Uitdagende tocht met de veerboot van Haines naar Skagway

Na een avondje Keezen en Triominos (jaja, Edwin heeft over de hele avond gezien gewonnen…) konden we vanmorgen een beetje rustig aan doen, want de boot naar Skagway ging om 14 uur en we moesten er om 12:30 uur zijn. Dus om 11 uur uitchecken, nog even een rondje beren / arenden (weinig gezien) en dan door naar de terminal. Daar bleek dat de veerboot een mechanisch probleem had en dat er een andere veerboot opgetrommeld was. Die zou echter pas om 16:15 uur gaan. Dus… nog even een paar uurtjes wachten. Dus terug naar de camping lounge, want daar was WiFi en daarna nog even lunchen op een mooie parkeerplaats lang het water. Daarna door naar de terminal, natuurlijk veel te vroeg (voor mensen die ons kennen: bij de Schemmekessen zit dit in de genen en ik ben ook altijd wel van liever te vroeg dan te laat).  De boot kwam tegen 3 uur al aan, dus dat was mooi. Toen begon het passen en meten. Allemachtig, wat een gepriegel, zeker met al die campers. Op sommige plekken was er geen hand meer tussen onze camper en die van een ander te krijgen.

Even waren we bang dat Edwin zijn lenigheid moest laten zien door aan de bijrijderskant uit te stappen, maar hij bleek toch nog net uit te kunnen stappen aan zijn eigen kant. Adem in, buik in, en dan paste het precies. Ik had vanaf dat moment al buikpijn voor het er weer af moeten rijden. De vervangende veerboot bleek een tikkie kleiner dan de originele boot, met als gevolg dat een handjevol auto’s en campers met een ticket gewoon achter moesten blijven in Haines, want de boot was vol. Best lullig, maar zo zie je maar dat het nooit verkeerd is om een beetje op tijd te zijn.

Maar goed, van Haines naar Skagway is ongeveer een uurtje. In dat uur passeerden we 3 cruiseschepen, de een nog groter dan de ander. Er stond nog behoorlijk wind, dus ik was blij met mijn keuze voor het zeeziektepilletje. Geen last gehad. Helaas weinig wildlife gezien op twee zeehonden na.

Bij aankomst begon de ellende. Wat een chaos! Sommige auto’s en campers moesten achteruit de boot af of achteruit en dan een paar keer steken. Het angstzweet brak me uit. Wij mochten godzijdank rechtdoor en na een meter konden ook de spiegels weer uitgeklapt worden. We moesten wel even een paar keer steken, want dat ding is een meter of 7 lang en heeft best een grote draaicrikel. Gelukkig houdt Edwin wel van een uitdaging en kwamen we zonder schade aan wal en konden we meteen door naar de camping die meteen aan de haven zit. Lekker makkelijk, op loopafstand van de activiteiten die we hier de komende 2 dagen gepland hebben. Maar helaas was deze camping gisteren gesloten en moesten we door naar de enige andere camping verderop, net buiten het dorp. Gelukkig waren we daar net voordat de receptie dicht ging. We hebben nog even snel wat gegeten bij een leuke bar / eettent in het dorp, waar de barkeeper als flamingo verkleed was. Ik snap nog steeds niet zo goed waarom, maar dat hij voor lul liep, was een feit! Hij had er zelf overigens weinig last van volgens mij. 

Het dorpje oogt overigens best leuk, leuker dan Haines. Het ziet er een beetje uit als de beter verzorgde en levendigere versie van Dawson City, ik zal morgen ook even wat foto’s maken.

Morgen hebben we twee leuke activiteiten gepland – hierover later meer (cliffhanger)! Overmorgen gaan we de hier heel beroemde must-do treinrit door de White Pass doen, daar ben ik ook heel erg nieuwsgierig naar!