuvel die het eerst werd bewoond en hier hadden veel keizers hun paleis.

Het was inmiddels al achterin de middag en we wilden nog twee dingen absoluut zien: De Spaanse Trappen en de Trevi fontein. Dus weer een paar haltes mee met de bus en deze twee bezienswaardigheden nog opgezocht.

De Trevifontein is ca 26 meter hoog en 22 meter breeds. Het is een drukte van jewelste met allerlei verliefden en is gebouwd tussen 1732 en 1762. De naam komt van tre vie oftewel drie wegen. Vroeger kwamen namelijk 3 wegen uit op het plein van de fontein. Wij vonden het niet zo heel bijzonder, en vooral ook veel te druk en dus zijn we er snel weer weggegaan.

Tot slot de Spaanse trappen, waar ook de fontein van de boot staat. De trappen horen bij de kerk die in opdracht van Lodewijk XII gebouwd is. In de 17e eeuw wilden de Fransen de kerk verbinden met het plein beneden waar de Spaanse ambassade was gevestigd.

Omdat de bus van 18 uur al weg was en we niet wilden wachten tot de volgende en tevens laatste bus van 19:40 uur, hebben we een taxi terug genomen naar het station. Daar hebben het parkeerkaartje à EUR 20 betaald (koopje!) en zijn we na een hele mooie dag weer teruggereden naar ons mooie plekje op de heuvel. Onderweg hebben we nog even wat gegeten bij het restaurantje een dorpje verderop, uiteindelijk waren we rond 21:30 uur thuis. Thuis gekomen hebben we nog een drankje gedaan maar daarna zijn we ook al een blok in slaap gevallen. Wat een mooi stad en echt niet te doen in 1 dag. Ik denk dat we wel een week nodig hebben om alleen de highlights goed te kunnen bekijken. Mooie bestemming voor een city-trip als Corona ooit onder controle is. Misschien kan die Paus nog even de Aartsengel aanroepen?