Corroboree Wetland Cruise over de billabong

Vandaag stond de laatste excursie op het programma: een boottocht door de billabong. Een eindje rijden, maar we waren gelukkig op tijd. Onderweg zagen we nog wat wallaby's (zowel levend als plat) en een aangereden dingo. Plus dan meteen alle roofvogels (voornamelijk wouwen) die ze aan het opruimen waren. Dat is hier onderweg echt de gewoonste zaak van de wereld. De boottocht was mooi en we zagen een aantal mooie roofvogels, watervogels, salties en freshies (krokodillen) en prachtige lelies. 

Na de tocht hebben we even geluncht bij de taveerne in de buurt en moest er nog heel even geposeerd worden bij de op de heenweg gespotte Edwin Road. 

Aansluitend was het even een regelmiddag: even nog een souvenir kopen op een bijzondere plek en daarna de auto wassen, want die moeten we schoon (schoner) inleveren morgen. Dat was nog best een klus met al die aangekoekte blubber op de zijkanten en alle dode insecten op de grill en de lampen. Maar het is redelijk gelukt. 

Vanavond gaan we nog even lekker uit eten en morgen leveren we de auto in en vliegen we om 15:45 uur deze tijd richting Singapore. Daar komen we dan bijna 5 uur later aan. Dan hebben we daar een overstaptijd van 4 uur en vliegen we meteen door naar Amsterdam, waar we woensdagochtend vroeg aankomen. En dan zit dit fantastische avontuur erop. Wat een ge-wel-di-ge reis, zeg! We hebben er lang op moeten wachten, maar het was het 100% waard.

Watervalmarathon in Litchfield National Park

Na een prima nacht in onze cabin, zaten we stipt op 08:00 uur aan het ontbijt. Vandaag stond een dagje watervallen van Litchfield National Park op het programma. We startten bij de Florence Falls, die we gisteren alleen maar vanaf het uitkijkpunt gezien hadden. Vanmorgen liepen we de 135 traptreden naar beneden voor een duik in het meertje onder de waterval. Ik vond het nog iets te vroeg om te zwemmen, maar Edwin vond 9 uur een prima tijd! Eerlijk is eerlijk, het was een fantastische plek om te zwemmen! Terug zijn we over het pad door de prachtige jungle-achtige omgeving gelopen.

Daarna door naar de Tolner Falls, waar je alleen maar even naar een uitkijkpunt kon wandelen. 

Toen door naar de Tjaetaba Falls. Dat was wel een iets langere wandeling met een flinke klim, maar daar konden we ook weer zwemmen, in een kleine poel met water tussen de verschillende lagen van de watervallen in. Onderweg kwamen we nog langs een bosbrand, waar hier verder niets aan gedaan wordt, ze worden zelfs bewust aangestoken. Wel apart om zo langs te lopen. 

Edwin maakte bij de watervallen even een van zijn befaamde bommetjes vanaf een rots, wat hem applaus en luid gejuich opleverde. Na een uurtje hadden we het daar ook wel weer gezien en begonnen we aan de wandeling terug.

Bij de Wangi Falls hebben we eerst even geluncht en daarna hebben we een deel van het pad gelopen. Deze waterval was echt heel erg mooi en goed toegankelijk. Zwemmen mocht (nog) niet, vanwege de sterke stroming en de evt. aanwezigheid van krokodillen. Jammer, maar vanaf het platform konden we het ook prima zien! Daarna nog even verder omhoog gelopen (zweten, want het was alweer 30 graden!) om vervolgens eigenlijk net niets te kunnen zien, behalve bomen. Helaas, maar goed voor de beweging.

Het was inmiddels ook alweer 15 uur en we moesten nog een uurtje rijden naar het hotel in Darwin. Dus hebben we de Berry Springs even laten schieten. Op de terugweg zagen we de auto voor ons een wallaby aanrijden. Zielig, maar hij kon hem gewoon echt niet meer ontwijken. Die beesten komen ook te pas en te onpas maar zomaar de weg op hupsen. Helaas was het beest niet in een keer dood, maar kon hij zijn onderlijf niet meer bewegen (zijn kop kon hij nog wel optillen). We stopten even om te vragen of met die mensen alles OK was (dat was zo, alleen wat schade) en daarna ging de chauffeur van de auto het beest uit zijn lijden verlossen. Dat was ook het enige wat hij kon doen, want ze hebben hier echt geen dierenambulance ofzo en als die er wel was, dan kon die er pas met anderhalf uur zijn ofzo. En je kunt je afvragen wat er dan nog van zo'n beest te maken is. Wij hebben dat moment maar verder niet aanschouwd en zijn doorgereden. Ik vond het wel naar.

Het hotel waar we slapen is prima. We kregen een gratis upgrade naar de 5e verdieping met 2 slaapkamers (1 voor de koffers en 1 voor ons) en uitzicht op zee. Het uitzicht op de zonsondergang vanavond was ook heel mooi! 

We hadden een gek restaurant gevonden op Tripadvisor: een soort Japanner waar de kok al pratend met zijn gasten en al grappend dingen voor ze klaarmaakt. Een aparte avond werd het: binnen 35 minuten hadden we schaaltjes met en zonder rijst gevangen van achter de bar vandaan, had de chef al goochelend met zijn zout, peper, saus en tang ons eten klaar gemaakt en was het feest alweer voorbij. We hadden om 19 uur gereserveerd en waren om 20 uur weer terug in het hotel. Dat was niet wat we ervan verwacht hadden! Nou ja, hebben we ook weer meegemaakt.

Morgen gaan we nog een laatste excursie maken hier in Australië: een boottocht door de Corroboree billabong. Daarna gaan we de boel echt inpakken en vliegen we terug naar Nederland.

Vlucht terug van Arnhemland naar Jabiru

Vandaag was het zover: we moesten deze prachtige plek verlaten. En wat vonden we dat ontzettend jammer! Bij het ontbijt nam ik uit voorzorg een wagenziektepilletje, want ik wilde liever niet weer groen uit het vliegtuig komen.

We zouden vliegen om 08:30 uur, maar gezien de eerdere ervaring gingen we ervan uit dat dat niet zou lukken. Dus nog maar een bak koffie genomen. Toen het vliegtuigje laag over vloog, reed Ryan ons naar het "vliegveld", oftewel de air strip. Daar was het vliegtuigje net geland. 

We maakten kennis met de piloten, namen afscheid van Ryan en maakten ons op voor het opstijgen. De piloot gaf gas maar toen hij bijna op snelheid was, remde hij weer af. Wat nou dan? Shit, een groepje wallaby's op de air strip voor het vliegtuig. We zagen ze weghupsen door het raampje. Dat gebeurt dus alleen in Australië!!  Dus terug naar het startpunt, alle checks opnieuw en nog een keer zwaaien naar Ryan die vermakelijk zat te kijken naar het hele gebeuren. Dit keer ging het wel goed. Edwin vroeg de piloot of hij nog even over Cahill Crossing wilde vliegen (eer rivieroversteek waar we anders met de auto doorheen  hadden  gemoeten). De piloot was in goede doen en gaf ons een mooie tour over de rivier, waar we ook nog een aantal krokodillen op de zandbanken zagen liggen. Na Cahill Crossing zagen we het vliegveld van Jabiru al liggen: gek genoeg vinden we dit ineens een vliegveld, vergeleken met de air strip in Arnhemland. Hier staat ook een hek omheen bijvoorbeeld, dus geen wallaby's die opstijgen of landen moeilijk maken. Er schijnt op de air strip in Arnhemland overigens ook wel eens een koe te staan. De landing ging soepel en de auto stond er nog. Daarna eerst maar even wat tijd genomen om alle appjes, FaceBookberichten en andere felicitaties te lezen, die gaandeweg de vlucht allemaal binnenkwamen.  

En even op de NOS app gekeken, want we hebben echt 3 dagen onder een steen geleefd. Daarna weer op pad met onze trouwe Hilux. Op naar Litchfield! Dat was ca. 3 uur rijden en we hadden in de middag nog even tijd om te zwemmen bij Buley Rockhole. We maakten ook nog even een foto van de Florence Falls, die gaan we morgen van wat dichterbij bekijken.

Nadat we wat afgekoeld waren, reden we terug naar onze cabin waar ik even de achterstallige blogjes wegwerkte en Edwin de voorbereidingen deed voor de barbecue. Morgen rijden we dwars door Litchfield National Park naar Darwin, naar onze laatste accommodatie. Maar we hebben nog 1 excursie op het programma staan en gaan in Darwin vast ook nog wel wat zien. Dan zit het er echt bijna op :-(

Arnhemland 26 mei

Blog van 26 mei

Vanmorgen was het bewolkt dus de vogels waren aan de late kant om ons te wekken. Desalniettemin zaten we om 07:30 uur aan de eieren met bacon om om 08:15 uur weer op pad te gaan met Ryan, met de boot naar de billabong. Dat leverde weer een top-ochtend op met heel veel (verschillende) ijsvogels, water- en weidevogels en krokodillen. Ook de Jesus Christ Bird overigens. En een mega grote hagedis!  

We liepen nog een mooi stuk naar wat rock art van de aboriginals, voordat we weer langzaam door de moerassen terug gingen naar de lodge, waar om 13: 00 uur de lunch op ons wachtte. Heerlijk weer: Griekse salade met lamsköfte en tzatziki en als toetje glutenvrije wortelcake met zoetigheid. Daarna lekker de middag zo goed als “vrij”. Dus lekker genoten met een drankje bij het zwembad en vast wat foto’s uitgezocht. 

Om 16:00 startte de zonsondergangtocht. Met de boot door de moerassen naar de billabong om daar naar de zonsondergang te kijken met wat hapjes (kaas/worst/olijven/zongedroogde tomaatjes, paté etc) en een lekker biertje en wijntje. Heerlijk! 

Het was een prachtige afsluiting van 3 geweldige dagen hier in Arnhemland. Het is echt een verborgen stukje paradijs. Met zoveel geschiedenis is het een natuurlijk museum en in een gebied met zoveel water en moeras raak je als vogelaar niet uitgekeken op de enorme hoeveelheid vogels. We kunnen het iedereen aanraden! Ook met onze persoonlijke gids Ryan hadden we ons geen betere gids kunnen wensen. Rustig, verstand van zaken en de nodige dosis humor. Wij vonden hem top!

Morgen worden we nog 1x gewekt door de vogels en dan moeten we helaas afscheid nemen van deze supermooie plek in Australië, die we echt nooit zullen vergeten. Met niets te vergelijken, misschien met de Okavanga Delta in Botswana, maar toch ook weer compleet anders. Na het ontbijt vliegen we weer met "Wakiduki Air" - zoals Edwin het nog steeds noemt - naar Jabiru, waar we de auto weer oppakken en een middagje Litchfield meepakken voordat we nog 2 dagen naar Darwin gaan en terugvliegen. Zo gauw we weer online zijn, zal ik de achterstand van de blogjes plaatsen. 

Arnhemland 25 mei

Blog van 25 mei.

Terwijl het in Nederland nog niet eens 25 mei is, word ik wakker gezongen voor mij verjaardag door Edwin. En nog voordat we aan het ontbijt gingen, had ik de wallaby en de whistling kite (een wouw) en de corella al vastgelegd.

Om 07:30 uur ontbijt en om 08:15 uur meteen door naar de 1^e excursie van de dag. We zouden vandaag de boot op gaan en we hadden er zin in! Toen Ryan de auto parkeerde bij de boot, lag er een zoutwaterkrokodil naast de boten (dat zijn degenen die je niet wilt aaien). Heel fijn als je vanuit de auto de boot in moet. Hij draaide zijn kop even opzij en liet ons daarna ons gang gaan. De boottocht was geweldig, het leek wel een tocht door de Amazone, een soort tropisch regenwoud met heel veel vogels, van ijsvogels tot watervogels tot roofvogels en alles ertussenin. Helemaal in mijn straatje dus. Het hoogtepunt was de white bellied sea eagle. De stroompjes en riviertjes waren hier en daar nog net diep genoeg om doorheen te varen: over een paar weken kan dat echt niet meer, dan zijn ze te ver opgedroogd. 

We kregen een snackje bij de waterval waar een zoetwaterkrokodilletje (slechts een meter lang) ons in de gaten hield en een witbuikzeearend in de boom boven ons op zoek was naar zijn volgende snack. 

Na een hele ochtend varen, kwamen we rond 12:30 uur terug bij de lodge waar we om 13:00 uur gingen lunchen. Heerlijk weer met een salade met kangoeroe en linzen kregen met als toetje een glutenvrij bessentaartje. Daarna even tijd om wat voor onszelf te doen, en om 15:00 uur gingen we weer op pad.

Maar niet voordat Ryan ons gewezen had op een tawny frogmouth owl, die op het terrein zat. Prachtig, ik had nog nooit zo’n gek beest gezien. Een heel mooi verjaardagscadeau!

We gingen dit keer een korte wandeling maken naar meer rock art, hoewel in 32 graden iedere wandeling op dit tijdstip te ver is. Prachtig weer, maar we waren echt wel toe aan verkoeling. Ook daar had Ryan voor gezorgd: een natuurlijke waterpoel zonder krokodillen, helemaal voor onszelf. Sterker nog, er kwam ineens een koelbox met ijs tevoorschijn met een fles champagne en 2 glazen voor mijn verjaardag. Ryan ging weer in de auto zitten en liet ons lekker een uurtje samen genieten van champagne, de verkoelende duik en elkaar. Superleuk en goed geregeld van de lodge zeg. Tegen 18:00 uur waren we terug bij de lodge en hadden we dus nog een uurtje om ons even op te frissen. Daarna raakten we aan de praat met de andere gasten en besloten we gezamenlijk dat het leuker was met zijn allen te eten dan apart. In het toetje stond een kaarsje en werd er voor me gezongen. Een leuke afsluiter van een top-dag! Ondanks het feit dat we geen contact met de buitenwereld konden hebben, was het een supermooie dag. En het leuke is : al dat contact met de buitenwereld komt dan over 2 dagen als we weer “in de lucht zijn”.