Alcantarakloof en Taormina

Vanmorgen konden we lekker in het zonnetje ontbijten. Lilly, de Jack Russel kwam iedereen weer even begroeten. Toen we net de laatste koffie achter de kiezen hadden, begon het flink te regenen. Tijd om weg te gaan dus! Toen het net weer droog was, kwamen we aan bij de Alcantarakloof voor een wandeling van een uurtje. De zon kwam er weer door dus niets te klagen! De kloof was uitgesleten door een lavastroom en zag er best mooi uit. 

We hebben ook nog even door het water gelopen. 

Daarna zijn we doorgereden naar Taormina, waar een Grieks theater te vinden is uit de 3e eeuw voor Christus. Mooi, maar niet zo mooi als die in Pula en Rome. 

Het dorpje zelf is super toeristisch met allerlei snuisterijenwinkeltjes en heel veel terrasjes. Wel heel gezellig! We aten een prima lunch bij een tent met zeer onvriendelijk personeel. 

Bij terugkomst bij de B&B heb ik nog heel even lekker een uurtje bij het zwembad gelegen totdat de zwarte lucht de zon weer overschaduwde en de regen weer met bakken uit de hemel kwam. Al met al hebben we eigenlijk wel weer een prima dag gehad en hebben we de leuke dingen kunnen doen tussen de buien door. 

Morgen het laatste dagje hier - we vliegen om 17:45 uur weer terug naar huis. Donderdag moet ik weer aan het werk ook en is de volgende vakantie echt pas weer in mei.

Etna tour

De B&B waar we verblijven ligt heel mooi maar van binnen is het wat gedateerd. Het bed is net iets luxer dan een plank met een lapje stof eromheen. Moeilijk nachtje dus. Maar goed, fris en fruitig begonnen we aan het ontbijt, angstvallig de mail en de top van de Etna in de gaten houdend. Het zou daar gaan regenen en mogelijk zelfs sneeuwen waardoor de geboekte tour niet door kon gaan. Geen mail en de top van de Etna was duidelijk zichtbaar vanaf de ontbijttafel dus toch maar richting de afgesproken plek gereden. Daar stapten we over in het busje van Andrea en legde hij ons uit dat het nog steeds onduidelijk was of de tour kon doorgaan. De eerste stop was zijn schuur waar we een wind/regenjas kregen en indien nodig goede wandelschoenen.  Ook moesten we wat papierwerk tekenen m.b.t. verzekering en verantwoordelijkheid. Door naar de Etna… en op 2000m hoogte wachten op ’het vonnis’. Dat kwam na 10 minuten in de vorm van Andrea die zwaaiend met de tickets ons tegemoet kwam lopen. Alles was open! Eerst gingen we met de kabelbaan omhoog en daarna nog verder met een 4x4 bus. Het was wel een beetje druk maar dat mocht de pret niet drukken. Op zo’n 2600m hoogte mochten we uitstappen en de laatste 300m lopend vervolgen. We hadden een paar minuten nodig om te wennen aan de hoogte en het zuurstofgehalte,  maar dat was vrij snel voorbij. Als makke schaapjes in een rijtje achter elkaar aan. In de kou want het was denk ik zo’n 6-10 graden. En we hadden superveel geluk, want het klaarde op en de rokende top van de Etna was duidelijk te zien. Prachtig!! Iedere maar minuten veranderde het wolkendek en de gidsen gaven aan dat het weer hier zo kon omslaan.

De gidsen begonnen op een gegeven moment wat zenuwachtig te worden: het weer zou gaan omslaan en iedereen werd weer naar beneden gebracht. In de middag werd zelfs de eerste sneeuw verwacht en een uur nadat wij weer beneden waren zou de kabelbaan dicht gaan. Wat een mazzel hadden we gehad zeg!!

Daarna gingen we lunchen. Ik at een glutenvrije arancini, waarvan ik niet had gedacht dat ik die nog zou proeven (want gepaneerd). Het is een soort gepaneerde bal rijst met een vulling: in mijn geval pistache. Edwin had een lekker broodje en we kregen er een appel, drinken, flesje water, chocolade en een glas wijn bij. 

Daarna door naar een lavagrot, ik met 2 glazen wijn achter de kiezen om 13 uur. Intussen kwam de regen met bakken uit de hemel en flitste en donderde het er op los. Dus regenjas aan, helm op en de lavagrot in. Het is echt wel indrukwekkend hoe lava zijn weg vindt. Overigens is de lava van de Etna ‘slechts’ 600 graden waardoor het zich langzaam verplaatst - zo’n 20 meter per uur. Er is dus over het algemeen tijd genoeg om te evacueren of maatregelen te treffen als de Etna uitbarst. 

Het laatste deel van de tour, een andere wandeling, kon vanwege het weer niet doorgaan, dus we waren een uurtje eerder klaar dan gepland. Daarvoor kregen we een vergoeding en we konden door de regen terug naar onze B&B. Het water kwam in stromen van de heuvels af en de auto is inmiddels weer wat schoner. De middag hebben we gebruikt om de gemiste slaap in te halen. Morgen gaat het ook nog regenen dus misschien moeten we onze plannen daar nog even op aanpassen. Maar dat zien we nog wel. 

Ondertussen kruipt mijn nieuw gemaakte vriendinnetje nog even op schoot. Lilly heet ze weten we inmiddels.

Via Noto naar San Leonardello

Gisteren hebben we een lekker 6-gangen menu bij onze B&B gehad, met veel andere gasten. Gezellig, we raakten aan de praat met een stel uit Amerika. Verder kregen we een rondleiding over het landgoed met de biologische wijnmakerij. Zag er allemaal top uit. Uiteraard werd bij iedere gang een andere, zelfgeproduceerde wijn geschonken. Wij vonden de Grillo-Chardonnay het lekkerst! Rond 23:30 zat de laatste  gang (tiramisu, inclusief glutenvrije variant) en de schnapps erin en zijn we nog maar even een blokje om gelopen om het eten wat te laten zakken. Vanmorgen bij het ontbijt werd er ook niet zo veel gegeten zag ik wel…

Na het uitchecken zijn we naar onze laatste accommodatie gereden in San Leonardello met uitzicht op de zee en de Etna. We reden via de toeristische route dus hebben ook nog even een rondje Noto gedaan. Superleuk dorpje!

Morgen hebben we Etna tour geboekt maar het is nog onzeker of deze doorgaat vanwege de voorspelde regen en extreme koude de Etna. We horen dat waarschijnlijk morgenvroeg pas. Een alternatief is er wel maar dan gaan we niet zo ver de Etna op.

De accommodatie is leuk, tussen de limoenbomen en met een hele leuke Jack Russel, een allemansvriend!

Valle dei Templi en Scala dei Turchi

Vandaag zijn we naar Agrigento geweest, in het zuiden van Sicilië. Een dagje cultuursnuiven! Het was bewolkt, maar als de zon erdoor kwam, was het meteen weer bloedheet. Flink wat vocht verloren dus weer. In Agrigento ligt bovenop een heuvel de Valle dei Templi, oftewel de vallei van de tempels. Dit is sinds 1997 (terecht) een UNESCO Werelderfgoed en je vindt er een aantal zeer goed bewaard gebleven Griekse tempels, die al dateren van 500 voor Christus. Ik vind het zo bijzonder dat die bouwwerken nog zo overeind staan. 

Het hele stuk is ca 1300ha groot en is daarmee een de grootste archeologische vindplaats ter wereld. En we hebben ons er dan ook zeker wel een uur of 3 wandelend kunnen vermaken in de hitte. Hoewel we het in de verte zagen regenen en hoorden onweren, hielden wij het droog en broeierig. (later hoorden we dat het bij onze B&B echt gehoosd had met windstoten erbij). De tempel van Zeus is ingestort, daar zie je alleen nog de brokstukken van, maar de tempel van Concordia is nog zo goed als intact. Ook de tempels van Junio en Heracles zijn erg mooi. Verder die je er necropolissen, graven en stadsmuren.

De geschiedenis leert dat de Griekse kolonisten zich zo'n 580 voor Christus vestigden op Sicilië. Het werd een belangrijk politiek en commercieel centrum met de naam Akragas (nu Agrigento). Er werden in de loop der tijd veel tempels voor verschillende Griekse goden gebouwd. De stad werd in 406 voor Christus verwoest en later in 210 voor Christus door de Romeinen weer opgebouwd. Aan het begin van de Middeleeuwen werd het gebruikt als begraafplaats voor de Christeren en rond 830 na Christus kwamen de Arabieren en in de 11e eeuw de Noormannen. Daarna begon de stad weer te groeien. Onderdelen van de tempels werden gebruikt voor andere bouwwerken. Pas in de 19e eeuw begonnen de opgravingswerkzaamheden van de overblijfselen van de bouwwerken. Sommige delen zijn gerestaureerd, anderen zijn nog helemaal niet opgegraven. 

Daarna zijn we nog even wezen kijken bij de Scala dei Turchi, de Turkse trappen in Realmonte. Dit is een witte kalksteenklif, die door wind en regen zo zijn uitgesleten dat het trappen lijken. De witte kleur steekt af tegen de mooie blauwe zee. Na bij een paar uitkijkpunten gestopt te hebben en de drukte gezien te hebben, waren we eigenlijk niet meer van plan er naartoe te lopen. Het was nog steeds bloedheet, en omdat het zo bewolkt was, was het kleurcontrast ook niet zo mooi als we gehoopt hadden. Daarnaast hebben we al heel wat rotsen gezien in verschillende landen en waren we niet echt omvergeblazen door het verschijnsel. Het is dus gebleven bij wat foto's op de uitzichtpunten.

Vanavond eten we met z'n allen bij de B&B en laat de eigenaresse haar kookkunsten zien en de eigenaar laat ons zijn eigen wijnen proeven. Ik denk wel dat we binnen zitten, want het weer is een beetje omgeslagen. Niet dat het koud is, maar het waait erg hard en er kan zo maar een buitje vallen.