Thuis met fantastische herinneringen en een jetlag, maar zonder koffers

Tja, en daar is -ie dan: de jetlag. Half 3 was het en we hebben het nog kunnen rekken tot half 5, maar nu zijn we echt klaarwakker.  10 voor 5 aan de koffie dus. Gisteren zijn we na een behoorlijk moeizame reis teruggekomen. Eerst bleek dus dat de koffers toch niet alsnog naar Vancouver waren gekomen, daarna bleek KLM nog iets niet omgezet te hebben naar onze nieuwe vluchtgegevens nadat zij de originele vlucht geannuleerd hadden en misten we bijna daardoor de vlucht naar Calgary. Daarna werden we er ook nog uitgepikt voor de drugscontrole en gingen onze tassen ook bij de reguliere controle de afslag naar de extra controle. de vlucht naar Calgary was op zich prima, een uurtje was dat maar. Ook de overstap ging soepel, maar de laatste 8,5 uur waren niet fijn. We hadden op de originele (geannuleerde) vlucht extra beenruimteplaatsen geboekt, maar die waren op deze vlucht niet meer beschikbaar. Dus had onze reisagente de minst slechte economy plekken geboekt, waar we toch nog een klein beetje beenruimte zouden hebben. KLM had echter weer een ander vliegtuig ingezet waardoor we nu echt met de benen in de nek moesten zitten. Een paar tieners voor ons dachten geen seconde na en gooiden hun stoelen hup zo naar achteren, vol op mijn knieschijf. Iedere vorm van bewegingsruimte was weg. We krijgen wel ons geld terug voor die beenruimte stoelen, maar heel eerlijk hadden we  liever de beenruimte gehad.  

We zijn dus zonder koffers naar huis gekomen, en gaandeweg de dag zie je dan dus wat je daar allemaal in hebt zitten, wat je eigenlijk wel acuut nodig hebt. Bij thuiskomst gingen we even douchen en bleek dat ik nog maar 3 onderbroeken in de kast had liggen. Die dus meteen maar gekocht. Al Edwins T-shirts zitten in de koffer, net als onze tandenborstels en Edwin's baardtrimmer. Je wilt ook niet bedenken wat er allemaal weg is als de koffers niet meer terugkomen: onze wandelschoenen, winterjas, regenjassen, mijn statief, en al onze outdoorkleding. Dat wordt dan een flinke claim, maar uiteindelijk wordt vaak alleen maar de dagwaarde vergoed, dus schiet je er hoe dan ook bij in.

Gisteren ook meteen maar even wat praktische zaken geregeld, zoals een afspraak bij de opticien voor onze brillen die beide gesneuveld zijn op vakantie, en wat administratieve zaken zoals het blokkeren van mijn creditkaart waar een gekke uitgave mee gedaan is die teruggedraaid moet worden, het indienen van de schade van de voorruit bij de verzekering en het indienen van de claim van de basisproducten die we tot nu toe even hebben moeten kopen vanwege het missen van de koffers. Ik had slechts een klein wasje, dus dat hoefde ik in ieder geval niet te doen haha!

Maarrrrr.... wat hebben we een fantastische reis gehad. Yukon is zo mooi en ongerept! Larger than life is hun slogan en dat is een terechte slogan. Wij vinden de herfst ook altijd erg mooi om die kant op te gaan. Alle bladeren aan de bomen worden geel en de combinatie van zon en regen zorgt voor veel mooie luchten en regenbogen. 

Het was ook wel de meest avontuurlijke reis die we tot nu toe hebben gedaan. De camper zorgde ervoor dat we creatief moesten zijn met zaken, en de wegen die we reden waren behoorlijk slecht (gaten in de weg, modder, glibberigheid). Ook de harde wind gaf soms wat uitdaging. Gelukkig zijn we beide oplossingsgericht, je weet gewoon als je zo'n reis maakt dat je dit soort dingen gaat tegenkomen. De beer op 4 meter en de ervaring op de pont van Haines naar Skagway waren de spannendste ervaringen. De rest was een mooi avontuur. Het reizen daar is al vakantie op zich: oneindige vergezichten op bossen, meren en bergen, waar de weg doorheen slingert. Af en toe steekt er wat wild over, en het (fotografisch) licht is geweldig. Qua wild had ik zelf op wat meer gehoopt, maar dat wat wij in 2018 in Alaska hebben gezien, wordt denk ik nooit meer overtroffen. Toch hebben we best veel wild gezien onderweg: grizzly's, vossen, een bever, een eland, dolfijnen, arenden, een marmot, heel veel eekhoorns en leuke vogels, waarvan de whiskey jack gewoon gezellig uit je hand kwam eten.  We hebben veel leuke mensen gesproken en wijntjes en biertjes gedronken met buren op campings. We hadden wat meer op afgelegen plekken gratis willen kamperen, maar de gebreken van de camper lieten dat niet echt toe. Toch hebben we twee keer gratis gekampeerd en een ook de provincial parks zijn prachtig. Daar sta je ook midden in de natuur, maar dan heb je net even iets meer: een vuurschaal, een toilet (dixie), een picknicktafel en vaak ook brandhout. Maar geen stroom dus als het echt koud is, dan moesten we een dikke trui aan of vroeg naar bed. 

Nu maar eens aan de slag met het fotoboek, we hebben de hele dag nog voor ons! 

Vertraging en geen koffers

 Nou wat een toestanden! Het is 21:50 uur en we zijn in het hotel in Vancouver. Zonder koffers. Die staan nog in Whitehorse.  Greg van het camperverhuurbedrijf zei nog: are you flying AirCanada? They are always delayed. And good luck getting your suitcases. Dus toen de vlucht een uur vertraagd was, zag ik de bui voor de koffers ook al hangen. Eerst kwamen ze er na een half uur achter dat er een blokkade was voor de bagageband waardoor de koffers van onze vlucht en een andere vlucht niet op de band kwamen. Toen de band weer liep, stonden alleen de mensen die uit Whitehorse kwamen er nog. Ik denk maximaal 10 koffers. Toen de eerste melder te horen kreeg dat zijn koffer nog in Whitehorse stond, voelden wij de bui ook al hangen. Nagevraagd en ja hoor - ze staan nog in Whitehorse. 

Alles genoteerd en een setje met tandenborstels en andere verfrissers mee gekregen. O en een T-shirt maat S. Voor morgen in het vliegtuig 😂😂😂

Morgen om half 8 komt de volgende vlucht uit Whitehorse en daar zouden de koffers in moeten zitten.’als die vlucht niet geannuleerd wordt’ zei de beste man er tussen neus en lippen achteraan. Wij moeten rond half 9 op het vliegveld zijn en dan hopen dat de koffers er zijn. Anders moeten we zonder koffers naar huis en moeten zij zorgen dat ze bij ons thuis komen. Ben benieuwd hoe dit nu weer gaat aflopen. 

In het hotel aangekomen had het meisje zo’n medelijden met ons dat we een gratis upgrade hebben gekregen naar een suite. Allemachtig! Een slaapkamer, woonkamer, gang en een badkamer om van te dromen en 2 wc’s en een mega balkon 😍

Nu nog even snel een curry eten bij een Indian bistro om de hoek en dan maar weer zien wat de dag brengt morgen. 

Het wachten is begonnen

Vandaag hebben we de camper ingeleverd: ons fijne huisje van de afgelopen weken! De Nederlandse manager deed de afhandeling van de verhuur en uiteraard moesten we betalen voor de kapotte voorruit. De factuur à 750 Canadese dollar heb ik meteen ingediend, want o ja, daar waren we voor verzekerd. Best blij mee, want dat is omgerekend al snel zo'n 500 euro. Verder nog even alle mankementen doorgenomen en heel schappelijk kregen we een keurige vergoeding voor het feit dat we steeds met stroom op campings hebben moeten staan omdat anders onze verwarming het niet deed. Keurig afgehandeld, zo hoort het, prima maatschappij dat Fraserway.

Nog even snel een foto gemaakt van de trip : we hebben 4.322,4km gereden en bijna 90 uur in de camper gereden. Daarvan heeft Edwin denk ik 99,9% voor zijn rekening genomen. Ik was toch een beetje te schijterig met al die gaten in de weg en al die modderbende, dus ik heb vandaag nog even een stukje gereden. Ik vond het toch zonde om helemaal niet in zo'n bakbeest gereden te hebben. 

We zitten nu al een paar uur op het vliegveld in Whitehorse, waar echt helemaal niets te doen is. Er zijn vandaag 3 vliegtuigen die landen of opstijgen en that's it. Het licht was zelfs op veel plekken gewoon uit. Buiten is het een grauwe dag: veel bewolking. Het gaf me mooi te tijd om even te kijken wat er allemaal in mijn mailbox stond met betrekking tot de verhuizing van mijn moeder, en wat er de komende weken nog moet gebeuren. Maar dat wachten en hangen op vliegvelden is echt het meest vervelende van reizen. Maar ja, je moet er wat voor over hebben, dat hoort er nu eenmaal bij. 

We hoorden net dat Air Canada nooit op tijd is, dus ik ben heel erg benieuwd of het vliegtuig op tijd is. Morgen ook een lange reisdag: bijna 11 uur incl. overstaptijd in Calgary, wat gelukkig maar een uurtje is. Maandag om 07:55 hopen we aan te komen in Amsterdam.

Eclips hotsprings

Vandaag hebben we onszelf verwend met een beetje ontspanning bij de Eclips hotsprings. Dat zit hier om de hoek en je krijgt korting als je op de camping staat. Het ziet er allemaal tiptop uit, we denken dat het nog niet zo lang geleden is overgenomen en verbeterd. Nog niet alles is klaar. We hebben bijna 6 uur lekker met uitzicht op felgeel gekleurde bergen met sneeuw op de toppen in lekkere warme baden gezeten terwijl het buiten 4 graden was. Heerlijk ! Verder waren er diverse sauna’s en relaxruimtes. 

Vandaag en gisteren nog even de laatste dingen ingepakt en de camper een beetje toonbaar gemaakt. Morgen moeten we ons huis van de afgelopen weken inleveren en vliegen we van Whitehorse naar Vancouver. Daar slapen we dan een nacht in een heel sjiek hotel. Ik had eerst een b&b geboekt vlak bij een activiteit die we nog wilden doen, maar omdat de vluchten omgezet zijn, heeft dat nu geen zin en heb ik deze geannuleerd. Nu kon ik, omdat het last minute was, een sjiek hotel met zoveel korting boeken dat we nu voor hetzelfde geld daar overnachten. Kunnen we ook nog even een hapje eten ‘s avonds. Maandag rond 8 uur in de morgen komen we weer aan in Nederland met een hele mooie vakantie achter de rug! Op naar de volgende ! 

Van Conrad naar de Eclips hotsprings

Vandaag zijn we richting Whitehorse gereden over de prachtige door geel kleurende bomen omgeven wegen. De eerste stop was Carcross, een leuk stadje met een hoop snuisterijwinkeltjes. Ik scoorde er nog een souvenir en we liepen even wat rond. Verder hadden we daar via de Canadese simkaart internet dus kon ik even het blogje van gisteren plaatsen. 

Het weer is heel erg wisselvallig : sneeuw in de bergen en in de dalen of zon of regen. Carcross konden we bezoeken in de zon. De winterjas is wel standaard aan nu, compleet met sjaal. 

De tweede stop was Miles Canyon, een kloof van lava die was uitgesleten door de Yukon rivier. Leuke stop, en daar ook weer even een stukje gewandeld. 

Aansluitend even de slideout uitgedaan en een broodje knakworst gemaakt voor de lunch. 

Door naar de derde stop van de dag: Yukon Wildlife Preserve, een opvangcentrum voor wilde dieren die aangereden, verstrikt in vallen of wees zijn. Sommige dieren hebben nog maar 3 poten, anderen zijn opgelapt en weer anderen zijn daar als jong gekomen en door mensen grootgebracht. Je kon daar een wandeling maken van twee uur en omdat we de laatste dagen wat meer in de benen zijn gegaan, hadden we hier ook wel zin in. 

Het was een pittige wandeling met een flinke klim, maar de herfstkleuren zijn zo mooi en we konden de meeste dieren ook goed spotten. De foto’s heb ik net mijn camera gemaakt en die zijn zo groot dat ik die even niet door dit kleine internet lijntje geperst krijg, dus die houden jullie tegoed. We moesten nog 10 minuutjes schuilen voor een bui maar verder was het goed te doen qua weer. Wel was er een prachtige regenboog, de zoveelste van vandaag!

Teruggekomen bij de parkeerplaats barstte het los dus reden we snel naar de camping op de hoek. Deze zit bij een luxe hot spring waar we morgen lekker de hele dag gaan vertoeven. Even het laatste dagje chillen, voordat we weer aan de lange terugreis gaan beginnen!

Van Skagway naar Conrad

Na een gezellige avond in bar Bonanza zijn we als een blok in slaap gevallen. Het begint hier flink koud te worden met regen en wind dus we hebben de kachel lekker aan gelaten. Meteen in de ochtend even gebeld met het reisbureau en de nieuwe terugvlucht geregeld. Maaike had haar best gedaan en we vliegen nu van Whitehorse naar Vancouver naar Calgary naar Amsterdam. 

We moesten vroeg weer op om met de Yukon White Pass trein in de voetsporen te goudzoekers te treden. Ik vind die geschiedenis echt interessant: mensen vanuit Amerika die alles opgaven en vertrokken voor het grote avontuur : het vinden van goud. Geen idee wat ze voor ontberingen te wachten stond, met een jaar eten op hun rug over een ‘pad’ dwars door de bergen met wind, regen en meters sneeuw. Boten bouwen (wat ze nog nooit gedaan hadden), de Yukon rivier over en dan daar aankomen en geen idee hebben wat ze moesten doen. Van de 100.000 zijn er 30.000 op de eindbestemming aangekomen, 19.000 zijn daadwerkelijk gaan zoeken en slechts een handjevol vond daadwerkelijk goud. We zagen vanuit de trein een stuk van het originele pad en prachtige vergezichten en watervallen! De trein was overigens vooral gevuld met mensen van de verschillende cruiseschepen. Daar leeft Skagway op.

Na de treinrit hebben we nog even - heel slecht - voor de lunch een dough boy gegeten en daarna nog even op de camping waar we stonden ons afvalwater geloosd. Daarna door in de richting van Whitehorse, weg van de drukte. We gingen weer de grens over USA/Canada en vonden de Klondike Highway prachtig !!! 

Onderweg zijn we nog even gestopt bij een hangbrug over de Skagway river. 

Einde van de middag zijn we gestopt bij het gehucht Conrad waar we een supermooi plekje vonden om te slapen, naast een groot meer. Het was droog en we hadden nog best veel brandhout dus eerst maar even een lekker vuurtje gemaakt en met een hapje en drankje lekker bij het vuur gezeten.

Onze verwarming in het leefgedeelte, waarvan gezegd is dat hij enkel op gas werkt, werkt dus niet op gas alleen maar heeft ook wat stroom nodig om aan te slaan. En onze accu van de camper is niet al te best. Na een dag rijden is hij vol maar na het uitschuiven van de slideout is hij eigenlijk al weer leeg. Om wat warmte in de camper te krijgen moeten we dus even de auto starten om de kachel aan te laten slaan. Dan hebben we wat warmte in de camper. Verder als we geen stroom hebben dus warme trui aan en vroeg ons warme bed in. Vanmorgen toen we op stonden en de deur open deden zagen we ineens dat de bergtoppen besneeuwd waren. Op zich niet zo vreemd want het is koud en het had geregend. Maar wel heel mooi!

Vandaag rijden we verder richting Whitehorse voor de laatste dagen. 

Dagje Skagway: cultuur snuiven en bijlwerpen

Vanmorgen werden we wakker met een stralend blauwe lucht. Heerlijk! En wat zitten we hier mooi tussen de besneeuwde bergtoppen! Even snel online om te kijken hoe het thuis was en toen zagen we ineens dat we een mail hadden dat KLM onze vlucht van Vancouver naar Amsterdam geannuleerd heeft. We waren omgeboekt naar 3 dagen later maar die tijd heb ik niet want dan moet ik alweer aan het werk. Het reisbureau is nu de opties aan het bekijken via Calgary of Parijs. Hebben wij weer!

Maar het was lekker weer dus even sightseeing in Skagway. Er was net een cruiseschip aangekomen dus het was behoorlijk druk in het stadje. Op advies van de meneer in het hamermuseum in Haines keken we in het Historical visitor center naar een film over de goudkoorts die hier geheerst heeft en hoe dat dan ging. Was erg interessant. 

Daarna door naar het theater, waar ik kaartjes geboekt had voor ‘The days of the ‘98 show’, die hier al 100 jaar draait. Erg leuk, een beetje kneuterig ook. Het ging natuurlijk ook over de tijd van de goudkoorts. Edwin mocht als een van de ‘perfect men’ nog even met wat andere mannen het podium op maar was blij dat hij weer mocht gaan zitten en hij niet werd uitgekozen om met een van de dames de kelder in te gaan !

Daarna even geluncht met een doughboy, een soort platte appelflap ter grootte van een elpee maar zonder appel en wel met veel suiker en kaneel. Prima lunch voor twee! Daarna nog even lekker door de straten geslenterd op zoek naar een souvenir, die we eindelijk vonden! 

Daarna zijn we gaan bijlwerpen. Superleuk om een keer te doen, want zoals eerder gezegd moet je altijd een beetje kind blijven, toch ? Eerst mochten we even oefenen op een zombie en daarna zijn we even een wedstrijdje gaan doen. Edwin won 2 keer, ik 1 keer. Het ging bij mij wat beter met een iets lichtere en kortere bijl. Morgen hoe dan ook spierpijn! Maar wel lol gehad!

Morgen gaan we de treinrit in de White Pass doen, helaas wordt het regenachtig, maar daar doe je niets aan…Daarna rijden een stukje verder  richting Whitehorse om bij een van de meren te overnachten. De laatste dagen slijten we rondom Whitehorse, we hopen nog even naar de hotsprings te gaan.

Uitdagende tocht met de veerboot van Haines naar Skagway

Na een avondje Keezen en Triominos (jaja, Edwin heeft over de hele avond gezien gewonnen…) konden we vanmorgen een beetje rustig aan doen, want de boot naar Skagway ging om 14 uur en we moesten er om 12:30 uur zijn. Dus om 11 uur uitchecken, nog even een rondje beren / arenden (weinig gezien) en dan door naar de terminal. Daar bleek dat de veerboot een mechanisch probleem had en dat er een andere veerboot opgetrommeld was. Die zou echter pas om 16:15 uur gaan. Dus… nog even een paar uurtjes wachten. Dus terug naar de camping lounge, want daar was WiFi en daarna nog even lunchen op een mooie parkeerplaats lang het water. Daarna door naar de terminal, natuurlijk veel te vroeg (voor mensen die ons kennen: bij de Schemmekessen zit dit in de genen en ik ben ook altijd wel van liever te vroeg dan te laat).  De boot kwam tegen 3 uur al aan, dus dat was mooi. Toen begon het passen en meten. Allemachtig, wat een gepriegel, zeker met al die campers. Op sommige plekken was er geen hand meer tussen onze camper en die van een ander te krijgen.

Even waren we bang dat Edwin zijn lenigheid moest laten zien door aan de bijrijderskant uit te stappen, maar hij bleek toch nog net uit te kunnen stappen aan zijn eigen kant. Adem in, buik in, en dan paste het precies. Ik had vanaf dat moment al buikpijn voor het er weer af moeten rijden. De vervangende veerboot bleek een tikkie kleiner dan de originele boot, met als gevolg dat een handjevol auto’s en campers met een ticket gewoon achter moesten blijven in Haines, want de boot was vol. Best lullig, maar zo zie je maar dat het nooit verkeerd is om een beetje op tijd te zijn.

Maar goed, van Haines naar Skagway is ongeveer een uurtje. In dat uur passeerden we 3 cruiseschepen, de een nog groter dan de ander. Er stond nog behoorlijk wind, dus ik was blij met mijn keuze voor het zeeziektepilletje. Geen last gehad. Helaas weinig wildlife gezien op twee zeehonden na.

Bij aankomst begon de ellende. Wat een chaos! Sommige auto’s en campers moesten achteruit de boot af of achteruit en dan een paar keer steken. Het angstzweet brak me uit. Wij mochten godzijdank rechtdoor en na een meter konden ook de spiegels weer uitgeklapt worden. We moesten wel even een paar keer steken, want dat ding is een meter of 7 lang en heeft best een grote draaicrikel. Gelukkig houdt Edwin wel van een uitdaging en kwamen we zonder schade aan wal en konden we meteen door naar de camping die meteen aan de haven zit. Lekker makkelijk, op loopafstand van de activiteiten die we hier de komende 2 dagen gepland hebben. Maar helaas was deze camping gisteren gesloten en moesten we door naar de enige andere camping verderop, net buiten het dorp. Gelukkig waren we daar net voordat de receptie dicht ging. We hebben nog even snel wat gegeten bij een leuke bar / eettent in het dorp, waar de barkeeper als flamingo verkleed was. Ik snap nog steeds niet zo goed waarom, maar dat hij voor lul liep, was een feit! Hij had er zelf overigens weinig last van volgens mij. 

Het dorpje oogt overigens best leuk, leuker dan Haines. Het ziet er een beetje uit als de beter verzorgde en levendigere versie van Dawson City, ik zal morgen ook even wat foto’s maken.

Morgen hebben we twee leuke activiteiten gepland – hierover later meer (cliffhanger)! Overmorgen gaan we de hier heel beroemde must-do treinrit door de White Pass doen, daar ben ik ook heel erg nieuwsgierig naar!

Druilige dag in Haines & bezoek aan hamermuseum

Vannacht is het weer compleet omgeslagen. Ik had de wekker om 1 uur gezet voor eventueel noorderlicht omdat het zo helder was toen we gingen slapen, maar werd om 00:45 uur wakker van de regen en de windstoten. Omdat de luifel boven de slide-out enorm klapperde hebben we de slide-out maar een stuk dicht gedaan in de hoop dat de luifel heel bleef en wij wat konden slapen. De camper schommelde heen en weer, het verbaast me dat we niet zeeziek zijn geworden!

De rest van de dag werd het niet veel beter: wind en regen. Ook onze dag was niet al te best, met hoofdpijn tot gevolg. Dus maar even lekker naar buiten : regenjas aan de kop in de wind - dat helpt bij mij altijd het beste. We zijn hier eigenlijk 1-2 dagen te lang, dus hebben we de ferry een dagje naar voren gezet en gaan we morgen al naar Skagway. Het weer blijft een beetje hetzelfde dus ik heb de pilletjes tegen zeeziekte al klaargelegd !

Er is hier ook niet zo gek veel te doen behalve einde middag in een rijtje beren kijken, dus besloten we een bezoekje te brengen aan het hamermuseum. Dat was eigenlijk best geinig: 2500 verschillende hamers, groot en klein, van verschillende materialen en met verschillende doeleinden waren tentoongesteld in het kleine museum. De vrijwilliger die er stond vertelde honderduit.

De rest van de dag doen we even wat klusjes in de camper, even lozen, wat losgetrilde schroeven aandraaien, de deur weer maken en wat schoonmaken en opruimen en dan misschien nog een spelletje ofzo. Morgen weer op pad naar een nieuw avontuur. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Na geannuleerde excursie zelf maar een dagje vogelen

Vanmorgen hadden we vroeg de wekker gezet, want we zouden op beren- en arendenexcursie. Aangekomen bij de VVV hoorden we dat de excursie was uitgesteld tot 10 uur, dus moesten we een half uurtje wachten. We zijn lekker buiten gaan zitten, want het zonnetje was erdoor gekomen. Om 10 uur kwam de dame van de tour eraan en die gaf aan dat de excursie wel tot 13:30 uur uitgesteld werd, want de mensen uit Skagway die ook mee zouden gaan, waren vertraagd met de boot. Tja, niets aan te doen. We bleven nog een beetje kletsen met de dames van de tour en kwamen erachter dat de 3 uur durende busrit ons niet meer zou laten zien dan het stukje langs de rivier wat wij de afgelopen dagen al een paar keer gelopen hebben. En dat we waarschijnlijk al meer hadden gezien dan we op die hele excursie zouden gaan zien. Wat een domper! Gelukkig konden we annuleren en kregen we ons geld terug.

Ander plan dus voor vandaag, maar wat? Zo groot is het hier niet, en zoveel is er niet te doen. Even langs de souvenir shops dan maar en een bezoek aan de American Bald Eagle Foundation, maar die was niet open. Dan maar naar de farmer's market: een stuk of 15 tafels: 10 met snuisterijen en 5 met groente en fruit. Verder live-muziek met 4 oude knarren. Daar waren we dus ook wel met 20 minuutjes uitgekeken. Het is wel een beetje balen, want we moeten ons morgen ook nog vermaken hier, want we hebben kaartjes voor de ferry voor maandag.

Dus zelf maar weer op pad. Edwin spotte wat dolfijnen en we reden nog even een stukje langs de rivier. Daar waren de arenden druk in de weer met de zalm: zowel de volwassen Amerikaanse Zeearend (Bald Eagle) als hun jongen wilden poseren voor me. Wel echt gaaf hoor zulke joekels van vogels.  Het stinkt hier langs die rivier ook gewoon naar rotte vis. Alle beesten doen zich tegoed aan de zalm: beren, meeuwen, raven, arenden, zeehonden, etc. 

Morgen nog een dagje spotten dan maar hier en dan richting Skagway. Het klaart hier helemaal op, dus we gaan nu maar eens lekker van de zon genieten!

Dagje beren spotten in Haines - even schrikken!

Vanmorgen werden we wakker en regende het nog steeds. Niets aan, dus lekker in de lounge van de camping met fijne bank even wat Whatsapp contact gehad met het thuisfront, even lekker gedoucht en lekker gerelaxt. Om 11 uur moesten we uitchecken en zijn we doorgereden naar Chilkoot Lake State Park, waar we werden aangehouden door een meneer die beweerde dat hij op het mooiste plekje stond van de camping en dat wilde ik graag geloven kijkend naar het uitzicht op het meer. Van een kennis die hier vaak komt, had ik al begrepen dat de beste plekjes langs het meer waren, dus prima wat ons betreft.  Ze waren aan het inpakken en wij mochten hun plekje hebben. Super! O – en we kregen er ook nog een “God Bless You” bij. Die pakten we dus ook maar mooi even mee.

Nadat we gesettled waren, zijn we nog even langs de rivier gelopen om naar Bald Eagles en grizzly’s te speuren. Bald Eagles waren er wel veel (vooral hoog in de bomen dus alleen met de verrekijker goed te zien), beren nog niet. Dus toch nog maar even naar het stadje gegaan om wat te lunchen, en even nog wat kleine boodschappen te doen. Omdat de machine in het park geen bonnetjes gaf, moest je zelf een briefje schrijven dat je de plek had gereserveerd. Maar daar waren we niet helemaal gerust op, dus hebben we nog even een touwtje gespannen voor extra zekerheid.

Terug op de camping bleek ons plekje nog vrij, dus dat viel mee. Het staat hier vol met paddenstoelen en de eekhoorns rennen af en aan. Tegen half 5 zijn we weer op pad gegaan voor een wandeling langs de rivier. Nu hadden we meer geluk: moeder beer was er weer met haar 3 welpen. Ze waren de trage zalm aan het vangen, een leuk gezicht! Alles speelde zich nog steeds af aan de andere kant van de rivier, dus eigenlijk net te ver om mooie scherpe foto's te krijgen met mijn lens. Ik zat dan ook af en toe kwijlend naar de prachtige lenzen naast me te kijken. Want dat is hier wel, je staat gewoon op een rijtje met fotografen naar de beren te kijken. De beren zijn daarnaast ook getagd. Heel eerlijk had ik er iets meer van verwacht, want ik houd niet zo van dat in een rijtje staan. 

Toen we eigenlijk net besloten weer terug te lopen naar de camper om zelf wat eten te gaan maken, stak er zo’n 4 meter voor mij vanaf de kant van de camping (dus niet waar je normaal de beren ziet), een mega grizzly (Lulu zoals later bleek) de weg over. Ik schrok me helemaal te pletter, maar wist gelukkig goed te reageren door met flinke passen naar achteren te lopen. 4 meter is natuurlijk véél en véél te dichtbij!!! Ik wist ook meteen weer dat mijn hart het nog deed.

Edwin waarschuwde snel de mensen die met de rug naar de beer toe de beren aan de overkant aan het fotograferen waren. Ik verbaas me dan altijd wat er dan gebeurt. Waar ik ervoor kies de beer ruimte te geven, gaan de fotografen met de allergrootste lenzen er juist op af. Alles voor het mooiste plaatje. Begrijp me niet verkeerd hoor, want ik wil ook graag een mooie foto, maar het blijft het terrein van de beren daar. Er werd zelfs geduwd, en iemand kwam voor me staan om maar dat mooie plaatje te schieten. Ikke ikke ikke en de rest kan stikken. Nou, dan ben wel afgehaakt hoor. Ik heb dat al een keer eerder gehad met de pestvogel die in Nederland was. Daar gingen ook de mensen met de grootste toeters de boom in klimmen om de beste foto te krijgen. Ik snap dat niet.  Wij hadden even genoeg adrenaline voor 1 dag en zijn dus maar richting camper gelopen.

In de camper hebben we chili con carne gemaakt en hebben we nog even met een drankje de beren-ervaring geëvalueerd. Morgen hebben we de excursie voor de beren en de arenden, ik hoop dat we dan een ander stukje van dit mooie plekje te zien krijgen. 

Van Haines Junction naar Haines

Vanmorgen was het niet zo'n lekker weer. We hoorden van een dame op de camping dat het in de nacht heel helder was geworden en dat er heel mooi Noorderlicht was geweest. Niet gezien dus, want wij lagen lekker te slapen. Nadat we even ons afvalwater geloosd hadden bij de benzinepomp en Edwin daar even gedoucht had, zijn we op pad gegaan. We deden een paar wandelingen in en rondom Kluane National Park, o.a. bij Kathleen Lake en de Million Dollar Falls. 

Onderweg zagen we nog een mooie Amerikaanse zeearend en uiteindelijk besloten we maar vast door te rijden naar Haines. 

We gingen de grens Yukon - British Columbia over en kort daarna de grens met Amerika. We moesten daar de eieren en de mandarijnen inleveren, want die mochten we niet invoeren in Amerika. Het zal wel: ik vond het best zonde. Dus in Haines maar weer nieuwe eieren gekocht, want we moeten toch bij het ontbijt een lekker eitje hebben.

In Haines zijn we op zoek gegaan naar en camperplaats en vonden die aan het water. Het weer is echt belabberd: veel wind en regen en morgen lijkt het niet veel beter te worden. We gingen einde middag nog even kijken bij de rivier of er nog beren waren en die waren er gelukkig!

De foto's waren niet zo best helaas, want het was belabberd weer en de beren waren eigenlijk net iets te ver voor mijn lens. Best balen... Toch maar even een paar geplaatst als bewijsmateriaal. Gelukkig zijn we hier nog een paar dagen en kan ik in de herkansing.  We zijn hier per slot van rekening voor de beren, dus het zou ook wel mooi zijn als ik er dan een paar mooi en scherp op kan krijgen. Er was overigens ook nog een zeehond die ook wel zin had in een visje. Morgen wordt het nog steeds beroerd weer: non-stop regen ongeveer, maar zaterdag wordt het beter. Hopen dat het dan lukt!

Vanavond hebben we even een burgertje gegeten (ze hebben hier echt niet veel soeps qua eten), en straks gaan we nog even een drankje doen hier in een bar met livemuziek .