Filmpje van de Krka Watervallen

Nationaal Park Krka

Vandaag beloofde weer een mooie dag te worden dus zijn we naar het hier vlakbij gelegen Nationaal Park Krka gegaan. In het hoogseizoen schijn je hier niet te kunnen zijn, want dan loop je over de (veelal Aziatische) koppen. Vandaag viel het enigszins mee. Parkeren was geen probleem en ook konden we direct mee met de boot van 10:00 uur. De boot zet je af vlakbij de grootste waterval Skadinski Buk.

Het was een beetje dringen op de brug voor een mooie foto van de waterval, maar met een beetje geduld kom je vanzelf een keer vooraan de reling. Daarna kon je een rondje door het prachtige park lopen. Er was een houten boardwalk aangelegd, waarover je door het park kon lopen. Soms ook letterlijk door het water, want er is zoveel regen gevallen de afgelopen tijd dat we soms echt door het water naar een uitkijkpunt moesten. Gelukkig zijn onze schoenen waterdicht! :-)

Omdat het inmiddels flink opgewarmd was en we dus al weer druk in de weer waren met zonnebrand en petten voor onze knalrode neuzen, was het heerlijk dat we op een gegeven moment lekker een beetje beschut konden lopen. Het geluid van de vogels oversteeg het geluid van de mensen (en op sommige plekken zelfs het geraas van de waterval), dus het leek wel of je door een of ander moeras liep. De ronde was prima te doen, en 2,5 uur later zaten we weer in de boot terug naar Skradin.

Als je een kilometer of 12 verder reed, dan kon je ook nog een andere waterval bezoeken, de Roski waterval. En dan kon dan op hetzelfde entreekaartje. Gelukkig was het nog redelijk vroeg dus konden we nog even door naar die waterval. Daar was het veel rustiger, want iedereen gaat natuurlijk naar die spectaculaire Skadinski waterval. En terecht hoor. Maar goed, wij hadden de tijd en gingen nog even door naar Roski. Daar hebben we een lekker stuk gewandeld, maar de trap van 500 treden naar de grot hebben we even links laten liggen. Ook de Roski waterval kwam met een denderend geweld naar beneden, maar de Skadinski waterval is vooral zo mooi omdat van alle kanten water samenkomt.

Onderweg terug naar ons heerlijke appartement, hadden we nog mooie uitzichten op de canyon waar de rivier de Krka doorheen stroomt. Al met al echt een topdag. We hebben nu wel een beetje lood in onze benen, want het wandelen hier is net even wat anders dan in Nederland, vooral als je kijkt naar hoogteverschil, oneffen ondergrond en vandaag ook erg veel trappen. En in dit geval ook nog veel natte ondergrond, dus uitkijken dat je niet uitglijdt. Goede conditietraining dus weer. We hadden dit echt niet willen missen, wat een prachtig natuurgebied zeg!

Filmpje van de jeepsafari...

Jeepsafari in het Velebit gebergte / Paklenica

Vannacht weer veel regen en onweer gehad, maar vanmorgen toen om 06:45 uur de wekker ging voor de 3e herkansing van de jeepsafari, was er blauwe lucht!! We moesten een uurtje rijden naar de locatie van waar de jeepsafari vertrok, en na vertrek hebben we een aantal mensen nog op diverse plekken opgehaald. In totaal met 6 landrovers en voornamelijk Duitse toeristen, gingen we op pad.

Op het gebergte lag een soort van rolwolk als hoedje op de toppen. De gids Philippe zei direct "neem maar een extra jasje mee. want dat betekent dat de Bora er is". De Bora is een snijdende, koude valwind uit het Noord-Oosten. En die was er! Brrrr…  Dat extra windjack was dus geen overbodige luxe.

Na een relatief goed berijdbare weg gingen we verder op een echt 4x4 pad. Een hele mooie weg de bergen in op weg naar Peter, de enige man die in het Velebit gebergte woont. Hij is herder en zorgt daar voor zijn paarden en koeien (en 2 honden). Het laatste stuk moesten we lopen, maar dat was zeker geen straf. Het leek wel alsof we door een Alpenweide in Oostenrijk liepen. Net toen ik zei "het enige wat er nog aan ontbreekt, zijn de koeien met een bel om de nek", hoorden we de bellen en niet veel later om de bocht stonden daar de koeien van Peter.

We lunchten bij Peter thuis en hadden daar ook nog snel even tijd voor een plaspauze, alvorens we weer verder de bergkam over gingen. Daar kwamen we bij een plaats waar de film van Winnetou opgenomen is. Zie onder:

Een prachtige omgeving, waar ook de eigenaar van het bedrijf dat de safari organiseert, nog even wat uitleg gaf over de oorlog. Zo gaf hij aan dat ze nog steeds afwachten totdat de Serven toegeven dat de oorlog hun schuld was, omdat ze na de afscheiding van Kroatië vanuit de republiek, ook toegang wilden hebben tot de zee. En dat ze sorry zeggen voor alle civiele slachtoffers die ze hebben gemaakt. Hij legde ook uit dat er, zelfs na 25 jaar, heel veel mijnen nog niet gevonden zijn en dat je dus lang niet overal veilig kan lopen of je hond uitlaten. Dat die gebieden wel aangegeven staan met bordjes, maar dat het door de stenen en vegetatie in dat gebied heel veel tijd en dus geld kost om die mijnen allemaal onschadelijk te maken. Er was een stuk binnen het gebergte helemaal verbrand. Een brand waarvan niemand weet of die wel of niet is aangestoken, maar die er wel voor heeft gezorgd dat de mijnen in dat gebied "opgeruimd" werden.... jaja. De eigenaar gaf aan dat men liever niet meer over de oorlog praat, maar ik vond dat bizar, omdat zeker in deze omgeving de restanten van de oorlog nog goed te zien zijn aan kapotgeschoten huizen die veelal verlaten en vervallen zijn in de tijd. Toen ik aangaf hoe het kan dat ze dagelijks geconfronteerd worden met de oorlog, maar er toch niet meer over praatten, gaf hij daar niet echt een antwoord op.

Verderop kwamen we nog bij een mooie kloof, de Zrmanja Canyon, waar ook een stuk van de film Winnetou is opgenomen. Zie onder. 

Al met al een fantastische dag, met mooi weer, een mooie route, en daarnaast was het erg informatief. We waren tegen half 5 weer terug en toen moesten we nog naar de volgende accommodatie, maar dat was slechts een uurtje rijden. Na een redelijke biefstuk met vieze patat, vieze groente en vieze rijst onderweg, zijn we inmiddels aangekomen in het agrotoerisme waar we de komende dagen verblijven. We zitten nu aan de rand van Nationaal Park Krka, en het weer lijkt de komende dagen mee te werken, dus we zullen eens zien wat dit stuk Kroatië ons te bieden heeft.

Zomaar een vakantiekiekje tussendoor...

Geen jeepsafari, maar Vrana Lake

Na aanhoudende regen en ook flinke onweersbuien werd onze jeepsafari in de bergen al wat uitgesteld naar een later tijdstip. Het zag er niet naar uit dat het ook maar iets zou gaan opklaren, dus hebben we met de organisatie besloten om toch nog een dag te schuiven. Morgen is weliswaar onze reisdag, maar omdat we maar een uurtje hoeven te rijden naar de volgende accommodatie en het morgen dan echt eindelijk droog lijkt te gaan worden, is het de moeite waard. Omdat we de auto al wel volgeladen hebben, hebben we met de eigenaar afgesproken dat die bij hem veilig kan blijven staan. Zijn we gewoon morgen pas rond 17 uur op de volgende accommodatie, dat is op zich niet zo heel erg.

Vanmorgen dus eerst maar even rustig aan gedaan en wat TV gekeken (hoewel die met dat onweer ook flink haperde). Aan het einde van de ochtend zou het wat gaan opklaren, dus hebben we de activiteit van morgen waar we langs zouden rijden als we naar de volgende locatie zouden gaan, naar voren getrokken. Niet zo moeilijk doen. We zijn naar het Vrana Lake geweest, een prachtig natuurgebied rondom een meer, met veel verschillende soorten vogels, libelles, vlinders, kikkers, etc. Daar aangekomen knapte het weer helemaal op, dus de meegebrachte regenjassen konden gewoon in de auto blijven. We hebben een aantal routes gereden, waaronder 1 die volgens mij meer voor 4x4 auto's bestemd was. Met als gevolg dat onze auto nu soort van klei-oranje is, want mochten jullie het even niet opgemerkt hebben: er is nogal wat water naar beneden gekomen de afgelopen dagen. Ook hebben we nog een paar korte wandelingen gemaakt, want het kwik was inmiddels opgelopen tot zo'n 23-25 graden Celcius, dus het was best warm om te wandelen in open gebied. Boven op een heuvel hebben we bij een kneuterig tentje lekker geluncht en aan het einde van de middag zijn we op ons gemak de donkere wolken weer tegemoet gereden. Vanavond dus vast alles inpakken zodat we morgenochtend vroeg weg kunnen op weg naar de jeepsafari. 3x is scheepsrecht zullen we maar zeggen.

Eten in Kroatië

Wat ons opvalt in Kroatië, is dat mensen trots zijn. Op hun familie, op wat ze bereikt hebben, op hun land en ook op wat het land hun geeft. Het eten is dan ook fantastisch omdat ze het met liefde behandelen. Alles wat we tot nu toe hebben gegeten, was vers. Geen poespas, gewoon puur (zonder gluten en / of veel te veel zout of wat dan ook). Zo ook in het restaurant van de accommodatie waar we de afgelopen dagen verbleven. Daar aten we de allerlekkerste lamskoteletjes ever. Trotst vertelde de eigenaar van het restaurant dat het hier om lokale lam ging, waarvan hij precies wist wat er mee was gebeurd. Beetje zout en peper, en dan op hout grillen. Niet meer, niet minder, maar o-zo lekker.

Vanmiddag ook weer... in dat park waar we waren, was een piepklein huisje en dat was omgedoopt tot soort van restaurantje. Veel kon je er niet krijgen, maar er stond duidelijk op de "menukaart" dat alles vers en lokaal was. En dan krijg je dus dit voorgeschoteld. Daar kunnen wij wel aan wennen.

Nin

Op advies van de enthousiaste mijnheer van de jeepsafari zijn we ook nog even doorgereden naar Nin, een oude Kroatische kroningsstad. Ook Nin is al 3000 jaar bewoond en er is een belangrijke archeologische vindplaats waar resten te vonden zijn van de grootste antieke tempel aan de Adriatische zee, mozaïeken en diversie kerken.

Dit is de lage stadspoort, uit de 16e/17e eeuw:

Dit zijn de restanten van een Romeinse tempel uit de 1e eeuw:

Dit zijn restanten van een oud Romeins huis:

De stad is omringd door stadsmuren, en er zijn veel mooie elementen hier en daar te zien in de stad. 

Zadar

Vandaag met enige vertraging door de plotselinge komst van de Europese bijeneter, een dagje naar Zadar gegaan. De klemtoon ligt overigens op Za, dus wij spreken het lekker allemaal verkeerd uit. Het was tevens weer een goede manier om de regen en onweer waar we vanmorgen mee wakker werden, te ontvluchten. In Zadar was het prima weer: bewolkt met een zonnetje, maar wel 23 graden. Zadar is een gezellige stad. Niet zo gehaast, veel oude gebouwen (Zadar is meer dan 3000 jaar oud), veel gezellige terrasjes en een goede sfeer. Aan de rand, bij de haven, staan twee moderne kunstwerken : het zeeorgel en groet aan de zon. Groet aan de zon is vooral in de avond mooi, maar het zeeorgel was erg bijzonder om te horen. Hieronder een link van YouTube waar het geluid goed te horen is.

Het onderwaterorgel is een ontwerp van Nikola Basic. Het is een bouwwerk van 70m lang en verdeeld in 7 trapvormige secties. Onder deze 7 secties bevinden zich 35 orgelpijpen van verschillende lengtes. Elk van de 7 secties heeft daarnaast nog een aantal marmeren trappen. De secties met het grootste aantal trappen produceren de laagste tonen. De golven van de zee bespelen dit instrument. Zodra de golven tegen de trappen staan, duwen ze lucht in de pijpen en dat zorgt voor het orgelgeluid.

Hieronder nog een impressie van Zadar in foto's.