Berenexcursie In Parque Natural de Somiedo

Het is vandaag een gekke dag. Overigens ook de dag dat Edwin 25 jaar in dienst is bij Axians en al haar voorlopers. Leuk overigens dat zijn manager daar nog even een appje over stuurde. Na de lekke band van vanmorgen en de plensbuien besloten we op tijd te gaan rijden voor de excursie. We hadden hier en daar al wat stenen op de weg zien liggen vanuit de bergen, dus je weet maar nooit op zo’n dag als vandaag, zeker met het weer. We waren bijna 45 minuten te vroeg, maar dronken lekker een bak koffie in een bar naast de plek waar we afgesproken hadden. We groetten een stel en speelden wat met de hondjes. Achteraf bleken dat dus de mensen (en de hondjes) van de excursie te zijn, die ons eigenlijk om 16:30 uur verwacht hadden i.p.v. 17:30 uur wat op onze papieren stond. 17:30 uur bleek de zomertijd, in september is het een uurtje eerder. Niet getreurd, de tocht kon gelijk van start. We startten bij het eerste uitkijkpunt, vanuit waar we door de monoculair van Sofia een tweetal burlende herten zagen. Een zag eruit alsof hij moe of gewond was, die had het gevecht vast niet gewonnen. Prachtig! Bij de parkeerplaats zagen we ook de zo goed als platte band van de gids. Bizar toeval?! Nadat deze weer opgepompt was bij het lokale benzinestation gingen we naar de 2^e plek waar evt. beren te zien konden zijn. Steil omhoog moesten we, maar wat een prachtige plek zeg! 

We liepen het laatste stuk, maar ook hier geen beren helaas. Bij de allerlaatste plek werd het eigenlijk al te donker en hebben we voornamelijk even zitten kletsen met een andere gids die ook een excursie gaf, over de beren die we in Alaska gezien hebben. Geen beren dus helaas, en ook de wolven en wilde katten lieten zich niet zien. Op de terugweg zagen we nog wel twee (bos?)uilen en een kikker. Nu zitten we weer veilig op onze berg in La Focella. Morgen gaan we op tijd rijden en slapen we in een berghut, ver weg van WiFi en zelfs telefoonbereik. Het blogje wordt dus een dagje later geplaatst.

Lekke band

Vanmorgen na het ontbijt kwam de regen met bakken uit de hemel. Ook de stroom viel even uit. Geen wandelweer, dus besloten we maar een stukje te gaan rijden. Net na vertrek zag Edwin een lampje branden op het dashboard. Nader onderzoek in het Toyota-serviceboekje leerde ons dat er wat mis was met de bandenspanning. Er waren net 2 nieuwe banden onder gezet thuis, dus we dachten dat het daar misschien mee te maken had. Bij de benzinepomp bleek echter dat er nog maar iets meer dan 1 bar in zat, dus oppompen was geen overbodige luxe. We zagen toen ook al meteen wat het euvel was : een schroef in de gloednieuwe band. Tja, kan gebeuren.

Het was 40km naar de garage in Oviedo, dus we gokten erop dat we dat met het oppompen wel zouden halen. Rustig aan. Zo niet, dan zou het lampje weer gaan branden en konden we alsnog bepalen om of nog een keer op te pompen of de Spaanse ANWB te bellen. Dat laatste wilden we eigenlijk vermijden gezien de aanhoudende regen. Het lampje is niet weer gaan branden voor Oviedo en bij de garage waren ze meer dan welwillend om ons te helpen. Er waren een aantal opties: het thuiskomertje uit de kofferbak, een nieuwe band, of een prop schieten bij de garage verderop. We kozen voor een nieuwe band, maar helaas hadden ze hetzelfde merk niet en kennelijk is het is Spanje illegaal om 2 verschillende merken banden voor of achter te hebben. Alternatief was dus twee nieuwe banden of een prop bij de buren. We werden inmiddels een beetje zenuwachtig omdat de lunchtijd eraan kwam, en dan gaan ze 2 uur dicht waardoor onze excursie mogelijk in gevaar kwam. Gelukkig was de prop binnen 20 minuten gezet en hadden ze lekkere koffie. Ach, en dit was de minst slechte dag dat dit kon gebeuren, want we hadden vandaag niet echt plannen voor overdag (einde middag pas) en de regen komt nog steeds met bakken uit de hemel.

Eens kijken of we vanavond meer geluk hebben en in de regen een beer of wolf spotten.

Nachtelijke geluiden

Gisteravond hebben we nog even lekker gerelaxt in het mooie huisje. Er is hier een soort honesty bar met lokale producten, waar we een flesje wijn gehaald hebben en wat te snacken. Goed initiatief, want het is bedoeld om de locals te ondersteunen. Vanwege de toch wel redelijk zware wandeltocht lagen we redelijk op tijd in ons hele brede bed. Wij hebben thuis een bed van 1.60m breed, dus we waren elkaar vannacht wel een beetje kwijt af en toe. Niks aan.

Om 01:45 werden we wakker van een geluid. Ik dacht eerst dat het de koeien waren die in de bergen liepen, (of Edwin die 2 meter verderop lag te snurken haha), maar Edwin herkende het geluid meteen vanuit de tocht met Jan Niebeek een paar jaar geleden: burlende herten! We zitten natuurlijk midden in de bronsttijd! Gaaf! Het was pikkedonker natuurlijk dus even naar buiten gaan had geen zin, er viel toch niets te zien. Daarnaast wil je de locals ook niet wakker maken door een nachtelijk tochtje en wie weet wat je verder nog tegen komt! We zitten hier wel in berengebied ook. Wel heb ik even een uurtje liggen luisteren naar het geburl. Vanmorgen om 08:00 uur toen het licht was ben ik wel even op pad geweest, maar er viel niets te zien, het was allemaal ver in de bergen. Maar er was wel genoeg te horen. Luister maar naar het filmpje in dit blog, op het laatst is het vooral goed hoorbaar. 

Van Muros de Nalón naar La Focella

Vandaag kwamen we wat moeilijk op gang. Het bed was nog lekker warm en was regenachtig en het was erg druk bij het ontbijt met alle mensen die de Camino de Santiago lopen. We hebben daarom maar onder de overkapping buiten gegeten > meteen even wat frisse lucht! We konden pas laat inchecken op het volgende adres en dat was ook niet zo heel erg, want we hadden nog wel wat andere zaken op het programma staan.

We zijn in de regen naar Salas gereden, waar het net 20 minuten droog was om even het stadje te bezichtigen en wat glutenvrije boodschappen te doen.

Daarna zijn we via een zeer alternatieve route over een goed begaanbare kleiweg dwars door de bergen verder gereden. Het uitzicht was vast prachtig, maar door de regenbuien was dit helaas niet te zien. Verderop klaarde het weer op en kwam zelfs de zon er door.  Toen was ook zichtbaar wat de natte kleigrond had aangericht en hadden we ineens een soort van lichtbeige auto.

Bij 22 graden hebben we lekker tapas gegeten op een terrasje en met een mooie 19 graden hebben we de route van 4,5km heen en 4,5km terug naar de Cascada de Xiblu gelopen. Op internet hadden we gelezen dat het een vrij eenvoudig pad was, maar de laatste kilometer was nog best zwaar met klimmetjes, uitstekende en losliggende rotsen en losse stenen. Omdat het flink geregend had, was de kleigrond ook best glad, dus we hebben overwogen om terug te gaan, maar als je 200m van de eindbestemming af bent, dan moet je soms even doorbikkelen. En was het het waard? Nou, heel eerlijk was de waterval wel een beetje een teleurstelling. Maar goed, we hadden onze grenzen weer wat verlegd en kwamen best trots weer aan bij de auto.  En weer 9km in de benen.

Daarna moesten we nog even op zoek naar een supermarkt en die vonden we in een dorpje ca. 12km verderop, San Martín. Een papa-en-mama-winkeltje hoe ik dat noem. Klein, maar fijn. We vonden er de spullen die we nodig hadden om vanavond wat te eten en morgen te ontbijten en het vriendelijke oudere dametje bij de kassa gaf ons nog even een lesje Spaans door alle producten te benoemen die we in ons mandje hadden. Ik wist zeker 80% van de cursus die ik heb gedaan, die is dan toch niet helemaal voor niets geweest!

We zitten nu in een superleuk huisje in een klein bergdorpje La Focella, midden in de bergen. Een topplek en alles is aanwezig hier. De vriendelijke mevrouw van de accommodatie stond ons al zwaaiend op te wachten en heette ons welkom met lokale koekjes en verse appelsap. We zitten hier midden in een Natuurpark Las Ubiῆas-La Mesa en hebben fantastisch uitzicht. Er is hier niets. Geen WiFi, geen restaurant en geen supermarkt. Alleen een soort honesty bar met lokale producten, daar gaan we zo even kijken.  Voor morgen hebben we eigenlijk nog geen plan, behalve de berenexcursie met een gids in de namiddag/avond.

E-bike tocht door Asturië

Na een hele goede nachtrust werden we vanmorgen gewekt door een uil, die op een paar meter van ons raam een alarmroep deed. Meteen klaarwakker dus, maar het bed was nog te lekker om te gaan kijken. Vandaag stond, na een karig ontbijtje met wel heel lekkere koffie, de e-bike tocht op een elektrische ATB op het programma. Omdat het minder weer zou worden, adviseerde de verhuurder om morgen te gaan i.p.v. vandaag, maar wij vonden dat het prima kon vandaag. Er was net een klein buitje gevallen na het ontbijt, maar het klaarde snel op. Nadat we het verhuurbedrijf met een beetje hulp gevonden hadden, legde de uiterst vriendelijke meneer met handen en voeten en google translate van alles uit over de fietsen en de route. De zadels werden goed gezet, er werd nog even een foto gemaakt door de andere enthousiaste meneer en daar gingen we. Het weer was fantastisch, dus ik had de regenjassen in de tas verwisseld voor een paar sweatjacks. Die zijn er overigens niet uit gekomen, een T-shirt was voldoende!

De route liep voor een deel over de Camino de Santiago, we kwamen dan ook veel wandelaars tegen. De route ging eerst flink naar beneden en daar kwamen we uit op een  houten vlonderpad op een strand. Het was toen nog wat bewolkt, maar het klaarde echt snel op.

Daarna ging het heel steil omhoog, maar ik schakelde verkeerd (omhoog i.p.v. omlaag), dus er zat niets anders op dan lopend de steile helling op te gaan. Bovenaan kreeg ik nog even schakelles van Edwin en daarna ging het gelukkig een heel stuk beter. Ik ben nog wel een paar keer afgestapt bij de hele steile afdalingen met veel blubber en grote stenen, maar verder was de route door de dorpjes, door de velden en langs de prachtige kust heel erg mooi. Onderweg hebben we nog even lekker wat gedronken op een prachtig strand, wat we bijna voor onszelf hadden, en raciónes gegeten bij een restaurantje. Ik heb daar zowaar in het bloemkolen-Spaans een soort van praatje gemaakt met een local die op het terras zat. Is die cursus toch niet helemaal voor niets geweest. Ik merk overigens dat ik het allemaal wel wat beter versta na die cursus. Het was inmiddels 20 graden met een lekker zonnetje, dus we hadden helemaal niets te klagen! Behalve dat we de benen inmiddels wat begonnen te voelen haha!

Rond 15 uur waren we weer terug bij het verhuurbedrijf en zijn we nog even met de auto doorgereden naar Castaneras, waar ook een prachtig uitzicht is over de ruige kustlijn. Daarna was het wel een beetje op en verlangden we naar een lekkere warme douche! De komende paar dagen lijkt het weer wat minder te worden. We zullen het wel zien, we schoenen zijn waterdicht en we hebben regenjassen bij ons. Het weer heb je nou eenmaal niet in de hand.

Van Ascain (F) naar Muros de Nalón (E)

Vandaag was niet zo'n hele lange reisdag, maar uiteindelijk waren we pas om 17:45 uur op de eindbestemming. Dat lag voornamelijk aan ons zelf overigens. We hadden niet zo'n goede nacht in de warme, donkere kamer met klein / hard bed, dus zijn we iets langer blijven liggen om de gemiste slaapuren in te halen. We gingen dus pas rond 09:45 uur op pad. Ook konden we pas om 17 uur inchecken, dus hadden we de tijd om nog wat te ondernemen. Binnen een kwartier waren we de grens over en reden we in de regen over de mooie slingerende bergpas met hier en daar een mooi doorkijkje naar zee. We aten wat in San Vincente de la Barquera, een leuk plaatsje waar het bijna onmogelijk was om een parkeerplaats te vinden. Er was ook veel politie op de been. Pas na een half uur werd ons duidelijk waarom. Er kwam een wielerronde voorbij, inclusief alle poespas eromheen. Leuk om te zien! We aten raciónes, een soort grotere tapas om te delen en dat was heerlijk!

Ik had thuis uitgezocht dat ik nog graag langs de Bufones de Arenillas wilde rijden, wat slechts een kleine omweg was. En het was zeker de moeite waard! Doordat het water door de scheuren van het kalksteen aan de kust binnen komt, hoor je een enorm hard geluid, alsof er iets uit het binnenste van de aarde omhoog komt. Het is een heel bijzonder geluid, wat wat weg heeft van opkomend onweer. Als het er wild aan toe gaat, kunnen ze water omhoog spuiten tot 20 meter hoog, wat een beetje lijkt op geisers. Zo wild was de zee vandaag niet, maar het geluid was erg indrukwekkend en er kwam wel wat waterdamp omhoog. Het was de rit over de onverharde weg en de wandeling van ca. 12 minuten heen en weer terug meer dan waard.  Ondertussen was het ook flink warm geworden en de zon deed ook goed haar best. 

We reden door naar Mirador del Fitu, een uitzichtpunt op 1100m hoogte met 360 graden uitzicht over bergen en zee. Ook zeker de moeite waard, hoewel de twee bussen met drukke Spanjaarden wel een beetje een stempel drukten op dit "uitstapje".

De herberg waar we vandaag slapen, is prima. Schoon, veel frisse lucht en we hebben er lekker in de zon een drankje gedronken. De zon brandde vanmiddag flink, dus dat Desperadootje ging er prima in. De dame van de receptie had zich voor de zonnige dag ook even goed gekleed in niet meer dan een korte broek en een (te kleine) beha, waar ze voor het fatsoen nog een open doorzichtig vestje overheen had gedaan. Erg lastig om zo iemand in de ogen te kijken als de boel er letterlijk bijna uit hangt. Ze had er zelf weinig last van en met het mooie weer kon ze er misschien ook nog wel een lekker kleurtje op krijgen!

Vanavond hebben we gegeten in Cudillero, een mooi en erg toeristisch vissersdorp, met een groot plein, de Plaza Marina. Een groot dele van het dorp is op de heuvel rond dit plein gebouwd en op het plein zijn veel restaurants en bars te vinden. Veel waren er niet open, maar wij aten bij de nr. 1 van Tripadvisor, een superkneuterig barretje met een winkel erbij, waar ze alles verkopen wat ze ook op de kaart hebben. Normaal waren we hier voorbij gelopen, maar ik ga altijd redelijk blind op Tripadvisor en dat ging vanmiddag ook goed. Ik at, op advies van Edwin's tandarts (!), het typische Asturische gerecht fabada, een bonenstoofschotel met o.a. bloedworst en spek. Prima te eten en het vult als een malle! Morgen gaan we wat actiever doen, dan gaan we fietsen in de omgeving. 

Ascain

Vandaag zijn we dwars door de Bordeauxstreek verder zuidelijk gereden. Het weer blijft, op hier en daar een buitje na, nog steeds prima. Onderweg hebben we dus bij een tankstation nog even lekker in het zonnetje gezeten, waarna we wel een beetje ingekakt waren. 

Een groot deel van de route ging over de N10, dus niet over de snelweg. Dat scheelt behalve tolgeld, ook een hoop saaie kilometers, want op wat pensionado's in campers na, is het redelijk uitgestorven op de snelwegen. Het was een prachtige rit door de zonnebloemenvelden en de wijngaarden en hoe zuidelijker we kwamen, hoe meer de uitlopers van de Pyreneeën in beeld kwamen. We zijn inmiddels aangekomen in Ascain, op ca. 20 km van de Spaanse grens. We wanen ons in een Oostenrijks bergdorp met bergen rondom en typische huisjes. En het is 20 graden met een zonnetje, dus prima terrasweer! De wijn was mierzoet en ze hadden geen drogere (alleen nog zoetere, blegh!), dus ik ben maar overgestapt naar de spa rood. Edwin's biertje smaakte hem wel prima. Vanavond gaan we lekker eten bij een restaurant dat "restaurant van de jagers" heet, dus een lekker stukje vlees zal wel moeten lukken. Morgen rijden we door naar Muros de Nalón, waar onze roadtrip begint. We hebben er zin in!

Saint-Denis-sur-Loire

Gisteren zijn we op pad gegaan richting Asturië. We doen lekker rustig aan dus onze eerste stop was onder Parijs, in Saint-Denis-sur-Loire. We zitten in een prachtige B&B (Le Clos Macé - Chambres d'hôtes de charme - Blois - Val de Loire - (leclosmace.fr), waar je door een poort op een soort binnenplaats komt. Bijkomend voordeel was dat ook de zon was doorgebroken, na een dag met veel regen. De kamer is ook prachtig, dit plekje is echt een aanrader! De vriendelijke eigenaar vertelde ons al dat ze speciaal voor mij een glutenvrij brood hadden gebakken voor het ontbijt morgen en gaf ons nog wat tips om te doen in de omgeving. Zo konden we natuurlijk niet de Loire missen, dus daar hebben we een stukje gewandeld. Daarna zijn we doorgereden naar Blois, de hoofdstad van dit departement. Ook Blois ligt aan de Loire en de brug is een echte eyecatcher.

Blois is een gezellige stad, met winkelstraatjes, een historisch centrum en wijk met heel veel kunstwinkeltjes. En uiteraard veel terrasjes. En omdat de zon was doorgebroken, hebben we lekker buiten gegeten langs de Loire en kochten we nog even een flesje wijn voor de avond in de B&B. 

De B&B eigenaar verzorgde de glazen en een kurkentrekker en we hebben de avond verder doorgebracht in de gezamenlijke ruimte, waar we een paar potjes pool hebben gespeeld. Uiteraard had ik geen schijn van kans om te winnen tegen Edwin. 

Vandaag rijden we verder naar het zuiden van Frankrijk, naar Ascain. Dat is minder ver rijden dus we doen lekker rustig aan vandaag. Het is per slot van rekening vakantie!

Asturië

Nog 2 weekjes en dan mogen we weer op pad! Vanwege mijn baanwissel in mei en de aansluitende vakantie naar Ierland had ik eigenlijk niet meer genoeg dagen over om nog een keer weg te kunnen, maar gelukkig heb ik een hele flexibele werkgever en mocht ik een paar dagen bij kopen zodat we toch nog twee weekjes weg konden.  Na de niet zo goede ervaring met het vorige reisbureau voor Ierland ben ik weer verder gegaan in de zoektocht naar een reisbureau wat goed bij ons past. (O, wat missen we Marianne toch!) We boekten bij Better Places, waar de reis wordt voorbereid door iemand die ook in de streek woont.  Verder werken ze veel met kleinschalige accommodaties, wat ons wel aantrekt.

We hebben inmiddels alle papieren binnen, dus langzaamaan kan de voorpret beginnen, hoewel je niet wilt zien hoe vol de agenda voor die tijd nog is! We doen rustig aan en slapen nog 2 nachten in Frankrijk voordat we starten aan de rondreis door het mooie Asturië, in Noord-West Spanje. Wat we verwachten? Natuur, stranden, mooie kustlijn, nog meer natuur, mooie wandelpaden, lekker eten en een vriendelijke lokale bevolking die ik hopelijk na mijn cursus Spaans iets beter kan verstaan. Misschien kan ik zelfs wel een paar woorden terugpraten.  We hebben ook een aantal excursies geboekt, waaronder een e-biketocht langs de kust, een vogelexcursie met een gids, een berenexcursie met een gids, een 4x4 excursie met een gids en een kookworkshop met een Spaanse chef.  En we slapen een nacht in een berghut, zonder bereik, en waar je alleen lopend of met de tractor kan komen. Leuke vooruitzichten!