Rode zandduinen

Vandaag waren we vroeg uit de veren : bij zonsopgang zijn we op pad gegaan naar de rode duinen. We hadden eigenlijk met een excursie willen gaan, maar die was al volgeboekt. We konden nog wel mee met een gids en twee Japanners, maar uiteindelijk besloten we toch maar zelf te gaan rijden. En dat ging prima!

Een kwartier na het openen van het park waren we binnen en het was compleet anders dan de vorige keer.  Toen was het stralend weer en zagen we heel goed de scheiding van de schaduw- en zonkant van de duinen. Nu niet, want het was bewolkt, maar dat maakte het niet minder mooi. Wat een prachtig landschap! Zie voor onze vorige ervaringen : http://blog-edwin-simone.blogspot.com/2015/09/rode-zandduinen-rusty-dunes.html

We hadden van de lodge een ontbijtje meegekregen: fruit, een broodje, een gekookt eitje, een yoghurtje, koffie, thee en sap. Dus na 1,5 uur rijden zaten wij lekker in the middle of nowhere te ontbijten. De weg slingert tussen de duinen door en levert prachtige vergezichten op. Het is zo uitgestrekt dat je het eigenlijk niet kan vatten in een foto.

Net als de vorige keer sloegen we Dune 45 over en wilden we naar de Dead Vlei. Echter, we kozen voor de Hidden Vlei. Een prachtige maar hele zware tocht over mul zand door de duinen naar de verborgen vallei. Eenmaal aangekomen hadden we een prachtig uitzicht. En het mooiste was: we zijn helemaal niemand tegengekomen! Bij terugkomst hebben we eerst nog even wat water bijgetankt, want het was inmiddels bijna 30 graden. Met de 4x4 shuttlebus gingen we verder naar de Sossus-Vlei (had Edwin toch nog een soort van zandduinenrace gehad) en kwamen we aan bij de Dead Vlei. We zijn deze route niet meer gaan lopen; het was al ruim 30 graden en er waren bussen vol met Japanners en Duitsers gearriveerd. Hoe dan ook was dat een tegenvaller geworden, want toen we daar 2 jaar geleden waren, was er slechts een handjevol mensen waardoor alles nog heel puur leek. Geen spijt dus dat we niet nog een keer zijn gegaan. We zijn nog wel even doorgegaan naar de Sossus Vlei war we nog even gerelaxed hebben in de schaduw onder een boom. Vanaf daar weer de shuttlebus terug naar de parkeerplaats waar onze auto stond en vanaf daar in 1 streep door naar de lodge waar het koude zwembad lonkte: de temperatuur was inmiddels opgelopen tot 41 graden en de enige plek waar dat vol te houden was. was of in de auto met airco of in het zwembad. We kozen voor het laatste en hebben heerlijk 2 uurtjes bij het zwembad gezeten. Straks gaat er lekker een big mama voor ons (en de andere gasten) koken in de Potjie. Dat wordt weer smullen!