The Ring of Kerry

Na een nachtje onder het bloemetjesdekbed in de kamer met bloemetjesgordijnen (de inrichting is hier echt zooo truttig Engels), zijn we op pad gegaan om de Ring of Kerry te rijden. De verwachtingen waren hoog na alle verhalen. Je moest de route absoluut tegen de klok inrijden, dus dat hebben we dan maar gedaan. We startten bij de Gap of Dunloe. Die mag je niet rijden met je eigen auto, of je moet dat in de ochtend heel erg vroeg doen of later op de avond. Maar dus niet om 09:00 uur toen wij aankwamen. Omdat we de hele Ring of Kerry nog moesten rijden, wilden we niet 2 uur spenderen aan een wandeling, dus kozen we voor de makkelijke weg: een koetsje met een paard ervoor. Die had ik eigenlijk geboekt voor overmorgen maar die kon ik nog annuleren dus snel opgelost. Ik heb niet zo veel met paarden en ik vond het eerlijk gezegd ook wel een beetje zielig voor dat beest dat -ie ons heuveltje op en af moest meeslepen: Rosie zweette ook behoorlijk. Maar goed, als wij er niet in hadden gezeten, had een ander stel er wel ingezeten en daarnaast kreeg Rosie de rest van de dag vrij, dus genoten we maar van het uitzicht.  Helaas was het wat bewolkt vandaag: daar doe je niets aan. De foto's zijn daarom wat donkerder dan de afgelopen dagen met enkel blauwe lucht. Van de andere kant: het had ook kunnen plenzen van de regen en dat heeft het niet gedaan. Heel af en toe won de zon het zelfs van de wolken en kwam ze er even door!

 

Verder dus met de Ring of Kerry, waar we eigenlijk het eerste deel niet zo heel erg van onder de indruk waren. Heel veel bussen, je werd doodgegooid met B&B en pocherige hotels en de uitzichten waren niet veel anders dan wat we op de rest van de Wild Atlantic Way al hadden gezien. De laatste 50-60km was echter wel heel mooi. Misschien is dat de reden dat je deze weg tegen de klok in moet rijden: save the best for last. Prachtige vergezichten over de baaien en mooie groene dalen tussen de bergen in, die in een foto met geen mogelijkheid te vangen zijn, vanwege de weidsheid.

In Sneem hebben we even geluncht en daarna zijn we van de Ring of Kerry afgeweken om de R568 te rijden. Die vonden wij wel heel erg mooi. Deze eindigde bij Moll’s Gap en Ladies View, wat eigenlijk weer aan de andere kant van Dunloe’s Gap ligt. Omdat het nog redelijk vroeg was, hebben we nog even gewandeld bij Ross Castle in Killarney zelf. 

Nu zitten we lekker met een biertje buiten in het zonnetje. Morgen gaan we naar de Skellig Islands.  Ik heb er ontzettend veel zin in! Een vrij exclusieve excursie, die ik ver van tevoren geboekt heb, ik geloof al in januari van dit jaar. Nu is de hele maand juni al volgeboekt zag ik. Ik denk dat heel veel Ieren zelfs nog nooit op deze eilanden zijn geweest, er mag maar een klein aantal mensen het eiland op per dag. En we hebben bericht gehad dat het lijkt door te gaan! Morgen wel vroeg op, nog voor zessen, maar ik hoop dat dat het waard is!! En dat ik naast de klim van van 618 treden naar het klooster ook de papegaaiduiker daar tref. En het mooie is dat we verplicht weer zowel heen als terug over de Ring of Kerry moeten, dus als het weer beter is dan vandaag (en dat is voorspeld), dan kunnen we misschien nog wel wat foto's maken met een mooie blauwe lucht. 

Reisdag van Lisdoonvarna naar Killarney

Vandaag zijn we via de Wild Atlantic Way van Lisdoonvarna naar Killarney gereden. Dat leverde onderweg weer mooie plaatjes op, ookal was het wat bewolkt met af en toe een buitje. De Bridges of Ross waren erg mooi en natuurlijk ook de kustlijn, die maar niet gaat vervelen. We hadden nog veel verder over de Wild Atlantic Way kunnen rijden, maar om 14:30 uur besloten we dat het wel genoeg was voor vandaag en zijn we van de weg afgeweken en het binnenland ingegaan naar onze volgende bestemming in Killarney. 

Op deze reisdag dus niet heel veel te melden, maar de komende dagen hebben we heel wat op het programma staan: de beroemde Ring of Kerry, het Nationaal Park Killarney en een boottocht naar het eiland Skellig Michael, waar ik zelf heel erg veel zin in heb. In onze kneuterige cottage slapen we 4 nachten. Ik ben erg benieuwd!

Poulnabrone Dolmen in Burren

Vanmorgen zijn we door Burren National Park gereden. Na de flinke wandeling van gisteren hadden we weinig puf meer om een flinke wandeling door het park te maken, dus besloten we het met de auto te doen. Een must-see in de Burren-regio is Poulnabrone Dolmen, oftewel "hol van de smarten".  Het is een grafsteen die in 1985 deels instortte. Na archeologisch onderzoek is het opnieuw opgebouwd. Het bleek dat er tussen de 16 en 22 volwassenen en 6 kinderen in het monument begraven zijn. Ook werden persoonlijke bezittingen gevonden. Het graf zou dateren uit het Neolothicum, ergens tussen de 4200 en 2900 voor Christus. Best bijzonder om te zien. Verder is het park vooral groen en vogelrijk.  

In de middag zouden we eigenlijk naar een festival in Ennis gaan, maar omdat daar nog weinig activiteit was en het echt heel erg lekker weer was, hebben we de rest van de middag doorgebracht in Lahinch, waar een mooi strand ligt. Na een bord mosselen voor de lunch hebben we in het zonnetje een heerlijke strandwandeling gemaakt. In korte broek en T-shirt, met de pootjes in het water. Wie had dat verwacht in Ierland? Ik niet in ieder geval! Aansluitend hebben we nog even F1 gekeken op een terras met een lekker koud drankje erbij. Wat een cadeautje zeg, dit weer!!!

Morgen trekken we verder naar het Zuiden, naar Killarney National Park. We proberen weer een groot deel via de Wild Atlantic Way te rijden. Het weer lijkt nog een volle week zo te blijven: wij tekenen ervoor!!!

Doolin

Gistermiddag zijn we nog even teruggegaan naar de kliffen van Moher voor een boottochtje om ze van de andere kant te zien. Was wat mij betreft uiteindelijk niet echt de moeite waard, maar je kon wel beter de hoogte inschatten van deze immense kliffen. Het leverde wel weer een paar leuke ontmoetingen op met een Nederlands stel en een ouder koppel uit Los Angeles. O en we zagen nog een papegaaiduiker!

In de middag hebben we nog even geslenterd door Doolin, een schattig dorpje met voornamelijk snuisterijenwinkeltjes, wat heel erg idyllisch ligt aan een kronkelend riviertje. We aten er een lekker ijsje in de zon, die zich gisteren veelvuldig liet zien! Heerlijk! In de omgeving doemen regelmatig oude forten en kastelen op, die met die blauwe lucht natuurlijk ook mooi te fotograferen zijn.

Gisteravond hebben we in een traditionele Ierse pub heerlijk gegeten, Edwin natuurlijk met een biertje (gaat hier per halve liter). Zo'n pub met veel hout, meestal een oude piano, foto's van Ierse muzikanten en heel veel andere dingen aan de muur. En natuurlijk Ierse muziek, vaak vanaf 20/21 uur ook live. 

The Cliffs of Moher

Vanmorgen ging de wekker om 06:45 uur, want vandaag zouden we vroeg naar de Cliffs of Moher gaan om mooi licht te hebben voor de foto's en om de drukte hopelijk een beetje voor te zijn. Ik had online kaartjes gekocht voor 08:00 uur en toen we daar dan ook om die tijd aankwamen stonden er nog geen 10 auto's op de parkeerplaats, waar we overigens gewoon op konden rijden zonder een ticket à 12 euro te kopen voor de parkeerkosten. Met ons reeds gekochte ticket konden we ook niets, want deze werd nergens gecontroleerd. Ook het visitor center was nog gesloten. Beetje apart, maar goed, voor 14 euro hebben we echt een topochtend gehad. 

De Kliffen van Moher behoren tot de hoogste klifkusten in Europa. Ze bestaan uit kalksteen en strekken zich uit over een lengte van 8km tussen de dorpen Doolin en Liscannor.  Wij hebben denk ik vandaag een kilometer of 12-14 gelopen daar. Daar waren we op voorbereid dus we hadden voldoende water mee en wat te eten. De eerste 3 uur was er geen mens te bekennen en de mensen die je af en toe tegenkwam op de smalle paadjes, waren mooi handig om af en toe eens een foto te maken per stel over en weer. Verder hebben we vooral genoten van de wandeling en het uitzicht. En van het weer, want wie had gedacht dat ook ik in een korte broek zou lopen deze vakantie? Het licht was vooral vroeg in de ochtend er goed voor de foto's! Eerst hebben we de klim naar het torentje gedaan en daarna zijn we weer naar beneden gegaan en zijn we links helemaal over de klif naar de toren daar gelopen. Best een serieus wandelingetje, wel wat anders dan de Klompenpaden die we gewend zijn in Nederland. 

Bij het eindpunt hebben we onze meegebrachte boterhammen en fruit lekker opgegeten waarna we aan de terugweg begonnen.  Na 11 uur werd het behoorlijk drukker. Omdat wij heen en terug liepen vanaf het visitor center, werd het steeds drukker met tegenliggers die hetzelfde tochtje gingen doen dan wij. Bussen vol met mensen waren er inmiddels aangekomen en ook de parkeerplaats stond een heel eind vol al. Blij dus dat we op tijd waren gaan rijden.  Tegen 13:00 uur waren we weer terug in het huisje, waar we lekker een warm bad/douche hebben genomen.  Voor einde van de middag heeft Edwin nog een boottochtje geboekt langs de kliffen. Kunnen we het ook nog eens van de andere kant zien.