Dag 18: Koisjärvi - Porvoo

Vanmorgen nogmaals geprobeerd te betalen bij de camping, maar er was nog steeds niemand, dus zijn we maar weg gegaan. We hadden gisteren ook nog een paar keer bij de receptie gekeken en het telefoonnummer op de deur gebeld, maar helaas niemand kunnen vinden bij wie we mochten betalen. Dan weet ik ook niet wat we verder hadden kunnen doen.

We zijn vandaag in een kleine 2 uur naar Porvoo gereden dat een leuk oud stadcentrum heeft. Het deed ons een beetje aan Bergen in Noorwegen denken. In de winkeltjes kon je vooral kunst, handwerk en snuisterijen kopen. We hebben in een schattig cafeetje met een superleuk behangetje een kop koffie gedronken en een gebakje gegeten. We wilden toch even stilstaan bij de verjaardag van mijn vader, die vandaag 75 zou zijn geworden. Een mijlpaal die hij helaas niet heeft mogen halen. Maar gebakjes was hij gek op, dus hij had het vast een goed idee gevonden dat we een lekker gebakje namen. En ik had aan glutenvrije opties ook nog keuze uit 4 soorten! Het werd mud-cake, wat je zo op je heupen plakte. Edwin had Sachertorte en beiden hadden we geen trek mer in lunch daarna. Pffff.

Na het bezoek aan het stadje zijn we op ons gemakje wat zuidelijker richting zee gereden, waar we nu op een camping staan. Hier is weer niemand te bekennen bij de receptie, dus ben benieuwd hoe dat weer afloopt. Mensen kwamen wel weer op ons af of we de bel niet gehoord hadden voor de sauna, maar verder is er qua campingpersoneel niemand te bekennen.

Morgen is de laatste dag hier in het mooie Finland. Dan staan we op de camping waar we de eerste nacht ook stonden. Daar is alles aanwezig om de camper te legen, er is een supermarkt voor de laatste lege flessen, we kunnen er afval kwijt, we kunnen 2 nieuwe gastanks kopen bij de benzinepomp ernaast en de metro naar de binnenstad van Helsinki is om de hoek. Daar gaan we onze laatste middag en deel van de avond maar vullen. Zaterdag vliegen we weer naar huis!

Dag 17: Ruovesi – Koisjärvi

Vanmorgen kwam rond 8:30 uur iemand aanrijden op de camping. Waren we voor die tijd vertrokken, dan hadden we zo zonder betalen weg kunnen gaan, want er was echt geen mens te bekennen. Nu maar netjes gemeld en betaald, maar kennelijk is het hier einde seizoen allemaal niet zo spannend meer en hebben ze de centen al binnen.

Vandaag moesten we een aardig stuk rijden, het eerste deel verder over de Route 66. Hadden ze leuk op ingespeeld overigens. 

We wilden wandelen in Nationaal Park Liesjärvi, maar dat bleek nog niet zo makkelijk te vinden als dat het leek. Eenmaal aangekomen bleek het wel een prachtig park. Op de weg erdoorheen zagen we al een zwarte specht en toen we de wandeling tussen de twee meren gingen doen, zagen we ook nog eens heel veel goudhaantjes, eekhoorntjes en hoorden we een specht. Helaas zagen we de laatste niet, want er schijnt hier nogal een bijzondere soort voor te komen. Al met al niet zo heel ver gelopen, want het was al ver in de middag, maar met toch bijna 5km in de benen zijn we maar op zoek gegaan naar een slaapplek. 

Toch maar weer een camping, al is het maar voor de warme douche om in de ochtend even de spieren in de rug weer warm te krijgen. Want dat bed…. Pfff, echt keihard.  Aangekomen op de camping in Koisjärvi hadden we een déjà-vu. Ook geen mens te bekennen bij de receptie, en op het aangegeven telefoonnummer wordt niet opgenomen. Nu maar weer gewoon op een plek met stroom gaan staan, maar er is nog steeds geen teken van leven. Morgen maar weer kijken of we mogen betalen of niet.

Plan voor morgen is bijgesteld. We gaan niet naar een Nationaal Park, maar naar een plaatsje genaamd Porvoo. Dat schijnt er leuk te zijn en het brengt ons meteen naar de juiste kant van Helsinki. Vrijdag is de laatste volle dag en gaan we vanaf de camping vlakbij Helsinki met de metro naar Helsinki nog even in. Daarna moeten we helaas alweer inpakken. Los van het bed in de camper, hadden we hier denk ik nog prima een paar weken extra kunnen vertoeven, want wat is Finland een ondergewaardeerd vakantieland zeg!!

Dag 16: Pietarsaari – Ruovesi

Vandaag moesten we een flink eind rijden, maar gezien mijn wandeltocht en het uitslapen van Edwin, waren we wat laat op pad. Uiteindelijk hebben we ruim 4 uur gereden, en zijn we nu in de omgeving van Ruovesi. Op een schiereilandje om precies te zijn. Op een spookcamping, waar we ondanks dat er niemand bij de receptie was, gewoon maar zijn gaan staan, net als een tweetal andere campings. WiFi en stroom werken en het chemisch toilet is al geleegd. Ook de douche en WC is open, dus we kijken vanavond of morgen nog wel een keer of we mogen betalen.

Vanmiddag hebben we nog wel even de tijd genomen om een wandeling te maken in het Nationaal Park Helvetinjärvi. Het was nog steeds stralend weer (wel iets kouder: 13 graden), maar het was prima wandelweer. We hadden onderweg al het liedje “The Road to Hell” van Chris Rea gehoord, en het kan geen toeval zijn dat toen we de wandeling gingen maken, de bewegwijzering hetzelfde aangaf : To Hell.

Gelukkig viel het uiteindelijk mee en kwamen we uit bij een mooie kloof waar je vanaf die plek erg mooi in kon kijken. 4.3km, maar allemaal natuurlijk weer niet zo vlak als op de Veluwe.  En prima voor een wandeling aan het einde van een lange reisdag.

De laatste paar dagen gaan we nog een paar Nationale Parken af.

De kruisbek gespot!!!

Vanmorgen gunde ik Edwin nog even wat uitslapen en omdat ik veel vogels hoorde, besloot ik maar even de rugpijn eruit te lopen. Dus wandelschoenen aan, camera met grote lens mee en in de benen. Er liep een mooi houten vlonderpad dichtbij dus ik besloot die maar eens af te lopen. En met succes!!! De nummer 1 van de te fotograferen wensenlijst kunnen fotograferen! De kruisbek. Jaren probeer ik hem in Nederland al te spotten in de winter, wanneer ze kort in Nederland verblijven, maar zonder succes. Het leuke van de kruisbek is dat de bovenste en onderste snavelhelft elkaar kruisen. De snavel is zo gevormd om de zaden uit de dennen- en sparappels te halen.

Op de terugweg spotte ik ook nog een grote bonte specht. Die hebben we natuurlijk op de Veluwe ook veel, maar is ook altijd leuk om vast te leggen. Mooi ochtendje dus, ik ben er in ieder geval superblij mee! 

Dag 15: Pattijoki - Pietarsaari

Gisteren zijn we uiteindelijk beland op een camping met veel vaste gasten. Om 19 uur was de sauna voor vrouwen en dat werd omgeroepen. Ik had daar niet zo’n zin in, maar even later stond iemand op de deur te bonzen om aan te geven dat ik nu aan de beurt was en straks over een uurtje de mannen. Uiteindelijk toch niet gegaan. Ook Edwin werd door 1 van de vaste gasten in badjas (met biertje in zijn zak), aangemoedigd om naar de sauna te komen.  Het was ons allemaal een beetje te enthousiast. De volgende ochtend dus maar even gewoon lekker warm gedoucht. Dat was ook nog een hele opgave, want er was 1 doucheruimte bij de sauna’s met 3 douches. Middels een bordje “vrij” of “bezet” kon je aangeven of het wel/niet bezet was. Dus weer terug naar de camper om met het woordenboek van de telefoon te kijken welke van de 2 Finse woorden “bezet” betekende. Hahaha! Uiteindelijk lekker gedoucht, even water gevuld en weer op pad gegaan. Uitgezwaaid door een de Zweed die met Edwin in de sauna wilde zitten en die terloops in het bijzijn van zijn vrouw en van mij nog even tegen Edwin zei dat Edwin een mooie vrouw had met (wild gebarend) een mooie voorgevel. Wat een ouwe viezerik zeg. Sukkel. Blij dat we daar weer weg waren!

Tussen de middag hebben we even aan het strand geluncht, want het was inmiddels 17 graden met een lekker zonnetje. Daarna zijn we verder doorgereden langs de kust, waar we nu in de buurt van Jakobstad zitten. Een prachtige plek, waar je uitkijkt over de Botnische golf. Vanmiddag dus even heerlijk in het zonnetje gezeten en aan de praat geraakt met een ouder stel, dat met ons een boven het vuur geroosterd worstje deelde. Ontzettend aardig en ook nog eens leuk gezelschap. Ze zijn hier overigens weer wat opener dan in het Noorden van het land, waar ze wat norser en geslotener zijn.

Na het eten in de camper zijn we maar weer terug gegaan naar de waterkant voor een supermooie zonsondergang. En we waren, ondanks de hele irritante en grote muggen, niet de enigen die er van genoten. Het was echt prachtig! Nu de kachel aan en straks misschien nog even een potje Yathzee. Kijken wie er vanavond wint. Morgen gaan we het binnenland in en zakken we nog wat verder af richting wat Nationale Parken om nog even wat te wandelen. Het weer blijft de komende dagen aardig goed.

 

 

Dag 14: Rovaniemi - Pattijoki

Gisteren hebben we op een supermooi Park4Night plekje gestaan met een zogenaamde “kota”.  Dat is een soort vuurplek, waar hout (neergelegd door de overheid) ligt en waar iedereen gebruik van kan maken. Idee is natuurlijk dat je dat dan ook weer netjes achterlaat en dat gebeurt hier wonder boven wonder ook. Afval ligt in de prullenbak en de boel is netjes aangeveegd met de bezem die er staat. Ik denk niet dat dat in Nederland goed zou gaan. De vuurplaats is overdekt en je krijgt het er dus ook lekker warm. Onder het genot van een biertje hebben we worstjes aan een tak warmgemaakt, aardappels gepoft en een lekkere salade erbij gegeten. We hebben daar bijna 10 uur geslapen! In de ochtend bleek het een hele kleine wereld: alles was potdicht van de mist. Wel heel mooi met de doorbrekende zon zo boven het meer. We hebben dus maar even rustig aan gedaan tot de mist wat opgetrokken was.

Vandaag zouden we verder zuidelijk afzakken, richting Olhava. Omdat de zon nog wel wat moeite had om het te winnen van de mist, zijn we iets verder zuidelijk gereden. Onderweg, toen de zon volop scheen, hebben we nog wel even lekker geluncht aan zee. Wel wat fris, maar toch. Inmiddels staan we op een camping in Pattjoki, waar we lekker eerst even buiten gezeten hebben. Het is maar 12 graden, maar uit de wind lukte het prima in de zon. Daarna hebben we even het natuurpad hier achter in de velden en bossen gelopen. Even de benen strekken en een frisse neus halen. Morgen zakken we weer verder af naar het zuiden.

 

Dag 13: Rovaniemi - Paakola

Vanmorgen moesten we op tijd op, want we werden om 10 uur opgehaald voor de quad tour op de poolcirkel. Eenmaal aangekomen bij het hoofdkantoor bleek dat we geboekt hadden met z’n tweeën op 1 quad, maar dat wilden we eigenlijk niet. Dus ter plekke maar even omgeboekt naar een quad per persoon. Wel zo leuk. Omdat het een regenachtige dag leek te gaan worden, kregen we naast een regenpak ook leren handschoenen en uiteraard de verplichte helm met bivakmuts. We waren de enigen die geboekt hadden, en dus konden er 2 stagiaires mee: een dame uit Spanje en een jongeman uit Frankrijk. Ook onze gids had jaren in Frankrijk gewoond en had het accent nog niet losgelaten. Bizar hoeveel Fransen er daar in dat Rovaniemi zitten.

Toen we alle spullen bij elkaar hadden, zijn we naar de plek gereden waar de quads stonden. Na een stoomcursus quad rijden en een uitleg over de tekens voor onderweg, konden we op pad. Het leuke is dat we inmiddels een aantal keer quad gereden hebben en daardoor ook wat meer vertrouwen hebben in zo’n ding. Hierdoor durf je net iets meer. De dame uit Spanje vond het doodeng dus die waren we regelmatig even kwijt. Al met al was het een superleuke ervaring over verschillende bospaden en onderweg moesten we 2x stoppen vanwege overstekende rendieren. Onderweg stopten we voor thee met koekjes en uiteraard hebben we weer wat bessen geplukt en gegeten (want daar zijn die Finnen helemaal verzot op). Verder was het eigenlijk helemaal niet erg dat het regende, want dat hoort er natuurlijk eigenlijk wel een beetje bij met quad rijden: blubber en plassen.

We werden weer netjes afgezet bij onze camping, waar we eerst nog even lekker warm gedoucht hebben en van de gelegenheid gebruikt gemaakt hebben om even water te vullen en te lozen. Aansluitend hebben we nog even een bezoek gebracht aan Santa Claus Village, want dat moet eigenlijk wel als je hier bent. Een bizar en vooral commercieel uitgebuit dorpje, waar je de “echte“ Kerstman kunt ontmoeten (en hij was thuis gelukkig) en vooral veel souvenirs kunt kopen. Wij vonden het huis van Santa Claus in North Pole Alaska heel erg veel leuker, en waren hier na een half uurtje wel uitgekeken. Een extra kaartje kopen om mevrouw Claus te ontmoeten en de rendieren te zien, hebben we niet gedaan. Wat een poppenkast, snel weer de drukte uit! (er kwam ook net een bus met Chinezen aan)

Dus maar weer op pad gegaan. Eerst nog even langs de supermarkt en toen door naar de volgende Park4Night (gratis) overnachtingsplek. In Paakola, een heel mooi plekje aan het water met een overdekte vuurplaats met gratis hout. Tijd dus voor weer een BBQ! We aten vanavond daarom weer worstjes met gepofte aardappel die we boven het vuur klaargemaakt hebben. Beetje salade erbij en klaar.

Morgen zakken we verder af naar de westkust. Het weer lijkt te gaan opknappen dus het zou mooi zijn als we nog een paar lekkere zonnige dagen hebben. 

 

Dag 12: Kittilä – Rovaniemi (elandsafari)

Vannacht hebben we weer geslapen op een Park4Night plek, een hele mooie plek bij een meer en een vogelkijkhut. Vanmorgen waren we op tijd wakker en hebben we op een camping in de buurt even ons chemisch toilet geleegd. Toen zijn we nog even bij de vogelhut gaan kijken, waar we een flinke groep kramsvogels zagen. Altijd leuk!

We waren redelijk op tijd in Rovaniemi (de weg was gelukkig weer verhard) en wilden even kijken waar we ons vandaag en morgen moesten melden voor de excursies. Dat was midden in de stad en daar kon je met de camper lastig komen. Dus even gebeld of ze ons niet konden komen halen op de camping en dat was geen probleem. Ook weer opgelost.

Om 16 uur werden we opgehaald voor de Moose Safari. Een knappe Franse student die dit als bijbaantje had, bracht ons naar het eland-gebied waar onze gids woont. Leuk nog even wat Frans gepraat dus. Onderweg stopten we om even te kijken bij het zeearendennest. Het nest was helaas onbezet. Het vermoeden was dat het mannetje en het jong een week na het vrouwtje ook naar Afrika was gevlogen om te overwinteren. We waren echt in de middle of nowhere en even flitste door mijn hoofd dat als de knappe Fransoos slechte bedoelingen had, niemand ons daar in dat bos zou vinden, en we waarschijnlijk een lekkere snack voor de wolven zouden worden. En dat het laatste wat we gezien hadden, een leeg arendsnest was geweest.

Maar gelukkig gebeurde dat niet en werden we netjes afgeleverd bij onze gids. Deze was op zijn beurt net klaar met een andere excursie met een quad en stapte net uit de auto. Zijn buik kwam onder zijn shirt vandaan en zijn bouwvakkersdecolleté was niet te missen. Nooit een 2^e kans voor een 1^e indruk dacht ik nog (of hoe zei die ene boer uit BzV het ook alweer?!). Maar goed, veel tijd om daarbij stil te staan was er niet, want we moesten instappen en als het kon een beetje snel, want we moesten ook nog langs zijn hotel/camping voor een snack, want die was bij de prijs inbegrepen. Met 90 km/uur scheurde hij over de onverharde wegen met zijwegen in een gebied waar rendieren, vossen, en rendieren lopen. Ik checkte nog even mijn veiligheidsgordel en constateerde dat geen van de stoelen nog een hoofdsteun had. Ik constateerde ook dat de gids geen gordel om had en even schoot het door me heen dat een botsing met een rendier niet persé een van de onderwerpen was van mijn recente BHV cursus. De basis is echter hetzelfde: hulpdiensten inschakelen en eerst je eigen veiligheid, dan die van anderen, en dan die van het slachtoffer want die is toch al gewond. De snacks waren goed verzorgd maar glutenvrij was niet helemaal doorgekomen (of helemaal niet), dus ik hield het bij een drankje en was blij dat ik al even een goede uitsmijter had gegeten om 15 uur en ik nog een reepje bij me had. Hij liet ons nog even al zijn opgezette wilde dieren zien en na de snack en een sanitaire stop gingen we op pad.

We hadden nog ca. 1 uur daglicht, dus gespannen met de camera op schoot gingen we op zoek. Met het 4x4 busje scheurden we over de onverharde wegen, en gingen we paden in die ik niet eens wegen zou willen noemen. Om daar waar we echt niet verder konden zonder vast te komen zitten maar weer te keren, terwijl takken en stronken langs de lak van de auto schuurden. De gids was een norse man van weinig woorden met maar 1 doel: elanden spotten. Hij legde wel vooraf uit dat het de laatste excursie van het jaar was, omdat het elandenspotseizoen wel zo’n beetje over was. De beste tijd is augustus en als we niets zien, dan krijgen we de helft van ons geld terug. Toen we rond 19:45 uur niet voldoende licht meer hadden, ruimde ik mijn camera vast op: ik had er eerlijk gezegd ook een beetje een hard hoofd in gekregen. We zagen wel een spierwit baby rendiertje met zijn moeder, maar dat was het ook. Maar ondanks een aantal diepe zuchten en wat zenuwachtig gewrijf door zijn vettige haar, gaf de gids niet op: de verwarming ging op de hoogste stand, het raam ging open en de schijnwerper kwam erbij. Edwin zei nog dat voor ons de kachel niet zo hoog hoefde, maar dat werd afgedaan met een kort “ssssst!” (want elanden houden niet van pratende mensen). Met 1 hand aan het stuur en een met de schijnwerper naar buiten schijnend gingen we verder op zoek naar de eland. Ondertussen scheet ik achterin peuken, want ik was als de dood dat we met z’n allen in de schijnwerper naar een eland zaten te speuren in de berm en dat we er een over het hoofd zouden zien die midden op de weg stond. En hij had al eerder verteld dat hij al 3x een ongeluk had gehad met een rendier (en nog steeds geen gordel om..?). Daarnaast durfde ik na de duidelijke “ssssst!” eigenlijk helemaal niets meer te zeggen, dus wat moest ik dan doen als ik wel een eland zag in de schijnwerper (of op de weg)? Edwin maakte zich ondertussen ongerust dat ik achterin de auto met al dat gehobbel en gedraai inmiddels kotsmisselijk zou zijn, maar die durfde ook niets meer te zeggen.

In het laatste half uurtje zagen we uiteindelijk een vrouwtjeseland in het licht van de schijnwerper. 5 seconden, langer niet. Verder zagen we nog een laplanduil, die was wel heel erg gaaf.  Ergens in het bos op een kruispunt stond de Fransoos weer op ons te wachten en konden we weer overstappen in het andere busje en werden we weer veilig afgeleverd op de camping.

foto helaas niet van mezelf, maar van Wikipedia af gehaald

Nu, met een lekker koud biertje, moet de ervaring nog even landen. Hier zullen we het nog vaak over hebben denk ik, want het was weer een bijzondere ervaring.

Zo maar naar bed, want morgen in de ochtend hebben we een quad tour geboekt en moeten we in de middag nog even op bezoek bij de kerstman.

Dag 11: Nuorgam – Kittilä

Gisteravond hebben we gegeten in een groot hok met een vuurplaats erin. In Finland, aan de ene kant van de rivier Teno met uitzicht op Noorwegen aan de andere kant van de rivier. We hebben worstjes geroosterd boven het vuur en aardappels klaargemaakt boven het vuur in aluminiumfolie. Tijdens het eten sloten ook 2 Finse dames aan, die ook daar kwamen koken. Altijd leuk om andere mensen te ontmoeten!

Vannacht nog een keer uit bed geweest om te kijken of er Noorderlicht was, maar ondanks de gekke lichte lucht, was het helaas te bewolkt voor het Noorderlicht. Jammer, maar we hebben nog een nacht of 3 de kans om het te zien.

Vanmorgen hebben we eerst weer even water geladen en gelost en na een lekkere warme douche zijn we rond 10:30 uur weer op pad gegaan. Via de 92 langs de grensrivier naar Inari, een supermooie weg met vergezichten over de rivier. In Inari misten we de juiste afslag naar de 955 en onze navigatie leek deze weg helemaal niet te kennen. Toen we weer terug waren gereden naar Inari, stond de weg wel aangegeven en waren we dus weer op de juiste weg. Na ca. 112km kwamen we erachter waarom onze navigatie de weg niet aangaf. We hebben “onverharde wegen mijden” namelijk aan staan en dat had de navigatie keurig opgevolgd. We hadden dus op de T-splitsing 3 keuzes : 1) 112km terug waardoor we bijna 350km zouden omrijden, 2) 80km (mogelijk allemaal onverhard) naar Kittilä of 3) 83km naar Kittilä (mogelijk allemaal onverhard). De camper voor ons koos optie 2 en wij volgden hem uiteindelijk dan ook maar. Het was een niet al te beste weg met een combinatie van klei en grind en daar zaten ook behoorlijke gaten in. Onderweg waren er ook nog wegwerkzaamheden en kwamen we trucks met opleggers en aanhangers tegen. Als die er over kunnen….. Na ca. 60km werd de weg ineens weer verhard en konden we gelukkig de laatste kilometers normaal afleggen. We kwamen nog door Levi, waar we ooit een keer een nachtje geslapen hebben tijdens onze trip naar de Noordkaap. Een lange reisdag dus vandaag, want uiteindelijk waren we, met een hele vieze camper van de kleigrond, rond 19:30 uur pas op de plek van bestemming. Een Park4Night plekje weer, vlakbij een vogelkijkhut en langs een meertje. Heel leuk en kost niets. Morgenvroeg maar eens even kijken nog bij die hut.

Het is nu 3 graden, dus wederom koud genoeg voor het Noorderlicht. Maar die verrekte wolken….

Morgen gaan we naar Rovaniemi, dat is hier nu vlakbij. We hebben daar 2 activiteiten geboekt, dus we blijven daar 2 nachten. Morgen gaan we een eland-safari doen. Het zou leuk zijn als we een eland zagen, want die hebben we nog niet gezien hier. En overmorgen gaan we quad rijden op de poolcirkel.

Dag 10: Kiilopää – Nuorgam (noordelijkste puntje van Finland)

Na vannacht een paar keer gekeken te hebben of het Noorderlicht te zien was (was helaas niet het geval), zijn we vanmorgen op tijd gaan rijden. Vandaag stond het meest noordelijke puntje van Finland op de planning, dat was nog zo’n 300km rijden. Wel weer door prachtige landschappen! De begroeiing is nu lager, en de rode, oranje en gele plantjes op de grond lijken een kilometers lang Perzisch tapijt.  Heel mooi. Toen we aangekomen waren in Utsjoki, besloten we nog wat verder te rijden, want dit was niet het noordelijkste puntje van Finland. Vlak voor de brug die de grens met Noorwegen is, zijn we daarom rechtsaf gegaan om een mooie weg nog verder noordwaarts te rijden, met de grensrivier aan onze linkerhand. 2km voor de grens is een camping, waar we nu overnachten. Langs de rivier de Teno. Vol op de wind. En die wind is koud!! We hebben zelfs beiden een muts aangeschaft want het is anders echt te koud op je hoofd.

Vanmiddag maar een beetje rustig aan gedaan. Een beetje geïnternet bij de receptie, en wat gelezen. Morgen zakken we weer langzaam af voor onze terugreis, die gelukkig nog anderhalve week duurt. 

Het weer lijkt de komende dagen wat slechter te worden en de eerste regen lijkt te gaan vallen. Dat wordt dus een mooie quadtour in Rovaniemi over een paar dagen.

Dag 9: National Park Pyhä-Luosto – Kiilopää

Vannacht hebben we weer op een parkeerplaats geslapen. Helaas trok het helemaal dicht na 23 uur en hebben we geen Noorderlicht kunnen zien. We hebben redelijk kunnen uitslapen en daarna op ons gemakje ontbeten. Vandaag stond er niet zo veel op het programma, en we hoefden ook niet zo ver te rijden. Dus rustig aan verder richting Noorden gereden. Onderweg typisch Fins geluncht bij een tentje waar de open haard brandde. Lekker in de rug, want die wordt er niet heel veel beter op met het keiharde bed in de camper. Edwin heeft overigens nergens last van, maar die kan slapen op 2 pallets volgens mij en nog nergens last van hebben. Edwin at een stuk gerookte zalm en ik nam een pannenkoek (glutenvrij!) met zalm en ei. Dat was een bijzondere combinatie, want de pannenkoek was wat zoetig en de zalm zorgde voor de hartigheid. Al met al eigenlijk prima te eten en het vulde als een malle!

We moesten onderweg ook nog weer even stoppen omdat een rendier had bedacht midden op de weg te gaan staan en niet heel hard aanstalten maakte om te vertrekken. Onderweg nog even goudstadje Tankavaara meegepikt, maar dat stelde weinig voor. We zijn nu vlakbij Nationaal Park Urho Kekkonen. Om ons heen liggen de toppen van de heuvels Kiilopää en Ahapää, en het is hier een wandelparadijs. Omdat we nog redelijk vroeg aankwamen, hebben we dus maar even de wandelschoenen aangetrokken, ons warm aangekleed en zijn we de rendierroute gaan lopen, die als “easy” aangegeven stond. Dat is denk ik easy in Finse begrippen, want wij vonden het nogal een heftig klimmetje. Maar mooi is het hier wel. Je merkt dat we hoger komen, het is een soort toendra-achtig gebied. Wel mooi overigens. En er staat een hele koude wind, waardoor de gevoelstemperatuur veel lager is dan de 5 graden Celcius die het hier is.  Edwin is dus na het wandelen meteen maar weer de sauna ingedoken, ik heb een lekkere warme douche genomen. 

Het lijkt hier vanavond wat open te gaan trekken, dus we zetten ons Noorderlicht-alarm maar weer aan. Je weet nooit! Morgen hebben we een lange reisdag naar het Noordelijkste punt van onze reis: Utsjoki.

Dag 8: National Park Pyhä-Luosto

Nadat Edwin terug was van een bezoekje aan de sauna, heeft hij lekker een vuurtje gemaakt. Dat is ook echt iets van hier: vuur maken. En waar we volgens mij met een tekort aan hout zitten, waardoor de hele wereld met torenhoge prijzen voor hout zit, kun je hier zoveel hout pakken als je wilt bij de vuurplaatsen – bomen zat ook hier. Edwin had een lekker biertje en ik had me gewaagd aan een wijntje van de supermarkt, maar daar hebben ze hier de alcohol uitgehaald, of het is nog maar 5,5 % alcohol. En o ja, niet te drinken! Blegh. Dus maar aangelengd met spa rood en er een soort spritzer van gemaakt. Het blijft voor mij dus denk ik verder een alcoholvrije vakantie. Of ik moet dat ene gemberbiertje nog terug kunnen vinden.  

Vannacht nog een keer gekeken of er Aurora Borealis was, oftewel noorderlicht, maar hoewel het koud genoeg is, was het hartstikke bewolkt. Snel weer gaan slapen!

Vandaag stond de nature walk / bird watching tour op het programma. Onze gids, een vriendelijke gepensioneerde kapitein in het leger, legde ons uit dat we gingen wandelen buiten het Nationaal Park, omdat het daar met alle toeristen hartstikke druk was. Dus wandelden we net buiten het park naar een vogelkijkhut met een fantastisch uitzicht: het leek wel een weidse savanne in Afrika! Er staat een camera op de toren dus iedereen kan meegenieten: https://www.ipcamlive.com/kiliaapa . De weg ernaartoe was dwars door het bos. Tussen neus en lippen door liet de gids even vallen dat ca. 400m van het pad een berenhol is en dat een aantal weken voor de winterslaap (nu dus) de beren alle oude holen af gaan om te kijken of die nog een keer te gebruiken is met wat opknapwerk. Onderweg vertelde de gids veel over alles wat er in het bos groeit en hebben we de nodige blauwe bessen, rode bessen en cranberries mogen proeven. Verder ging een groot deel van het pad dwars door een moerasgebied en was er door lokale vrijwilligers een houten vlonderpad gemaakt om bij de uitkijktoren te komen. Behalve een geweldig uitzicht hebben we weinig vogels gezien. De gids legde uit dat naast het elanden- en berenjachtseizoen ook het vogeljachtseizoen begonnen is. De vogels zijn dus op hun hoede. Op de toren kregen we zelfgemaakte thee van een van de bessen uit het bos en genoten we van het uitzicht. Slechts 1 vogel kwam een beetje binnen camera-afstand, maar dat was gelijk een schot in de roos want deze vogel stond nog op het verlanglijstje van “nog te fotograferen vogels”: de klapekster! Nog steeds erg ver, maar wel goed herkenbaar.

Teruggekomen bij de plek waar we de auto geparkeerd hadden, gingen we direct door naar de vuurplaats. De hakbijl kwam erbij en er werd ter plekke hout gehakt, wat beschikbaar was in het schuurtje naast de vuurplaats. Lekker even opwarmen dachten we, maar uit de rugzak kwamen worstjes die aan een tak geprikt werden en die we boven het vuur konden klaarmaken en daarna opeten. Met mosterd, want dat had hij ook meegenomen. Heerlijk! Al met al een leuke, leerzame excursie, en ondanks de ene vogel die binnen camera-afstand kwam, was ik erg blij dat ik deze vast heb kunnen leggen!

Voor de middag hadden we E-scooters gehuurd. Omdat het slechts 6 graden Celcius was, heb ik nog maar even een legging onder mijn broek aangetrokken, hebben we de winterjassen aangetrokken en heb ik de handschoenen, sjaal en hoofdband tevoorschijn gehaald.  Maar goed ook, want wat was het koud!! Brrr… We reden een mooi stuk langs de rand van het park en moesten onderweg even wachten i.v.m. een 20-tal overstekenen rendieren. Toch altijd wel leuk. Met het verhuurbedrijf in zicht begaf Edwin’s E-scooter het. Hij zat al met samengeknepen billen bij het laatste klimmetje want de batterij ging wel heel snel achteruit. Uiteindelijk de laatste 200m moeten lopen dus, maar daardoor was hij meteen weer een beetje opgewarmd. 

In de camper aangekomen hebben we meteen de kachel hoog gezet, want we moesten echt even opwarmen. Inmiddels zijn we het park uit en staan we weer op een parkeerplaats langs een meer. Mooi slaapplekje voor de nacht weer en het is kraakhelder, dus ik zorg wel weer dat ik de camera paraat heb staan in de juiste instellingen voor evt. Noorderlicht. Morgen rijden we nog verder naar het Noorden.