Vandaag zijn we naar Agrigento geweest, in het zuiden van Sicilië. Een dagje cultuursnuiven! Het was bewolkt, maar als de zon erdoor kwam, was het meteen weer bloedheet. Flink wat vocht verloren dus weer. In Agrigento ligt bovenop een heuvel de Valle dei Templi, oftewel de vallei van de tempels. Dit is sinds 1997 (terecht) een UNESCO Werelderfgoed en je vindt er een aantal zeer goed bewaard gebleven Griekse tempels, die al dateren van 500 voor Christus. Ik vind het zo bijzonder dat die bouwwerken nog zo overeind staan.
Het hele stuk is ca 1300ha groot en is daarmee een de grootste archeologische vindplaats ter wereld. En we hebben ons er dan ook zeker wel een uur of 3 wandelend kunnen vermaken in de hitte. Hoewel we het in de verte zagen regenen en hoorden onweren, hielden wij het droog en broeierig. (later hoorden we dat het bij onze B&B echt gehoosd had met windstoten erbij). De tempel van Zeus is ingestort, daar zie je alleen nog de brokstukken van, maar de tempel van Concordia is nog zo goed als intact. Ook de tempels van Junio en Heracles zijn erg mooi. Verder die je er necropolissen, graven en stadsmuren.
De geschiedenis leert dat de Griekse kolonisten zich zo'n 580 voor Christus vestigden op Sicilië. Het werd een belangrijk politiek en commercieel centrum met de naam Akragas (nu Agrigento). Er werden in de loop der tijd veel tempels voor verschillende Griekse goden gebouwd. De stad werd in 406 voor Christus verwoest en later in 210 voor Christus door de Romeinen weer opgebouwd. Aan het begin van de Middeleeuwen werd het gebruikt als begraafplaats voor de Christeren en rond 830 na Christus kwamen de Arabieren en in de 11e eeuw de Noormannen. Daarna begon de stad weer te groeien. Onderdelen van de tempels werden gebruikt voor andere bouwwerken. Pas in de 19e eeuw begonnen de opgravingswerkzaamheden van de overblijfselen van de bouwwerken. Sommige delen zijn gerestaureerd, anderen zijn nog helemaal niet opgegraven.
Daarna zijn we nog even wezen kijken bij de Scala dei Turchi, de Turkse trappen in Realmonte. Dit is een witte kalksteenklif, die door wind en regen zo zijn uitgesleten dat het trappen lijken. De witte kleur steekt af tegen de mooie blauwe zee. Na bij een paar uitkijkpunten gestopt te hebben en de drukte gezien te hebben, waren we eigenlijk niet meer van plan er naartoe te lopen. Het was nog steeds bloedheet, en omdat het zo bewolkt was, was het kleurcontrast ook niet zo mooi als we gehoopt hadden. Daarnaast hebben we al heel wat rotsen gezien in verschillende landen en waren we niet echt omvergeblazen door het verschijnsel. Het is dus gebleven bij wat foto's op de uitzichtpunten.
Vanavond eten we met z'n allen bij de B&B en laat de eigenaresse haar kookkunsten zien en de eigenaar laat ons zijn eigen wijnen proeven. Ik denk wel dat we binnen zitten, want het weer is een beetje omgeslagen. Niet dat het koud is, maar het waait erg hard en er kan zo maar een buitje vallen.
Geschiedenis les leuk😘
BeantwoordenVerwijderen