Aangekomen in Windhoek

Nou, dat was ons het vluchtje wel.... Omdat we gisteren allebei niet zo lekker waren, hadden we thuis nog niet gegeten en hebben we uiteindelijk om 20:30 uur op Schiphol nog maar wat gegeten, want op een lege maag kun je niet vliegen, zeker niet zo'n eind. Maar tot onze grote verbazing kregen we in het vliegtuig om 23:15 uur nog een warme maaltijd. Om vervolgens met een warme hap achter de kiezen te gaan slapen. Dat lukte tegen 02:00 uur, toen ook de lichten uit gingen. Die dan ook weer aan sprongen om 04:00 uur voor ontbijt: scrambled eggs met tomatensaus. Dat was zelfs ons wat teveel van het goede, we hadden liever nog even geslapen.  Om 06:00 uur landden we op het vliegveld van Luanda (Angola) voor een korte tussenstop. Halverwege de landingsbaan bleek dat we nog best wat vaart hadden en de landingsbaan best kort was, dus er moest nog even flink geremd worden door de piloot. Na een stop van 2 uur voor het uitstappen van diverse mensen, het lossen van bagage en tanken, gingen we na ca, 2 uur weer verder met een nieuwe crew de laatste 2 uurtjes naar Windhoek. Ook daar ging de landing niet van een leien dakje. De landing was al ingezet toen de piloot opeens weer optrok. Het bleek dat het vliegtuig voor ons niet snel genoeg van de landingsbaan af was waardoor wij een doorstart moesten maken.

Vervolgens moesten we naar de douane lopen en sloten we in de rij aan in een hele warme ruimte met zwetende mensen (gelukkig, we waren niet de enigen), wachtend op een stempel in ons paspoort. Na een uur hadden we dat voor elkaar en zijn we op zoek gegaan naar onze autoverhuurder. Die vonden we snel en we waren meteen aan de beurt. De self-registration die ik thuis al had gedaan scheelde een hoop papierwerk en we waren blij dat we toch nog een internationaal rijbewijs hadden laten maken, want die hadden we dus echt wel nodig! Edwin raakte aan de praat met die jongen van het autoverhuurbedrijf en vertelde dat we 2 jaar geleden een 4x4 hadden gehuurd maar een 2x4 hadden gekregen. Na wat lullen (Edwin is daar een meester in), liepen we weg met de sleutel van een Nissan X-trail 4x4 voor de prijs van een 2x4. Had hij dan toch maar weer voor elkaar geluld. :-) Niet dat ik verwacht dat we veel off road zullen gaan, maar toch leuk.

Na weer even wennen aan het stuur aan de andere kant (zoals voorgaande jaren, wilde ik ook nu weer netjes aan de verkeerde kant de auto instappen en gebruikte Edwin de ruitenwisser i.p.v. de richtingaanwijzer), reden we vrij eenvoudig naar de 1e lodge, waar we eerst maar eens even wat bijgeslapen hebben. Net een hapje gegeten bij de Thai (logisch natuurlijk) en zometeen gaan we nog maar even lekker een drankje drinken bij het zwembad om de vakantie in te luiden. Ze hebben hier een honesty bar, je kunt alles bij de bar pakken, als je het de volgende dag maar afrekent.

En dan hopelijk even een goede nacht maken. De darmen zijn gelukkig weer op orde, maar we zijn allebei snotterig het vliegtuig uit gekomen. Echt 100% fit zijn we dus niet en vanaf morgen moeten we in de " spotmodus "  want dan gaan we 3 dagen naar Etosha. Zin in!