Van Etosha naar Hentiesbaai

Vanmorgen ben ik voor zonsopgang eerst nog even bij de water hole gaan kijken, maar veel meer dan een paar jakhalzen was er niet te zien. Het was echter zo warm in de kamer, dat ik niet meer kon slapen. Een kort nachtje dus. We hadden een paar opties om het wat aangenamer te maken, maar geen van allen leek me een juiste:
- raam van de badkamer open: gevolg - invasie van muggen, want er zit geen hor voor.
- voordeur open: gevolg - heel erg uitnodigend voor de komende en gaande bezoeker.
- terrasdeuren open en horgordijnen ervoor: gevolg - minder muggen, maar wel kans op ongedierte zoals muizen of andere knaagdieren die ik die avond al had zien lopen.
- airco aan: deze optie viel sowieso af, want die blies i.p.v. koude, warme lucht.

Dus vroeg uit de veren en op tijd weer op pad. De geasfalteerde weg leidde ons in zo'n 100km naar Outjo, waar we een nieuwe band hebben gekocht. Deze werd met velg en al netjes onder de auto gezet en de reserveband kon weer terug in de kofferbak. Zo reden we iets gerustgestelder over de gravelwegen die na Outjo volgden. Tjonge, wat een wegen, zo mag je ze eigenlijk niet noemen, Gravel, zand en veel wasbordjes maakten de rit alles behalve aangenaam. Een kleine navigatiefout bezorgde ons ca. 2,5 uur extra reistijd, maar het gebied waar we door reden was fantastisch. Rond 16:15 uur kwamen we uiteindelijk aan bij de lodge in Hentiesbaai, een relatief klein dorp aan de kust van dit prachtige land.