Bosuil!

Een van de foto-excursies die je hier kunt doen, is de bosuilfotografie waar je vanuit de auto probeert de bosuil voor de lens te krijgen. Dat blijkt nog niet mee te vallen. Gisteren deden we poging 1. Toen moesten we eerst flink puzzelen met de instellingen van mijn camera, want ik heb weinig kaas gegeten van schieten in Manual-stand en ik weet niets van flitsers en in het donker fotograferen. Met de hulp van Gert-Jan en zijn flitsers leek het allemaal wel goed te staan. Gert-Jan leek me overigens meer een Nikonman dan een Canonman haha. Dan is er nog 1 ding nodig en dat is de bosuil. Die had gisteren kennelijk al genoeg gegeten, want er was geen ruimte meer voor een snackje. We hoorden ze wel en zagen ze langs fladderen maar ze kwamen niet daar waar we ze graag wilden hebben.

Dus vandaag in de herkansing. Zonder Edwin, want die geloofde het wel na gisteren, het duurde allemaal veel te lang. Daarnaast kon hij dan mooi vast de kachel aanmaken zodat ik er lekker warm in kwam na de excursie. 

Na nog wat geklooi met de instellingen, kwam de uil al vrij snel op de setting. Het scherpstellen wilde echter nog steeds niet lukken en de eerste foto's waren dan ook niet scherp. Daarna nog wat aan de instellingen van de lens aangepast en toen ging het beter gelukkig. De uil nam een kuiken en een muis mee en ging er weer vandoor, om later nog een keer voor de gezelligheid terug te komen. Toen had ik mijn camera en lens wat beter onder controle, dus maakte ik wat betere foto's. 

Daarna kwam de uil terug om op een meter of 6 op een tak te gaan zitten. Minutenlang. En wij maar wachten tot hij kwam. Met de ijskoude wind op mijn vingers.... Maar dat deed ie niet. Tot er een uil van het andere geslacht langs kwam en we getuige waren van pure bosuilenporno, zonder beeld, maar met geluid. Duurde overigens niet heel lang. Daarna had de uil wel een snackje verdiend zou je zeggen, maar hij bleef wederom minutenlang op een tak zitten vlakbij de auto. Ik dacht dat hij misschien wel een dutje aan het doen was (kan natuurlijk ook prima na de daad), maar volgens Gert-Jan, die hem wat beter kon zien, draaide hij nog wel met zijn hoofd. Het laatste snackje werd uiteindelijk toch nog naar binnen gewerkt en terwijl Gert-Jan de setting opruimde, bleef de uil op zijn gemakje nog op een meter of 6 op een boomstronk kijken. Je zou wel willen weten wat hij denkt.... ik kan wel een paar gedachtekronkels bedenken....

Overigens, de bosuil is ca. 37-43cm groot en heeft toch nog een spanwijdte van 80-95cm. Bijzonder beestje en heel leuk om eens van zo dichtbij gezien te hebben. Inmiddels ben ik gelukkig weer wat opgewarmd bij de houtkachel, want o - wat was die wind koud! Ik begrijp dat het in Nederland ook goed koud is, dus dan kan ik vast wennen. 

Laatste dagje.....helaas!

Vandaag is de laatste dag in het prachtige Extremadura. Morgen gaan we terug richting Nederland, waar de mensen veel dichter op elkaar zitten dan hier en waar strenge regels gelden. Waar in Nunspeet nog steeds de vaccinatiegraad laag is en we weer zoveel mogelijk de supermarkten gaan mijden. Sporten zit er voor ons (en een ieder in NL) de komende 3 weken niet in, en ook de reeds geplande theaterbezoekjes zullen niet doorgaan. Gewoon weer vol aan de bak op het werk en zelf de leuke hoogtepuntjes die nog wel mogen, creëren. Denk dat we maar weer eens gaan pubquizzen op de bank met de jongens van Upbeatles. En nadenken over de vakanties van volgens jaar, waar de offertes al van in de mailbox zitten. 

Vandaag hebben we niet heel veel meer gedaan. Ik ben nog een keer terug gegaan naar de rivier bij het bruggetje: een plekje wat ik echt heel erg mooi vind. De rivier kabbelt rustig door en je hoort alleen maar vogels. Behalve vandaag, want vandaag waren er ook 2 motorcrossers :-( 

Maar goed, die waren na verloop van tijd ook weg, dus ik heb lekker een stuk gestruind langs de oever van de rivier. Dan kon Edwin zijn laatste stuk van de training af maken, die hij gelukkig vandaag ook met succes heeft afgerond! Topper!

Helaas begon het te regenen dus ik ben maar terug gereden naar het huisje en heb daar nog even in de vogelhut gezeten tot Edwin klaar was met de training. 

Daarna lekker buiten (met de jas aan) gegeten (steengrill was niet voor niets mee en we konden hier een verlengsnoer lenen) en straks gaan we nog een keer kijken of de bosuil er vanavond wel zin in heeft (gisteren namelijk niet). Dan toch echt de koffer / auto inpakken zodat we morgen op tijd aan de reis terug kunnen beginnen.  First stop: Bordeaux.

Kraanvogels in de mist

Vandaag, een klein beetje aangestoken door de foto's van een andere gast hier, toch even een stukje van de kraanvogelroute gereden. Ik heb niet zo veel met kraanvogels, maar ik vind het wel interessant dat die beesten vanuit Scandinavië dat hele eind hierheen vliegen met tienduizenden tegelijk en dan vervolgens dat hele stuk in februari weer terug vliegen. Van de andere kant, wij doen datzelfde vanaf Nederland voor 2 weken met de auto, dat is ook best ver.... 

We reden de aangegeven route en hoewel het hier en daar wat mistig was, trok het overal weer goed open. Toen we in het gebied waren aangekomen waar de kraanvogels zich in grote getalen zouden ophouden, trok echter alles weer dicht. Dat gaf wel bijzondere effecten, maar was niet helemaal de bedoeling van het bezoek. Gelukkig trok het later nog wel weer wat open, dus kwam het toch nog goed. We zagen ook nog weer de Iberische klapekster.

Vanavond gaan we nog een bosuilenexcursie doen en krijg ik wat hulp van Gert-Jan bij het fotograferen met een flitser in de nacht. Noot gedaan, dus hoop dat het lukt. Morgen rustig aan en vast wat inpakken en zondag gaan we weer noordwaarts richting Nederland.

Castillo de Monfragüe

Vandaag was het weer helder weer en wilden we nog een keer het Nationaal Park Monfragüe in. We hadden namelijk het kasteel nog niet bezocht en dat wilden we wel graag. Met de auto kun je een eind omhoog rijden, maar het laatste stukje moet echt met de benenwagen. Een flinke klim met een trap omhoog. Buiten adem kwamen we boven en het uitzicht was adembenemend. Je kijkt de kloof in en hebt uitzicht op de eerder bezochte gierenrots, maar omdat je nu zo hoog zit, kijk je bovenop de vliegende gieren. Het kasteel stamt uit de 9e eeuw en het werd meerdere malen heroverd, verwoest en weer opgebouwd. De 2 torens kun je op en daarnaast zijn er een aantal uitzichtpunten gecreëerd. Rechts zagen we de besneeuwde bergtoppen van de Sierra de Gredos. Echt de moeite van de klim waard vonden wij!

Vanuit daar zijn we verder het park in gereden. Uiteraard nog wel even gestopt bij de gierenrots, waar ik nog een paar gieren fotografeerde en een zwarte roodstaart die er nog even voor ging zitten.

Vanuit daar richting noorden om nog even, op advies, het bezoekerscentrum te bezoeken. Dat was inderdaad de moeite waard, met veel informatie over het gebied en de flora en fauna. Vanuit daar zijn we eigenlijk een beetje gaan dolen langs kleinere weggetjes. Het is hier zo mooi dat het eigenlijk niet uitmaakt waar je links of rechts gaat. Uiteindelijk belandden we in hoog in de bergen in een dorpje Piornal, om vervolgens maar weer af te dalen richting ons huisje.

Geen idee hoe, dus dat deden we maar even op de navigatie. Deze leidde ons nog naar een vogelgebied in Saucedilla, waar een aantal hutten gemaakt waren, waarvan je de sleutel kon ophalen. De hutten stonden niet op de meest handige plekken maar in het gebied viel genoeg te zien. Hoogtepunt was de klapekster, superleuk om die er een keer goed op te krijgen!!!

Uiteindelijk waren we dus weer later thuis dan gepland en hebben na een siëstaatje maar even een hapje gegeten bij de lokale bar in het dorp. Je lacht je rot: Voor 23 euro heb je 3 drankjes en eten wat ook nog eens prima smaakt en 2 kopjes koffie na. Niets meer aan doen zeg ik. En bestellen was een makkie, want er lag een door onze huiseigenaren vertaalde menukaart. Nu toch nog maar even weer de kachel aangemaakt, want het is hier toch echt wel koud in de avond. 

Rondje door de steppen bij Santa Marta de Magasca

Vandaag maar weer eens een vogelkijkroute uit de map van de huiseigenaren gehaald. Een kortere, dus een half dagje maar. We reden weer door uitgestrekte landschappen, door dehesa's en door steppen.  Na een kopje koffie op een mini-pleintje in Santa Marta de Magasca buiten in de zon uit de wind, vervolgden we onze weg weer. 

We stapten uit om even een stuk langs de rivier "Rio Magasca" te wandelen. Het was even zoeken naar de beste mogelijkheid waar dat kon, maar nadat we een hek open hadden gemaakt (dat mag hier gewoon, zolang je het maar weer sluit), vonden we een begaanbaar pad dat gezien de sporen kennelijk ook vaak gebruikt wordt door herten/reeën. We hadden meteen succes : als een ware Verstappen op volle snelheid vloog een ijsvogel over de rivier. Een knalblauwe flits over het water! Leuk om te zien!  Daarna hebben we hem overigens ook niet meer gezien of gehoord. Verder zagen we nog een zwartkop. In de velden zat het vol met roodborsttapuiten en kuifleeuweriken en in de lucht natuurlijk de grote roofvogels: buizerds, rode wouwen en gieren. Op de weg zat nog een patrijs, die we net konden ontwijken gelukkig.

Al met al weer een mooi stukje Extremadura dus. Het is hier overigens flink koud geworden de laatste dagen met vorst 's nachts, maar overdag wel veel blauwe luchten en zon. Vanmiddag gaan we lekker even niets doen. Edwin gaat misschien zo nog even aan de studie, de kachel brandt en ik pak er denk ik maar een tijdschrift bij. 

Los Barruecos

Vandaag was het plan om naar Los Barruecos te gaan. Een mooi natuurpark, met mooie rotsformaties. We zouden dat combineren met een bezoek aan Cáceres. Zouden...

We kozen ervoor om de route erheen de snelwegen te vermijden en dus kwamen we over de mooiste wegen en zagen we heel veel roofvogels. Af en toe zijn we ook nog even afgeslagen via een Camino Rural, oftewel een boerenlandweggetje, waar je ook niet verbaasd moet zijn als er een keer wat vee oversteekt. We kwamen uit bij een aantal oude bruggetje en Edwin vond al snel het weggetje ernaartoe. Daar zijn we even naar de bruggetjes gelopen. Ik ben echt gek op oude oude bruggetjes, vooral als er boogjes in zitten. Leuk uitstapje dus. 

Toen door naar Los Barruecos. Bezoekers waren er amper, en om elke bocht van de zandweg zagen we weer een ander vergezicht. We hebben vandaag meerdere malen tegen elkaar gezegd dat het wel leek of we in het Krugerpark reden, niet alleen in Los Barruecos, maar ook op de weg ernaartoe en terug naar het huisje. Het mooie van het park is dat je op veel plekken met de auto kan komen en dan vanaf daar een aantal wat kortere wandelingen kan maken. Zo zie je veel van het park en heb je een prima afwisseling. De luchten waren ook prachtig voor foto's en af en toe moesten we even stoppen om wat hekken te openen en weer te sluiten zodat het vee er niet uit liep.

Vogels zijn er ook genoeg te zien: behalve watervogels (waar ik dus helemaal niet mee heb), hebben we zwarte roodstaarten, veel roodborsttapuiten en 2 hoppen gezien. Leuk! Die wilde ik nog graag op de foto krijgen. Het was wel ver en in beroerd licht, maar toch leuk :-)

We aten op advies van Elly, van wie we het huisje huren, bij het restaurant naast het museum. Toen we daarnaar zochten, kwamen we een Spaanse oudere meneer tegen die ons graag de weg wilde wijzen. Ondanks dat we uitgelegd hadden dat we minimaal Spaans spraken, bleef hij maar uitgebreid praten met handen en voeten. Uiteindelijk markeerde hij de weg met zijn wandelstok in het zand - geweldig! Toen we hem bedankt hadden en een fijne dag gewenst hadden, was hij nog aan het praten. Geen idee waarover. Dacht waarschijnlijk het zijne ervan...

In het restaurant was het wederom een uitdaging met het menu del dia. Ik heb dit keer het voorgerecht gegokt en het hoofdgerecht even snel opgezocht. Edwin koos voor iets wat ietwat bekend leek. Uiteindelijk at ik vooraf Spaanse witte bonensoep met prei, ui, aardappel en kruiden. Was niet mijn eerste keus geweest denk ik, maar boven verwachting eigenlijk best lekker. En goed voor de darmflora zullen we maar zeggen. Edwin at veilig kaas en Iberico ham. Als hoofdgerecht kreeg ik een soort visburger van heek, met garnaal en groenten erin. Prima te eten! Edwin had 2 (!) cordon bleus met friet, en we kregen er ook nog een toetje achteraan. Mierzoet natuurlijk, en ik heb wel even geproefd van het in Amaretto gemarineerde cakeje, maar heb die uiteindelijk toch net als het slagroomsoesje aan Edwin gelaten. De mierzoete rode mousse heb ik wel opgegeten. Na een bakje koffie maar weer op pad gegaan. Op de parkeerplaats moesten we nog wel even om een loslopende koe heen manoeuvreren, maar dat ging gelukkig goed. Dat wordt wel weer laat iets kleins of helemaal niets eten vanavond, want de porties tussen de middag zijn echt groot.

Op de terugweg nog even door Cáceres gereden. Nou ja, door.... het was natuurlijk zo laat al door al het dolen over leuke zandweggetjes en de bijbehorende wandelingen dat we daar helemaal geen tijd meer voor hadden. En dus bleef het voor nu bij de mega-Carrefour voor wat kleine boodschappen. Daar nog even wat lokale olijfolie gekocht (nog zo'n kwaaltje van ons als we in Zuid-Europese landen zijn) en nog even verbaasd staan kijken bij de vele Iberico-hammen die werden aangeprezen in het kader van Black Friday week.  Terug toch weer snelwegen vermeden en omdat we vlak voor zonsondergang thuis kwamen, deden we over de gekozen weg wat rustig aan. En dat was slim, want langs de weg zagen we zo'n 30 reeën grazen. Leuk!! In het huisje aangekomen, snel weer de houtkachel aangemaakt. Het is nu 6 graden en vannacht wordt het 2 graden. Brrr....