Dagje beren spotten in Haines - even schrikken!

Vanmorgen werden we wakker en regende het nog steeds. Niets aan, dus lekker in de lounge van de camping met fijne bank even wat Whatsapp contact gehad met het thuisfront, even lekker gedoucht en lekker gerelaxt. Om 11 uur moesten we uitchecken en zijn we doorgereden naar Chilkoot Lake State Park, waar we werden aangehouden door een meneer die beweerde dat hij op het mooiste plekje stond van de camping en dat wilde ik graag geloven kijkend naar het uitzicht op het meer. Van een kennis die hier vaak komt, had ik al begrepen dat de beste plekjes langs het meer waren, dus prima wat ons betreft.  Ze waren aan het inpakken en wij mochten hun plekje hebben. Super! O – en we kregen er ook nog een “God Bless You” bij. Die pakten we dus ook maar mooi even mee.

Nadat we gesettled waren, zijn we nog even langs de rivier gelopen om naar Bald Eagles en grizzly’s te speuren. Bald Eagles waren er wel veel (vooral hoog in de bomen dus alleen met de verrekijker goed te zien), beren nog niet. Dus toch nog maar even naar het stadje gegaan om wat te lunchen, en even nog wat kleine boodschappen te doen. Omdat de machine in het park geen bonnetjes gaf, moest je zelf een briefje schrijven dat je de plek had gereserveerd. Maar daar waren we niet helemaal gerust op, dus hebben we nog even een touwtje gespannen voor extra zekerheid.

Terug op de camping bleek ons plekje nog vrij, dus dat viel mee. Het staat hier vol met paddenstoelen en de eekhoorns rennen af en aan. Tegen half 5 zijn we weer op pad gegaan voor een wandeling langs de rivier. Nu hadden we meer geluk: moeder beer was er weer met haar 3 welpen. Ze waren de trage zalm aan het vangen, een leuk gezicht! Alles speelde zich nog steeds af aan de andere kant van de rivier, dus eigenlijk net te ver om mooie scherpe foto's te krijgen met mijn lens. Ik zat dan ook af en toe kwijlend naar de prachtige lenzen naast me te kijken. Want dat is hier wel, je staat gewoon op een rijtje met fotografen naar de beren te kijken. De beren zijn daarnaast ook getagd. Heel eerlijk had ik er iets meer van verwacht, want ik houd niet zo van dat in een rijtje staan. 

Toen we eigenlijk net besloten weer terug te lopen naar de camper om zelf wat eten te gaan maken, stak er zo’n 4 meter voor mij vanaf de kant van de camping (dus niet waar je normaal de beren ziet), een mega grizzly (Lulu zoals later bleek) de weg over. Ik schrok me helemaal te pletter, maar wist gelukkig goed te reageren door met flinke passen naar achteren te lopen. 4 meter is natuurlijk véél en véél te dichtbij!!! Ik wist ook meteen weer dat mijn hart het nog deed.

Edwin waarschuwde snel de mensen die met de rug naar de beer toe de beren aan de overkant aan het fotograferen waren. Ik verbaas me dan altijd wat er dan gebeurt. Waar ik ervoor kies de beer ruimte te geven, gaan de fotografen met de allergrootste lenzen er juist op af. Alles voor het mooiste plaatje. Begrijp me niet verkeerd hoor, want ik wil ook graag een mooie foto, maar het blijft het terrein van de beren daar. Er werd zelfs geduwd, en iemand kwam voor me staan om maar dat mooie plaatje te schieten. Ikke ikke ikke en de rest kan stikken. Nou, dan ben wel afgehaakt hoor. Ik heb dat al een keer eerder gehad met de pestvogel die in Nederland was. Daar gingen ook de mensen met de grootste toeters de boom in klimmen om de beste foto te krijgen. Ik snap dat niet.  Wij hadden even genoeg adrenaline voor 1 dag en zijn dus maar richting camper gelopen.

In de camper hebben we chili con carne gemaakt en hebben we nog even met een drankje de beren-ervaring geëvalueerd. Morgen hebben we de excursie voor de beren en de arenden, ik hoop dat we dan een ander stukje van dit mooie plekje te zien krijgen.